Συναξαριστής Αγίου Νικοδήμου5 Μαΐου

Των Αγίων Ειρήνης της Μεγαλομάρτυρος, Νεοφύτου, Γαΐου, Γαϊανού

Αν θέλετε πολυτονικό κείμενο, πατήστε εδώ

Αγία ΕιρήνηΤω αυτώ μηνί Ε’, μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Ειρήνης.

Ξίφει θανούσα και βιώσασα ξένως,
Ειρηνικώς τέθνηκας αύθις Ειρήνη.

Ειρήνη τμηθείσα ανέγρετο και θάνε πέμπτη.Αύτη ήτον θυγάτηρ μονογενής Λικινίου βασιλίσκου και Λικινίας μητρός, καταγομένη από την πόλιν την καλουμένην Μαγεδώ (1) εν έτει τιε’ [315], ωνομάσθη δε πρότερον από τους γονείς της, Πηνελόπη. Επειδή ήτον ωραία, και υπερέβαινε κατά το κάλλος όλας τας κόρας, οπού ήτον εις τον καιρόν της, δια τούτο διέτριβεν επάνω εις ένα υψηλόν πύργον, τον οποίον έκτισεν ο πατήρ της, ομού με δεκατρείς δουλεύτρας ωραίας, έχουσα πολύν πλούτον και θρόνον και τράπεζαν και λυχνίαν, τα οποία ήτον κατεσκευασμένα από χρυσάφι. Όταν δε εδιωρίσθη από τον πατέρα της να μένη μέσα εις τον πύργον, ήτον χρόνων εξ και επαιδαγωγείτο και εδιδάσκετο από ένα γέροντα, Απελλιανόν ονομαζόμενον, τον οποίον εδιώρισεν επάνω εις αυτήν ο πατήρ της Λικίνιος. Εν μια δε των ημερών βλέπει η Αγία ένα περιστέρι, οπού εμβήκε μέσα εις τον πύργον, και εβάστα ένα κλαδί ελαίας εις το στόμα του, το οποίον έβαλεν επάνω εις την χρυσήν τράπεζαν. Ομοίως είδε και ένα αετόν, οπού εβάσταζεν ένα στέφανον πλεγμένον από άνθη, τον οποίον έβαλε και αυτόν απάνω εις την αυτήν τράπεζαν. Έπειτα είδεν ένα κόρακα, οπού εμβήκεν από το άλλο παράθυρον, και εβάσταζεν ένα οφίδι, το οποίον απόθεσεν επάνω εις την αυτήν τράπεζαν. Βλέπουσα δε ταύτα η κόρη, απορούσε και εσυλλογίζετο, τι άρά γε να δηλούσιν!

Ο δε γέρων Απελλιανός ο διδάσκαλός της, εξήγησε ταύτα εις την κόρην λέγων, ότι το μεν περιστέρι, δηλοί την παιδείαν της γνώμης, το δε κλαδί της ελαίας, δηλοί σφραγίδα πραγμάτων και άνοιγμα, και τύπον βαπτίσματος. Ο δε αετός, με το να είναι βασιλεύς των πουλίων, προεικονίζει δια μέσου του στεφάνου, την νίκην, οπού μέλλεις να κάμης δια εκλεκτά και αγαθά πράγματα. Ο δε κόρακας δια του οφιδίου, δηλοί, πως έχεις να δοκιμάσης θλίψιν και ταλαιπωρίαν. Και να ειπούμεν εν συντομία, με την εξήγησιν οπού έκαμεν ο Απελλιανός των οραθέντων πραγμάτων, εφανέρονε τον αγώνα του μαρτυρίου, τον οποίον έμελλεν η Αγία να τελειώση δια τον Θεόν. Τα δε εξής ρηθησόμενα, είναι παράδοξα και υπερφυσικά, τα οποία λέγονται περί της Αγίας ταύτης. Λέγουσι γαρ, ότι Άγγελος Κυρίου έβαλεν εις αυτήν το όνομα, και αντί Πηνελόπης, μετωνόμασεν αυτήν Ειρήνην, και ακολούθως, ότι Άγγελος Κυρίου εδίδαξεν αυτήν την του Χριστού πίστιν, και τη επροείπεν, ότι πολλαίς μυριάδες ψυχών έχουν να σωθούν δια μέσου της και ότι θέλει έλθη εις αυτήν παραδόξως, ο του Παύλου μαθητής Απόστολος Τιμόθεος, και θέλει την βαπτίσει. Ταύτα δε όλα, όταν δια των έργων ετελειώθησαν, τότε η μακαρία Ειρήνη εκρήμνισε κάτω τα είδωλα του πατρός της, και τα εσύντριψε.

