Συναξαριστής Αγίου Νικοδήμου24 Ιουλίου
Αν θέλετε πολυτονικό κείμενο, πατήστε εδώ
Τω αυτώ μηνί ΚΔ’, μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Χριστίνης.
Κτείνουσι πέλται Χριστέ την σην Χριστίναν,
Την Χριστιανών πίστιν ουκ αρνουμένην.
Εικάδι βλήτο τετάρτη Χριστίνα οξέσι πέλταις.
Αύτη ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Σεβήρου εν έτει σ’ [200], καταγομένη από την πόλιν της Τύρου, θυγάτηρ ενός στρατηλάτου, Ουρβανού ονομαζομένου, ο οποίος ανεβάσας αυτήν επάνω εις ένα πύργον υψηλόν, την επρόσταξε να μένη εκεί ομού με τους θεούς του, οίτινες ήτον κατεσκευασμένοι από χρυσάφι και άλλην πολύτιμον ύλην. Η δε Αγία εστοχάσθη με τον ορθόν λογισμόν, ότι βέβαια δεν είναι θεοί τα άψυχα είδωλα και υπό ανθρώπων κατασκευαζόμενα. Όθεν κατά νεύσιν Θεού βλέπει τον ουρανόν δια ενός παραθυρίου, και στοχασθείσα από τα ποιήματα τον Ποιητήν, εσύντριψε τα είδωλα του πατρός της, και διεμοίρασεν αυτά εις τους πτωχούς. Δια τούτο εβάλθη εις διαφόρους τιμωρίας από τον πατέρα της, και ριφθείσα εις φυλακήν, εκεί έμεινε χωρίς φαγητόν και πιοτόν. Αλλ’ όμως θείος Άγγελος επιστάς, έτρεφεν αυτήν, και τας πληγάς της ιάτρευσεν. Έπειτα ερρίφθη εις την θάλασσαν, και εκεί έλαβε μεν υπό του Κυρίου το Άγιον Βάπτισμα, ευγήκε δε υπό θείου Αγγέλου εις την στερεάν. Μετά ταύτα φανερωθείσα ότι ζη, εκλείσθη εις φυλακήν κατά προσταγήν του πατρός της, ο οποίος κατ’ εκείνην την νύκτα απέρριψε την μιαράν του ψυχήν. Αντί δε του πατρός της, γενόμενος άρχων ένας άλλος, Δίων ονομαζόμενος, έφερεν έμπροσθέν του την Μάρτυρα εις εξέτασιν. Η δε Αγία, επειδή εκήρυξε τον Χριστόν Θεόν αληθινόν, δια τούτο εδάρθη δυνατά, θαυμάσια δε ποιήσασα, ετράβιξεν εις την του Χριστού πίστιν τρεις χιλιάδας Έλληνας. Ύστερα από τον Δίωνα, επήρε την ηγεμονίαν ένας άλλος, Ιουλιανός ονομαζόμενος, ο οποίος έβαλε την Αγίαν μέσα εις αναμμένον καμίνι.
Επειδή δε η Μάρτυς εφυλάχθη αβλαβής υπό της θείας χάριτος, δια τούτο έρριψεν αυτήν εις φαρμακερά και θανατηφόρα θηρία, από τα οποία έμεινεν αβλαβής. Μετά ταύτα επρόσταξε και έκοψαν τα βυζία της Αγίας, από τα οποία ευγήκε γάλα αντί αίμα ως λέγουσιν. Έπειτα έκοψε την γλώσσαν της. Ύστερον δε εκτυπήθη υπό των στρατιωτών με λόγχας εις τα μέρη της καρδίας και των πλευρών, και ούτως η μακαρία παρέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού, παρ’ ου και έλαβε τον της νίκης αμάραντον στέφανον. Τελείται δε η αυτής Σύναξις και εορτή εις τον Ναόν αυτής, ο οποίος ήτον εις το νέον παλάτιον, και εις τας μεγάλας Νύμφας, και εις τον Ναόν του Αγίου Τρύφωνος, κοντά εις την Αγίαν Ειρήνην την παλαιάν και νέαν. (Τον κατά πλάτος Βίον αυτής όρα εις την Καλοκαιρινήν, ο δε ελληνικός Βίος αυτής σώζεται εν τη Μεγίστη Λαύρα, ου η αρχή· «Την χριστώνυμον και μεγάλην Χριστίναν».)
*
Τη αυτή ημέρα ο Άγιος Μάρτυς Καπίτων ξίφει τελειούται.
Ψυχής μεν όμμα παντεπόπτη Δεσπότη,
Τείνει Καπίτων τον τράχηλον δε ξίφει.
