Ο όσιος Σεραφείμ, μετά από μία θαυμαστή οπτασία που είδε όταν λειτουργούσε ως ιεροδιάκονος την Μεγάλη Πέμπτη, άρχισε να αναζητά όλο και περισσότερο την ησυχία και ν' απομακρύνεται συχνότερα χάριν προσευχής στο δάσος του Σάρωφ, όπου υπήρχε γι' αυτόν ερημικό κελί. Τις ημέρες από το πρωί έως το βράδυ τις περνούσε στο μοναστήρι, συμμετέχοντας στις ακολουθίες και εκπληρώνοντας τους κανόνες και τα διακονήματα του κοινοβίου, ενώ το βράδυ αποσυρόταν στο ερημικό του κελί για να αγρυπνήσει προσευχόμενος. Το 1793 ο όσιος Σεραφείμ, στο τριακοστό πέμπτο έτος της ηλικίας του, χειροτονήθηκε ιερομόναχος. Ως ιερομόναχος, όπως μέχρι τότε, αλλά και με μεγαλύτερη...
Διαβάστε περισσότερα...