Και λοιπόν πρώτον εξετάσθη, από τον ίδιόν της πατέρα, ο οποίος ευρών αυτήν μένουσαν εις την του Χριστού πίστιν, επρόσταξε να την δέσουν, και ούτω δεμένην, να καταπατήσουν αυτήν τα άλογα. Ένα δε άλογον, αντί να κάμη εις την Αγίαν κανένα κακόν, αγριώθη κατά του πατρός της, και τούτον κατά γης ρίψαν, εσύντριψε το δεξιόν χέρι του, και αυτόν μεν εθανάτωσε, την δε Αγίαν εμακάρισε με ανθρωπίνην φωνήν. Λυθείσα δε η Μάρτυς από τα δεσμά, παρεκαλέσθη από τους παρεστώτας, και δια προσευχής της ανέστησε τον πατέρα της, ο οποίος επίστευσεν εις τον Χριστόν, ομού με την γυναίκα του, και με άλλας τρεις χιλιάδας ανθρώπων, οίτινες όλοι εδέχθησαν το Άγιον Βάπτισμα. Ο δε πατήρ της, αφήσας μετά ταύτα την βασιλείαν, εκατοίκησεν εις τον πύργον εκείνον, τον οποίον έκτισε δια την θυγατέρα του, και εκεί εν μετανοία διεπέρασε το υπόλοιπον της ζωής του. Αποθανόντος δε του πατρός της, έγινεν άλλος βασιλεύς, Σεδεκίας ονομαζόμενος, ο οποίος ηνάγκασε την Αγίαν δια να θυσιάση εις τα είδωλα. Και επειδή δεν επείσθη, δια τούτο ερρίφθη κατακέφαλα η μακαρία μέσα εις ένα λάκκον βαθύτατον, εις τον οποίον ήτον διάφορα ερπετά και οφίδια φαρμακερά. Ποιήσασα δε εκεί δεκατέσσαρας ημέρας, ευγήκεν αβλαβής, όθεν επριόνισαν μεν αυτής τα ποδάρια, δια επιστασίας όμως θείου Αγγέλου κατεστάθη πάλιν υγιής.

Μετέπειτα έδεσαν αυτήν εις τροχόν, το δε ύδωρ, οπού εκίνει τον τροχόν, κάτω φερόμενον, εστάθη παρευθύς, και λοιπόν η Αγία έμεινεν αβλαβής. Δια δε το τοιούτον θαύμα, επίστευσαν εις τον Χριστόν ψυχαί ανθρώπων χιλιάδες οκτώ. Αφ’ ου δε ο βασιλεύς Σεδεκίας εξέπεσεν από την βασιλείαν, και ο υιός του Σαβώρ επολέμει εκείνους, οπού εύγαλαν τον πατέρα του από την βασιλείαν: τότε η Αγία Ειρήνη απάντησεν έξω της πόλεως Μαγεδών, τον Σαβώρ και το στράτευμα, οπού είχε μαζί του. Προσευξαμένη λοιπόν, επάταξεν αυτούς όλους με τύφλωσιν και αορασίαν, όθεν πού να υπάγουν δεν έβλεπον, και πάλιν προσευξαμένη, έδωκεν εις αυτούς το φως των ομμάτων τους. Δια τούτο εκάρφωσαν οι αχάριστοι τας πτέρνας της Αγίας, και εφόρτωσαν αυτήν με ένα σάκκον γεμάτον από άμμον, και έτζι φορτωμένην εδίωξαν αυτήν με βίαν, τρία μίλια τόπον.