*
Ο Άγιος Μάρτυς Υμέναιος ξίφει τελειούται.
Έχαιρεν Υμέναιος ήκων προς ξίφος,
Ώσπερ προς υμέναιον ήκων νυμφίος.
*
Ο Άγιος Μάρτυς Ερμογένης, τους οδόντας όλους εκριζωθείς, τελειούται.
Ανηλεώς οδόντας εκκρουσθείς όλους,
Βρυγμούς οδόντων, Ερμόγενες, εκφύγης.
*
Ο Άγιος Νεομάρτυς Θεόφιλος ο Ζακύνθιος, ο κατά την Χίον μαρτυρήσας εν έτει ͵αχλε’ [1635], πυρί τελειούται.
Ο Θεόφιλος πυρποληθείς εν Χίω,
Θεού φιλίαν εύρεν· ω ευτυχίας! (1)
(1) Το Μαρτύριον αυτού όρα εις το Νέον Μαρτυρολόγιον.
*
Ο Άγιος Νεομάρτυς Αθανάσιος ο από Γκίου, εν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας κατά το έτος ͵αχο’ [1670], ξίφει τελειούται.
Αθανάσιε δος τι και λήψη μάκαρ,
Δος την κεφαλήν καθανασίαν λάβε (2).
(2) Το Μαρτύριον αυτού όρα εις το Νέον Μαρτυρολόγιον.
Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.
Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ’. Εκδόσεις Δόμος, 2005.
* * *
Τῷ αὐτῷ μηνὶ ΚΔ΄, μνήμη τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Χριστίνης.
Κτείνουσι πέλται Χριστὲ τὴν σὴν Χριστίναν,
Τὴν Χριστιανῶν πίστιν οὐκ ἀρνουμένην.
Εἰκάδι βλῆτο τετάρτῃ Χριστίνα ὀξέσι πέλταις.
Αὕτη ἦτον κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Σεβήρου ἐν ἔτει σ΄ [200], καταγομένη ἀπὸ τὴν πόλιν τῆς Τύρου, θυγάτηρ ἑνὸς στρατηλάτου, Οὐρβανοῦ ὀνομαζομένου, ὁ ὁποῖος ἀνεβάσας αὐτὴν ἐπάνω εἰς ἕνα πύργον ὑψηλόν, τὴν ἐπρόσταξε νὰ μένῃ ἐκεῖ ὁμοῦ μὲ τοὺς θεούς του, οἵτινες ἦτον κατεσκευασμένοι ἀπὸ χρυσάφι καὶ ἄλλην πολύτιμον ὕλην. Ἡ δὲ Ἁγία ἐστοχάσθη μὲ τὸν ὀρθὸν λογισμόν, ὅτι βέβαια δὲν εἶναι θεοὶ τὰ ἄψυχα εἴδωλα καὶ ὑπὸ ἀνθρώπων κατασκευαζόμενα. Ὅθεν κατὰ νεῦσιν Θεοῦ βλέπει τὸν οὐρανὸν διὰ ἑνὸς παραθυρίου, καὶ στοχασθεῖσα ἀπὸ τὰ ποιήματα τὸν Ποιητήν, ἐσύντριψε τὰ εἴδωλα τοῦ πατρός της, καὶ διεμοίρασεν αὐτὰ εἰς τοὺς πτωχούς. Διὰ τοῦτο ἐβάλθη εἰς διαφόρους τιμωρίας ἀπὸ τὸν πατέρα της, καὶ ῥιφθεῖσα εἰς φυλακήν, ἐκεῖ ἔμεινε χωρὶς φαγητὸν καὶ πιοτόν. Ἀλλ’ ὅμως θεῖος Ἄγγελος ἐπιστάς, ἔτρεφεν αὐτήν, καὶ τὰς πληγάς της ἰάτρευσεν. Ἔπειτα ἐρρίφθη εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ ἐκεῖ ἔλαβε μὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου τὸ Ἅγιον Βάπτισμα, εὐγῆκε δὲ ὑπὸ θείου Ἀγγέλου εἰς τὴν στερεάν. Μετὰ ταῦτα φανερωθεῖσα ὅτι ζῇ, ἐκλείσθη εἰς φυλακὴν κατὰ προσταγὴν τοῦ πατρός της, ὁ ὁποῖος κατ’ ἐκείνην τὴν νύκτα ἀπέρριψε τὴν μιαράν του ψυχήν. Ἀντὶ δὲ τοῦ πατρός της, γενόμενος ἄρχων ἕνας ἄλλος, Δίων ὀνομαζόμενος, ἔφερεν ἔμπροσθέν του τὴν Μάρτυρα εἰς ἐξέτασιν. Ἡ δὲ Ἁγία, ἐπειδὴ ἐκήρυξε τὸν Χριστὸν Θεὸν ἀληθινόν, διὰ τοῦτο ἐδάρθη δυνατά, θαυμάσια δὲ ποιήσασα, ἐτράβιξεν εἰς τὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν τρεῖς χιλιάδας Ἕλληνας. Ὕστερα ἀπὸ τὸν Δίωνα, ἐπῆρε τὴν ἡγεμονίαν ἕνας ἄλλος, Ἰουλιανὸς ὀνομαζόμενος, ὁ ὁποῖος ἔβαλε τὴν Ἁγίαν μέσα εἰς ἀναμμένον καμίνι.
