Διηγήθηκε ο γερω-Καλλίνικος ο Ησυχαστής: «Ήταν στο Ρωσσικό κάποιος μοναχός που είχε τη νοερά προσευχή. Κάποια φορά είπε στον υποτακτικό του να του κάνη ένα τσάι και να βάλη και δυο κουταλιές ζάχαρη. Το ήπιε και ύστερα πήγε να προσευχηθή. Αισθανόταν μεγάλη δυσκολία, ξηρασία, καμμία ενέργεια της ευχής. Προσπαθούσε, πέρασαν μερικές μέρες, ανησύχησε και ήρθε να με ρωτήση. Τον ρώτησα, τι έκανε πριν χάση την ευχή. Δεν έκανα τίποτε, είπε, και μου ανέφερε για το τσάι. Του είπα να πάη για έξι μήνες να κάνη κάποιες ασκήσεις και σε έξι μήνες να έρθη. » Μετά από έξι μήνες ξαναγύρισε. Κατάλαβα τότε...
Διαβάστε περισσότερα...