Επειδή δε η γη εσχίσθη εις δύω και εδέχθη μέσα δέκα χιλιάδας από τους απίστους, τούτου χάριν προσήλθον εις την πίστιν του Χριστού έως τριάντα χιλιάδες άνθρωποι, αλλ’ ο βασιλεύς πάλιν έμεινεν εις την απιστίαν. Όθεν ελθών Άγγελος Κυρίου, εκτύπησεν αυτόν, και τον εθανάτωσε (2). Τότε η Αγία λαβούσα άδειαν και ελευθερίαν, επεριπάτει μέσα εις την πόλιν, και εποίει πολλά θαυμάσια. Πηγαίνουσα δε και εις τον πύργον, όπου ήτον ο πατήρ της ομού με τον Ιερέα Τιμόθεον, κάμνει με την διδασκαλίαν της να προσέλθουν εις την πίστιν του Χριστού πέντε χιλιάδες Έλληνες. Μαζί δε με αυτούς επίστευσαν και άνδρες τριαντατρείς, οι οποίοι ήτον διωρισμένοι να φυλάττουν τον πύργον, αυτοί δε όλοι έλαβον και το Άγιον Βάπτισμα. Ελθούσα δε εις την πόλιν την ονομαζομένην Καλλίνικον, όπου ήτον ο βασιλεύς Νουμεριανός ο συγγενής ων των πρώην βασιλέων, επαραστάθη εις αυτόν, και ωμολόγησε τον Χριστόν. Όθεν βάλλουσιν αυτήν εις τρία χαλκωματένια βόδια πεπυρωμένα, μεταθέττοντές την από το πρώτον εις το δεύτερον, και από το δεύτερον εις το τρίτον. Το δε τρίτον βόδι άψυχον ον, παραδόξως επεριπάτησεν, έπειτα εσχίσθη, όθεν ευγήκεν η Αγία από αυτό άφλεκτος και αβλαβής. Πολλοί δε άπιστοι ιδόντες το τοιούτον θαυμάσιον, επίστευσαν εις τον Χριστόν, έως δέκα μυριάδες άνθρωποι, ήτοι εκατόν χιλιάδες. Όταν δε ο βασιλεύς έμελλε να αποθάνη, παρήγγειλεν εις τον έπαρχον να τιμωρήση με διάφορα βάσανα την Αγίαν. Ο δε έπαρχος δέσας την Μάρτυρα με αλυσίδας, άναψεν υποκάτω αυτής πυρκαϊάν. Άγγελος δε Κυρίου κατελθών, και την φωτίαν έσβεσε, και την Αγίαν αβλαβή διεφύλαξεν. Όθεν ο έπαρχος βλέπων τούτο, επίστευσεν εις τον Χριστόν με τους ανθρώπους του. Επειδή δε η φήμη της Αγίας διεδόθη, δια τούτο ήκουσε ταύτην και Σαβώριος ο των Περσών βασιλεύς, (όστις ήτον κατά τους χρόνους του Μεγάλου Κωνσταντίνου εν έτει τλ’ [330]), όθεν επρόσταξε να αποκεφαλίσουν την Μάρτυρα. Αποκεφαλισθείσα λοιπόν η του Χριστού καλλίνικος Ειρήνη, εβάλθη εις τάφον, αλλά πάλιν υπό θείου Αγγέλου ανασταίνεται, ο οποίος και εμακάρισεν αυτήν, διατί εμαρτύρησεν υπέρ του Χριστού. Εμακάρισε δε και εκείνους, οπού επίστευσαν εις τον Χριστόν δια μέσου της. Εμακάρισε και τρίτον εκείνους, οπού θέλουν μνημονεύουν το όνομά της, εορτάζοντες την ημέραν του μαρτυρίου της. Αφ’ ου δε ανέστη, λέγεται, ότι εμβήκεν εις την πόλιν την καλουμένην Μεσημβρίαν, κρατούσα εις τας χείρας της ένα κλαδί ελαίας, και έτζι παρεστάθη εις τον βασιλέα. Ο δε βασιλεύς ιδών αυτήν, επίστευσε τω Χριστώ, και εβαπτίσθη από τον Πρεσβύτερον Τιμόθεον, μαζί με ένα πλήθος ανθρώπων μυριάδων πολλών. Έπειτα επήγεν η Αγία εις την εδικήν της πόλιν Μαγεδών προς τους γονείς της, και τον μεν πατέρα της επένθησεν, ως προαποθανόντα, την δε μητέρα της ιδούσα και αποχαιρετήσασα, ανελήφθη από μίαν νεφέλην, και επήγεν εις την Έφεσον, και εκεί διέτριψε καιρόν, επιτελούσα πάμπολλα θαύματα και τιμωμένη εξίσου με ένα Απόστολον, μετά ταύτα αντάμωσε τον διδάσκαλόν της Απελλιανόν.

Αφ’ ου δε η Αγία εδίδαξε τους εν Εφέσω ευρισκομένους, επήρε μαζί της μόνους εξ και τον Απελλιανόν, και ευγήκεν έξω από την πόλιν της Εφέσου, και εκεί ευρίσκουσα ένα καινούργιον τάφον, μέσα εις τον οποίον κανένας δεν εβάλθη, εμβήκεν εις αυτόν, επάνω δε του τάφου έβαλεν ο Απελλιανός μίαν πέτραν. Επρόσταξε δε η Αγία έτι ζώσα, ότι έως εις τέσσαρας ημέρας, να μη κινήση τινάς την πέτραν οπού έμελλε να βάλη επάνω εις τον τάφον ο διδάσκαλός της. Αφ’ ου δε επέρασαν δύω ημέραι, επήγεν εις τον τάφον ο Απελλιανός, και ω του θαύματος! εύρε σηκωμένην την πέτραν από εκεί, ομοίως εύρε παρμένον και το σώμα της Μάρτυρος. Ταύτα, κατά μεν τους ταπεινούς και ασθενείς λογισμούς των ανθρώπων, άπιστα ίσως θέλουν φανούν και απίθανα, εις δε τον Θεόν, είναι όλα δυνατά τα εις τους ανθρώπους αδύνατα. Παρεστάθη δε η Αγία εις κρίσιν, πρώτον μεν από τον πατέρα της Λικίνιον, δεύτερον δε, από τον Σεδεκίαν, και Σαβώρ, και Νουμεριανόν υιού Σεβαστιανού, και από τον έπαρχον Βαύδωνα, και Σαβώριον Περσών βασιλέα. Αι δε πόλεις εις τας οποίας εμαρτύρησεν είναι αύται. Μαγεδών η πατρίς της, Καλλίνικος, Κωνσταντίνα, και Μεσημβρία. Τα δε του Μαρτυρίου αυτής υπομνήματα συνέγραψεν Απελλιανός ο ταύτης διδάσκαλος, ων η αρχή εστιν αύτη· «Κατά τους προλαβόντας χρόνους γέγονέ τις βασιλεύς». (Σώζονται δε ελληνιστί εν τη Λαύρα, και εν τη Ιερά Μονή των Ιβήρων και εν άλλαις.) Εν δε τη Λαύρα σώζεται το Μαρτύριον αυτής, ου η αρχή· «Κατ’ εκείνον τον καιρόν».