Ἐπειδὴ δὲ ἡ Μάρτυς ἐφυλάχθη ἀβλαβὴς ὑπὸ τῆς θείας χάριτος, διὰ τοῦτο ἔρριψεν αὐτὴν εἰς φαρμακερὰ καὶ θανατηφόρα θηρία, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἔμεινεν ἀβλαβής. Μετὰ ταῦτα ἐπρόσταξε καὶ ἔκοψαν τὰ βυζία τῆς Ἁγίας, ἀπὸ τὰ ὁποῖα εὐγῆκε γάλα ἀντὶ αἷμα ὡς λέγουσιν. Ἔπειτα ἔκοψε τὴν γλῶσσάν της. Ὕστερον δὲ ἐκτυπήθη ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν μὲ λόγχας εἰς τὰ μέρη τῆς καρδίας καὶ τῶν πλευρῶν, καὶ οὕτως ἡ μακαρία παρέδωκε τὴν ψυχήν της εἰς χεῖρας Θεοῦ, παρ’ οὗ καὶ ἔλαβε τὸν τῆς νίκης ἀμάραντον στέφανον. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτῆς Σύναξις καὶ ἑορτὴ εἰς τὸν Ναὸν αὐτῆς, ὁ ὁποῖος ἦτον εἰς τὸ νέον παλάτιον, καὶ εἰς τὰς μεγάλας Νύμφας, καὶ εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Τρύφωνος, κοντὰ εἰς τὴν Ἁγίαν Εἰρήνην τὴν παλαιὰν καὶ νέαν. (Τὸν κατὰ πλάτος Βίον αὐτῆς ὅρα εἰς τὴν Καλοκαιρινήν, ὁ δὲ ἑλληνικὸς Βίος αὐτῆς σῴζεται ἐν τῇ Μεγίστῃ Λαύρᾳ, οὗ ἡ ἀρχή· «Τὴν χριστώνυμον καὶ μεγάλην Χριστίναν».)
*
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Μάρτυς Καπίτων ξίφει τελειοῦται.
Ψυχῆς μὲν ὄμμα παντεπόπτῃ Δεσπότῃ,
Τείνει Καπίτων τὸν τράχηλον δὲ ξίφει.
*
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ὑμέναιος ξίφει τελειοῦται.
Ἔχαιρεν Ὑμέναιος ἥκων πρὸς ξίφος,
Ὥσπερ πρὸς ὑμέναιον ἥκων νυμφίος.
*
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἑρμογένης, τοὺς ὀδόντας ὅλους ἐκριζωθείς, τελειοῦται.
Ἀνηλεῶς ὀδόντας ἐκκρουσθεὶς ὅλους,
Βρυγμοὺς ὀδόντων, Ἑρμόγενες, ἐκφύγης.
*
Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Θεόφιλος ὁ Ζακύνθιος, ὁ κατὰ τὴν Χίον μαρτυρήσας ἐν ἔτει ͵αχλε΄ [1635], πυρὶ τελειοῦται.
Ὁ Θεόφιλος πυρποληθεὶς ἐν Χίῳ,
Θεοῦ φιλίαν εὗρεν· ὢ εὐτυχίας! (1)
(1) Τὸ Μαρτύριον αὐτοῦ ὅρα εἰς τὸ Νέον Μαρτυρολόγιον.
*
Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Ἀθανάσιος ὁ ἀπὸ Γκίου, ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας κατὰ τὸ ἔτος ͵αχο΄ [1670], ξίφει τελειοῦται.
Ἀθανάσιε δός τι καὶ λήψῃ μάκαρ,
Δὸς τὴν κεφαλὴν κἀθανασίαν λάβε (2).
(2) Τὸ Μαρτύριον αὐτοῦ ὅρα εἰς τὸ Νέον Μαρτυρολόγιον.
Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Γ’. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005.
* * *