(1) Η πόλις αύτη φαίνεται να ήτον εις την Περσίαν, επειδή και ο των Περσών βασιλεύς Σαβώριος, ακούσας περί της Αγίας ταύτης, επρόσταξε να την θανατώσουν, το οποίον δεν ήθελε κάμη, εάν δεν ήτον εις την επικράτειάν του.

(2) Εν δε τω τετυπωμένω Συναξαριστή γράφεται ότι ο Άγγελος εθανάτωσε και πέντε χιλιάδας ανθρώπων.

*

Τη αυτή ημέρα άθλησις των Αγίων Μαρτύρων Νεοφύτου, Γαΐου, και Γαϊανού. Τελείται δε η αυτών Σύναξις εν τω σεβασμίω Ναώ των Αγίων ενδόξων και θαυματουργών Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, τω όντι εν τοις Δαρείου.

Τρεις Μάρτυρες θάνατον ανδρικωτάτως,
Υπέρ Τριάδος λαμβάνουσιν Αγίας.

*

Τα εγκαίνια του Ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου εν τοις Κύρου (3).

(3) Διατί ονομάζεται έτζι ο Ναός της Θεοτόκου, όρα εις την πρώτην του Οκτωβρίου μηνός εν τη υποσημειώσει του Συναξαρίου του Αγίου Ρωμανού.

Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.

Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ’. Εκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

 

 

Αγία ΕιρήνηΤῷ αὐτῷ μηνὶ Ε΄, μνήμη τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Εἰρήνης.

Ξίφει θανοῦσα καὶ βιώσασα ξένως,
Εἰρηνικῶς τέθνηκας αὖθις Εἰρήνη.

Εἰρήνη τμηθεῖσα ἀνέγρετο καὶ θάνε πέμπτῃ.

Αὕτη ἦτον θυγάτηρ μονογενὴς Λικινίου βασιλίσκου καὶ Λικινίας μητρός, καταγομένη ἀπὸ τὴν πόλιν τὴν καλουμένην Μαγεδὼ (1) ἐν ἔτει τιε΄ [315], ὠνομάσθη δὲ πρότερον ἀπὸ τοὺς γονεῖς της, Πηνελόπη. Ἐπειδὴ ἦτον ὡραία, καὶ ὑπερέβαινε κατὰ τὸ κάλλος ὅλας τὰς κόρας, ὁποῦ ἦτον εἰς τὸν καιρόν της, διὰ τοῦτο διέτριβεν ἐπάνω εἰς ἕνα ὑψηλὸν πύργον, τὸν ὁποῖον ἔκτισεν ὁ πατήρ της, ὁμοῦ μὲ δεκατρεῖς δουλεύτρας ὡραίας, ἔχουσα πολὺν πλοῦτον καὶ θρόνον καὶ τράπεζαν καὶ λυχνίαν, τὰ ὁποῖα ἦτον κατεσκευασμένα ἀπὸ χρυσάφι. Ὅταν δὲ ἐδιωρίσθη ἀπὸ τὸν πατέρα της νὰ μένῃ μέσα εἰς τὸν πύργον, ἦτον χρόνων ἓξ καὶ ἐπαιδαγωγεῖτο καὶ ἐδιδάσκετο ἀπὸ ἕνα γέροντα, Ἀπελλιανὸν ὀνομαζόμενον, τὸν ὁποῖον ἐδιώρισεν ἐπάνω εἰς αὐτὴν ὁ πατήρ της Λικίνιος. Ἐν μιᾷ δὲ τῶν ἡμερῶν βλέπει ἡ Ἁγία ἕνα περιστέρι, ὁποῦ ἐμβῆκε μέσα εἰς τὸν πύργον, καὶ ἐβάστα ἕνα κλαδὶ ἐλαίας εἰς τὸ στόμα του, τὸ ὁποῖον ἔβαλεν ἐπάνω εἰς τὴν χρυσῆν τράπεζαν. Ὁμοίως εἶδε καὶ ἕνα ἀετόν, ὁποῦ ἐβάσταζεν ἕνα στέφανον πλεγμένον ἀπὸ ἄνθη, τὸν ὁποῖον ἔβαλε καὶ αὐτὸν ἀπάνω εἰς τὴν αὐτὴν τράπεζαν. Ἔπειτα εἶδεν ἕνα κόρακα, ὁποῦ ἐμβῆκεν ἀπὸ τὸ ἄλλο παράθυρον, καὶ ἐβάσταζεν ἕνα ὀφίδι, τὸ ὁποῖον ἀπόθεσεν ἐπάνω εἰς τὴν αὐτὴν τράπεζαν. Βλέπουσα δὲ ταῦτα ἡ κόρη, ἀποροῦσε καὶ ἐσυλλογίζετο, τί ἆρά γε νὰ δηλοῦσιν!

Ὁ δὲ γέρων Ἀπελλιανὸς ὁ διδάσκαλός της, ἐξήγησε ταῦτα εἰς τὴν κόρην λέγων, ὅτι τὸ μὲν περιστέρι, δηλοῖ τὴν παιδείαν τῆς γνώμης, τὸ δὲ κλαδὶ τῆς ἐλαίας, δηλοῖ σφραγίδα πραγμάτων καὶ ἄνοιγμα, καὶ τύπον βαπτίσματος. Ὁ δὲ ἀετός, μὲ τὸ νὰ εἶναι βασιλεὺς τῶν πουλίων, προεικονίζει διὰ μέσου τοῦ στεφάνου, τὴν νίκην, ὁποῦ μέλλεις νὰ κάμῃς διὰ ἐκλεκτὰ καὶ ἀγαθὰ πράγματα. Ὁ δὲ κόρακας διὰ τοῦ ὀφιδίου, δηλοῖ, πῶς ἔχεις νὰ δοκιμάσῃς θλίψιν καὶ ταλαιπωρίαν. Καὶ νὰ εἰποῦμεν ἐν συντομίᾳ, μὲ τὴν ἐξήγησιν ὁποῦ ἔκαμεν ὁ Ἀπελλιανὸς τῶν ὁραθέντων πραγμάτων, ἐφανέρονε τὸν ἀγῶνα τοῦ μαρτυρίου, τὸν ὁποῖον ἔμελλεν ἡ Ἁγία νὰ τελειώσῃ διὰ τὸν Θεόν. Τὰ δὲ ἑξῆς ῥηθησόμενα, εἶναι παράδοξα καὶ ὑπερφυσικά, τὰ ὁποῖα λέγονται περὶ τῆς Ἁγίας ταύτης. Λέγουσι γάρ, ὅτι Ἄγγελος Κυρίου ἔβαλεν εἰς αὐτὴν τὸ ὄνομα, καὶ ἀντὶ Πηνελόπης, μετωνόμασεν αὐτὴν Εἰρήνην, καὶ ἀκολούθως, ὅτι Ἄγγελος Κυρίου ἐδίδαξεν αὐτὴν τὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν, καὶ τῇ ἐπροεῖπεν, ὅτι πολλαῖς μυριάδες ψυχῶν ἔχουν νὰ σωθοῦν διὰ μέσου της καὶ ὅτι θέλει ἔλθῃ εἰς αὐτὴν παραδόξως, ὁ τοῦ Παύλου μαθητὴς Ἀπόστολος Τιμόθεος, καὶ θέλει τὴν βαπτίσει. Ταῦτα δὲ ὅλα, ὅταν διὰ τῶν ἔργων ἐτελειώθησαν, τότε ἡ μακαρία Εἰρήνη ἐκρήμνισε κάτω τὰ εἴδωλα τοῦ πατρός της, καὶ τὰ ἐσύντριψε.

Καὶ λοιπὸν πρῶτον ἐξετάσθη, ἀπὸ τὸν ἴδιόν της πατέρα, ὁ ὁποῖος εὑρὼν αὐτὴν μένουσαν εἰς τὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν, ἐπρόσταξε νὰ τὴν δέσουν, καὶ οὕτω δεμένην, νὰ καταπατήσουν αὐτὴν τὰ ἄλογα. Ἕνα δὲ ἄλογον, ἀντὶ νὰ κάμῃ εἰς τὴν Ἁγίαν κᾀνένα κακόν, ἀγριώθη κατὰ τοῦ πατρός της, καὶ τοῦτον κατὰ γῆς ῥίψαν, ἐσύντριψε τὸ δεξιὸν χέρι του, καὶ αὐτὸν μὲν ἐθανάτωσε, τὴν δὲ Ἁγίαν ἐμακάρισε μὲ ἀνθρωπίνην φωνήν. Λυθεῖσα δὲ ἡ Μάρτυς ἀπὸ τὰ δεσμά, παρεκαλέσθη ἀπὸ τοὺς παρεστῶτας, καὶ διὰ προσευχῆς της ἀνέστησε τὸν πατέρα της, ὁ ὁποῖος ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστόν, ὁμοῦ μὲ τὴν γυναῖκά του, καὶ μὲ ἄλλας τρεῖς χιλιάδας ἀνθρώπων, οἵτινες ὅλοι ἐδέχθησαν τὸ Ἅγιον Βάπτισμα. Ὁ δὲ πατήρ της, ἀφήσας μετὰ ταῦτα τὴν βασιλείαν, ἐκατοίκησεν εἰς τὸν πύργον ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ἔκτισε διὰ τὴν θυγατέρα του, καὶ ἐκεῖ ἐν μετανοίᾳ διεπέρασε τὸ ὑπόλοιπον τῆς ζωῆς του. Ἀποθανόντος δὲ τοῦ πατρός της, ἔγινεν ἄλλος βασιλεύς, Σεδεκίας ὀνομαζόμενος, ὁ ὁποῖος ἠνάγκασε τὴν Ἁγίαν διὰ νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα. Καὶ ἐπειδὴ δὲν ἐπείσθη, διὰ τοῦτο ἐρρίφθη κατακέφαλα ἡ μακαρία μέσα εἰς ἕνα λάκκον βαθύτατον, εἰς τὸν ὁποῖον ἦτον διάφορα ἑρπετὰ καὶ ὀφίδια φαρμακερά. Ποιήσασα δὲ ἐκεῖ δεκατέσσαρας ἡμέρας, εὐγῆκεν ἀβλαβής, ὅθεν ἐπριόνισαν μὲν αὐτῆς τὰ ποδάρια, διὰ ἐπιστασίας ὅμως θείου Ἀγγέλου κατεστάθη πάλιν ὑγιής.

Μετέπειτα ἔδεσαν αὐτὴν εἰς τροχόν, τὸ δὲ ὕδωρ, ὁποῦ ἐκίνει τὸν τροχόν, κάτω φερόμενον, ἐστάθη παρευθύς, καὶ λοιπὸν ἡ Ἁγία ἔμεινεν ἀβλαβής. Διὰ δὲ τὸ τοιοῦτον θαῦμα, ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστὸν ψυχαὶ ἀνθρώπων χιλιάδες ὀκτώ. Ἀφ’ οὗ δὲ ὁ βασιλεὺς Σεδεκίας ἐξέπεσεν ἀπὸ τὴν βασιλείαν, καὶ ὁ υἱός του Σαβὼρ ἐπολέμει ἐκείνους, ὁποῦ εὔγαλαν τὸν πατέρα του ἀπὸ τὴν βασιλείαν: τότε ἡ Ἁγία Εἰρήνη ἀπάντησεν ἔξω τῆς πόλεως Μαγεδών, τὸν Σαβὼρ καὶ τὸ στράτευμα, ὁποῦ εἶχε μαζί του. Προσευξαμένη λοιπόν, ἐπάταξεν αὐτοὺς ὅλους μὲ τύφλωσιν καὶ ἀορασίαν, ὅθεν ποῦ νὰ ὑπάγουν δὲν ἔβλεπον, καὶ πάλιν προσευξαμένη, ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς τὸ φῶς τῶν ὀμμάτων τους. Διὰ τοῦτο ἐκάρφωσαν οἱ ἀχάριστοι τὰς πτέρνας τῆς Ἁγίας, καὶ ἐφόρτωσαν αὐτὴν μὲ ἕνα σάκκον γεμάτον ἀπὸ ἄμμον, καὶ ἔτζι φορτωμένην ἐδίωξαν αὐτὴν μὲ βίαν, τρία μίλια τόπον.

Ἐπειδὴ δὲ ἡ γῆ ἐσχίσθη εἰς δύω καὶ ἐδέχθη μέσα δέκα χιλιάδας ἀπὸ τοὺς ἀπίστους, τοῦτου χάριν προσῆλθον εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ ἕως τριάντα χιλιάδες ἄνθρωποι, ἀλλ’ ὁ βασιλεὺς πάλιν ἔμεινεν εἰς τὴν ἀπιστίαν. Ὅθεν ἐλθὼν Ἄγγελος Κυρίου, ἐκτύπησεν αὐτόν, καὶ τὸν ἐθανάτωσε (2). Τότε ἡ Ἁγία λαβοῦσα ἄδειαν καὶ ἐλευθερίαν, ἐπεριπάτει μέσα εἰς τὴν πόλιν, καὶ ἐποίει πολλὰ θαυμάσια. Πηγαίνουσα δὲ καὶ εἰς τὸν πύργον, ὅπου ἦτον ὁ πατήρ της ὁμοῦ μὲ τὸν Ἱερέα Τιμόθεον, κάμνει μὲ τὴν διδασκαλίαν της νὰ προσέλθουν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ πέντε χιλιάδες Ἕλληνες. Μαζὶ δὲ μὲ αὐτοὺς ἐπίστευσαν καὶ ἄνδρες τριαντατρεῖς, οἱ ὁποῖοι ἦτον διωρισμένοι νὰ φυλάττουν τὸν πύργον, αὐτοὶ δὲ ὅλοι ἔλαβον καὶ τὸ Ἅγιον Βάπτισμα. Ἐλθοῦσα δὲ εἰς τὴν πόλιν τὴν ὀνομαζομένην Καλλίνικον, ὅπου ἦτον ὁ βασιλεὺς Νουμεριανὸς ὁ συγγενὴς ὢν τῶν πρώην βασιλέων, ἐπαραστάθη εἰς αὐτόν, καὶ ὡμολόγησε τὸν Χριστόν. Ὅθεν βάλλουσιν αὐτὴν εἰς τρία χαλκωματένια βόδια πεπυρωμένα, μεταθέττοντές την ἀπὸ τὸ πρῶτον εἰς τὸ δεύτερον, καὶ ἀπὸ τὸ δεύτερον εἰς τὸ τρίτον. Τὸ δὲ τρίτον βόδι ἄψυχον ὄν, παραδόξως ἐπεριπάτησεν, ἔπειτα ἐσχίσθη, ὅθεν εὐγῆκεν ἡ Ἁγία ἀπὸ αὐτὸ ἄφλεκτος καὶ ἀβλαβής. Πολλοὶ δὲ ἄπιστοι ἰδόντες τὸ τοιοῦτον θαυμάσιον, ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστόν, ἕως δέκα μυριάδες ἄνθρωποι, ἤτοι ἑκατὸν χιλιάδες. Ὅταν δὲ ὁ βασιλεὺς ἔμελλε νὰ ἀποθάνῃ, παρήγγειλεν εἰς τὸν ἔπαρχον νὰ τιμωρήσῃ μὲ διάφορα βάσανα τὴν Ἁγίαν. Ὁ δὲ ἔπαρχος δέσας τὴν Μάρτυρα μὲ ἁλυσίδας, ἄναψεν ὑποκάτω αὐτῆς πυρκαϊάν. Ἄγγελος δὲ Κυρίου κατελθών, καὶ τὴν φωτίαν ἔσβεσε, καὶ τὴν Ἁγίαν ἀβλαβῆ διεφύλαξεν. Ὅθεν ὁ ἔπαρχος βλέπων τοῦτο, ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστὸν μὲ τοὺς ἀνθρώπους του. Ἐπειδὴ δὲ ἡ φήμη τῆς Ἁγίας διεδόθη, διὰ τοῦτο ἤκουσε ταύτην καὶ Σαβώριος ὁ τῶν Περσῶν βασιλεύς, (ὅστις ἦτον κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἐν ἔτει τλ΄ [330]), ὅθεν ἐπρόσταξε νὰ ἀποκεφαλίσουν τὴν Μάρτυρα. Ἀποκεφαλισθεῖσα λοιπὸν ἡ τοῦ Χριστοῦ καλλίνικος Εἰρήνη, ἐβάλθη εἰς τάφον, ἀλλὰ πάλιν ὑπὸ θείου Ἀγγέλου ἀνασταίνεται, ὁ ὁποῖος καὶ ἐμακάρισεν αὐτήν, διατὶ ἐμαρτύρησεν ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ. Ἐμακάρισε δὲ καὶ ἐκείνους, ὁποῦ ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστὸν διὰ μέσου της. Ἐμακάρισε καὶ τρίτον ἐκείνους, ὁποῦ θέλουν μνημονεύουν τὸ ὄνομά της, ἑορτάζοντες τὴν ἡμέραν τοῦ μαρτυρίου της. Ἀφ’ οὗ δὲ ἀνέστη, λέγεται, ὅτι ἐμβῆκεν εἰς τὴν πόλιν τὴν καλουμένην Μεσημβρίαν, κρατοῦσα εἰς τὰς χεῖράς της ἕνα κλαδὶ ἐλαίας, καὶ ἔτζι παρεστάθη εἰς τὸν βασιλέα. Ὁ δὲ βασιλεὺς ἰδὼν αὐτήν, ἐπίστευσε τῷ Χριστῷ, καὶ ἐβαπτίσθη ἀπὸ τὸν Πρεσβύτερον Τιμόθεον, μαζὶ μὲ ἕνα πλῆθος ἀνθρώπων μυριάδων πολλῶν. Ἔπειτα ἐπῆγεν ἡ Ἁγία εἰς τὴν ἐδικήν της πόλιν Μαγεδὼν πρὸς τοὺς γονεῖς της, καὶ τὸν μὲν πατέρα της ἐπένθησεν, ὡς προαποθανόντα, τὴν δὲ μητέρα της ἰδοῦσα καὶ ἀποχαιρετήσασα, ἀνελήφθη ἀπὸ μίαν νεφέλην, καὶ ἐπῆγεν εἰς τὴν Ἔφεσον, καὶ ἐκεῖ διέτριψε καιρόν, ἐπιτελοῦσα πάμπολλα θαύματα καὶ τιμωμένη ἐξίσου μὲ ἕνα Ἀπόστολον, μετὰ ταῦτα ἀντάμωσε τὸν διδάσκαλόν της Ἀπελλιανόν.

Ἀφ’ οὗ δὲ ἡ Ἁγία ἐδίδαξε τοὺς ἐν Ἐφέσῳ εὑρισκομένους, ἐπῆρε μαζί της μόνους ἓξ καὶ τὸν Ἀπελλιανόν, καὶ εὐγῆκεν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν τῆς Ἐφέσου, καὶ ἐκεῖ εὑρίσκουσα ἕνα καινούργιον τάφον, μέσα εἰς τὸν ὁποῖον κᾀνένας δὲν ἐβάλθη, ἐμβῆκεν εἰς αὐτόν, ἐπάνω δὲ τοῦ τάφου ἔβαλεν ὁ Ἀπελλιανὸς μίαν πέτραν. Ἐπρόσταξε δὲ ἡ Ἁγία ἔτι ζῶσα, ὅτι ἕως εἰς τέσσαρας ἡμέρας, νὰ μὴ κινήσῃ τινὰς τὴν πέτραν ὁποῦ ἔμελλε νὰ βάλῃ ἐπάνω εἰς τὸν τάφον ὁ διδάσκαλός της. Ἀφ’ οὗ δὲ ἐπέρασαν δύω ἡμέραι, ἐπῆγεν εἰς τὸν τάφον ὁ Ἀπελλιανός, καὶ ὢ τοῦ θαύματος! εὗρε σηκωμένην τὴν πέτραν ἀπὸ ἐκεῖ, ὁμοίως εὗρε παρμένον καὶ τὸ σῶμα τῆς Μάρτυρος. Ταῦτα, κατὰ μὲν τοὺς ταπεινοὺς καὶ ἀσθενεῖς λογισμοὺς τῶν ἀνθρώπων, ἄπιστα ἴσως θέλουν φανοῦν καὶ ἀπίθανα, εἰς δὲ τὸν Θεόν, εἶναι ὅλα δυνατὰ τὰ εἰς τοὺς ἀνθρώπους ἀδύνατα. Παρεστάθη δὲ ἡ Ἁγία εἰς κρίσιν, πρῶτον μὲν ἀπὸ τὸν πατέρα της Λικίνιον, δεύτερον δέ, ἀπὸ τὸν Σεδεκίαν, καὶ Σαβώρ, καὶ Νουμεριανὸν υἱοῦ Σεβαστιανοῦ, καὶ ἀπὸ τὸν ἔπαρχον Βαύδωνα, καὶ Σαβώριον Περσῶν βασιλέα. Αἱ δὲ πόλεις εἰς τὰς ὁποίας ἐμαρτύρησεν εἶναι αὗται. Μαγεδὼν ἡ πατρίς της, Καλλίνικος, Κωνσταντίνα, καὶ Μεσημβρία. Τὰ δὲ τοῦ Μαρτυρίου αὐτῆς ὑπομνήματα συνέγραψεν Ἀπελλιανὸς ὁ ταύτης διδάσκαλος, ὧν ἡ ἀρχή ἐστιν αὕτη· «Κατὰ τοὺς προλαβόντας χρόνους γέγονέ τις βασιλεύς». (Σῴζονται δὲ ἑλληνιστὶ ἐν τῇ Λαύρᾳ, καὶ ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις.) Ἐν δὲ τῇ Λαύρᾳ σῴζεται τὸ Μαρτύριον αὐτῆς, οὗ ἡ ἀρχή· «Κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρόν».

(1) Ἡ πόλις αὕτη φαίνεται νὰ ἦτον εἰς τὴν Περσίαν, ἐπειδὴ καὶ ὁ τῶν Περσῶν βασιλεὺς Σαβώριος, ἀκούσας περὶ τῆς Ἁγίας ταύτης, ἐπρόσταξε νὰ τὴν θανατώσουν, τὸ ὁποῖον δὲν ἤθελε κάμῃ, ἐὰν δὲν ἦτον εἰς τὴν ἐπικράτειάν του.

(2) Ἐν δὲ τῷ τετυπωμένῳ Συναξαριστῇ γράφεται ὅτι ὁ Ἄγγελος ἐθανάτωσε καὶ πέντε χιλιάδας ἀνθρώπων.

*

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἄθλησις τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Νεοφύτου, Γαΐου, καὶ Γαϊανοῦ. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτῶν Σύναξις ἐν τῷ σεβασμίῳ Ναῷ τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καὶ θαυματουργῶν Ἀναργύρων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ, τῷ ὄντι ἐν τοῖς Δαρείου.

Τρεῖς Μάρτυρες θάνατον ἀνδρικωτάτως,
Ὑπὲρ Τριάδος λαμβάνουσιν Ἁγίας.

*

Τὰ ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν τοῖς Κύρου (3).

(3) Διατί ὀνομάζεται ἔτζι ὁ Ναὸς τῆς Θεοτόκου, ὅρα εἰς τὴν πρώτην τοῦ Ὀκτωβρίου μηνὸς ἐν τῇ ὑποσημειώσει τοῦ Συναξαρίου τοῦ Ἁγίου Ῥωμανοῦ.

Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.

Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Γ’. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

 

 

 

 

Των Αγίων Ειρήνης της Μεγαλομάρτυρος, Νεοφύτου, Γαΐου, Γαϊανού

Ορθόδοξη πίστη και ζωή στο email σας. Λάβετε πρώτοι όλες τις τελευταίες αναρτήσεις της Κοινωνίας Ορθοδοξίας:
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter! Θα λάβετε email επιβεβαίωσης σε λίγα λεπτά. Παρακαλούμε, ακολουθήστε τον σύνδεσμο μέσα του για να επιβεβαιώσετε την εγγραφή. Εάν το email δεν εμφανιστεί στο γραμματοκιβώτιό σας, παρακαλούμε ελέγξτε τον φάκελο του spam.
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter!
Λυπούμαστε, υπήρξε ένα σφάλμα. Παρακαλούμε, ελέγξτε το email σας.