Συναξαριστής Αγίου Νικοδήμου22 Δεκεμβρίου

Των Αγίων Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας, Χρυσογόνου, Θεοδότης, κ.ά.

 Αν θέλετε πολυτονικό κείμενο, πατήστε εδώ

Αγία Αναστασία ΦαρμακολύτριαΤω αυτώ μηνί ΚΒ’, μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας.

Αναστασία φάρμακον πιστοίς μέγα,
Παν φάρμακον λύουσα και κεκαυμένη.

Καύθη Αναστασίη πυρί δευτέρα εικάδι λαύρω.

Η Αγία αύτη και ανδρειοτάτη Μάρτυς Αναστασία, ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού εν έτει σϞ’ [290], καταγομένη εκ της πόλεως Ρώμης, θυγάτηρ πατρός μεν Έλληνός τινος, Πρεπεξάστου ονομαζομένου. Μητρός δε, Φαύστης, από την οποίαν επροσφέρθη εις ένα άνδρα θεοσεβή, Χρυσόγονον καλούμενον, και έμαθε παρ’ αυτού τα ιερά γράμματα. Την δε εις Χριστόν πίστιν εδιδάχθη και από αυτόν και από την μητέρα της. Συζευχθείσα δε δια γάμου με ένα άνδρα Πούπλιον ονόματι, απεστρέφετο την μετ’ εκείνου κοινωνίαν δια την απιστίαν του, προφασιζομένη πάντοτε, ότι είναι ασθενής, και μη καταδεχομένη την τούτου συνάφειαν. Ύστερον δε ενδυθείσα φορέματα πενιχρά, και μίαν μόνην δουλεύτραν έχουσα ακολουθούσαν αυτή, πάντοτε συνανεστρέφετο με γυναίκας πτωχάς. Κρυφίως δε ιάτρευε και επεσκέπτετο τους δια τον Χριστόν μαρτυρούντας, εμβαίνουσα μέσα εις τας φυλακάς. Λύουσα αυτούς από τα δεσμά, αλείφουσα αυτούς με λάδι, σφογγίζουσα τα αίματα από τας πληγάς των. Και φαγητά επιτήδεια εις αυτούς προσφέρουσα. Ταύτα δε μαθών ο άνδρας της Πούπλιος, επίασεν αυτήν και την έβαλεν εις την φυλακήν, παραγγείλας εις πολλούς φύλακας να φυλάττουν αυτήν με ασφάλειαν. Επειδή δε ο άνδρας της επνίγη εις την θάλασσαν, από φορτούναν, τούτου χάριν λαβούσα άδειαν η Αγία, διεμοίρασε τα υπάρχοντά της εις τους πτωχούς. Και πλέον χωρίς φόβον επεσκέπτετο τους Μάρτυρας του Χριστού. Και όταν ήθελαν τελειωθούν, τους έπερνε και οσίως τους ενταφίαζε. Πολλούς δε από αυτούς επαρεκίνησε και εις το μαρτύριον. Αύτη εβασανίσθη από διαφόρους ηγεμόνας, και ερρίφθη εις την θάλασσαν ομού με άλλας γυναίκας. Τελευταίον δε, εδέθη εις πάλους. Και τριγύρω περικυκλωθείσα από φωτίαν, έλαβε το τέλος του μαρτυρίου, και απήλθε προς ον επόθει Χριστόν. Τελείται δε η αυτής Σύναξις εις τον μαρτυρικόν της Ναόν, όστις είναι κοντά εις το έμβασμα του Δομνίνου. (Τον κατά πλάτος Βίον αυτής όρα εις το Εκλόγιον (1).)

(1) Σημείωσαι, ότι εις την Αγίαν ταύτην Αναστασίαν εφιλοπόνησεν ασματικήν Ακολουθίαν, και εγκώμιον, και παρακλητικόν Κανόνα ο πρώην μεν Μοναχός και υποδιάκονος Δαμασκηνός ο Θεσσαλονικεύς, ύστερον δε γενόμενος Επίσκοπος Ρενδίνης, τα οποία και ημείς εβελτιώσαμεν όση δύναμις, και αντεγράψαμεν. Όρα και εις την δεκάτην έκτην του Απριλλίου, όπου αναφέρεται περί της Αγίας ταύτης Αναστασίας. Το δε ελληνικόν Μαρτύριον της Αγίας Αναστασίας συνέγραψεν ο Μεταφραστής, ου η αρχή· «Αναστασία γυναικών η καλλίστη». (Σώζεται εν τη Μεγίστη Λαύρα, εν τη Μονή των Ιβήρων και εν άλλαις.)

*

Τη αυτή ημέρα μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Χρυσογόνου.

Δίδωσι Χρυσόγονος αυχένα ξίφει,
Ο πνεύμα χρυσούς χάλκεος δε το σθένος.

Χρυσόγονος ο του Χριστού Μάρτυς εκατάγετο από την Ρώμην, κατά τους χρόνους Διοκλητιανού εν έτει σϞ’ [290]. Ήτον δε άνθρωπος θεοσεβής και φοβούμενος τον Θεόν. Όστις έγινε διδάσκαλος της ανωτέρω Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας, ως είπομεν, τόσον εις την πίστιν του Χριστού, όσον και εις τα ιερά γράμματα. Επειδή δε τότε εκινήθη διωγμός κατά των Χριστιανών από τον Διοκλητιανόν και Μαξιμιανόν, δια τούτο επιάσθη και αυτός και εβάλθη εις φυλακήν. Τότε δε έγραψε προς αυτόν η μαθήτριά του Αγία Αναστασία, ίνα εύχεται δια λόγου της. Μάλιστα δε και εξαιρέτως, να εύχεται, ώστε ανίσως μεν ο άνδρας της Πούπλιος γένη Χριστιανός, να ζήση και να σωθή. Ειδέ και δεν γένη, να αποθάνη, και να μη ζήση και κατεξοδεύση τον πλούτον της μαζί με τους ειδωλολάτρας. Αλλά αυτή να ευκερώση αυτόν εις βοήθειαν των Αγίων Μαρτύρων, και εις αντίληψιν των πτωχών, το οποίον τούτο και έγινεν. Επειδή ο μεν άνδρας της επνίγη εις την θάλασσαν, ως είρηται ανωτέρω. Αυτή δε επεσκέπτετο τους Αγίους Μάρτυρας, και εξώδευε τα άσπρα της εις την αυτών και των πτωχών επιμέλειαν.

Ο δε Διοκλητιανός ευρισκόμενος εις την Νίκαιαν, έμαθεν ότι εις την Ρώμην ευρίσκεται πολύ πλήθος Χριστιανών μέσα εις τας φυλακάς. Οι οποίοι, μόλον οπού επαρεδόθησαν εις πολλάς και διαφόρους βασάνους, δεν εδυνήθησαν όμως ακόμη να αρνηθούν την πίστιν του Χριστού, με το να έχουν παρακινητήν εις το μαρτύριον τον θείον τούτον Χρυσόγονον, και κρεμώνται όλως διόλου από την γλώσσαν του. Τούτο, λέγω, μαθών ο Διοκλητιανός, επρόσταξε παρευθύς, ότι οι μεν άλλοι Χριστιανοί να θανατωθούν, εάν δεν αρνηθούν τον Χριστόν. Ο δε Χρυσόγονος, να πεμφθή εις αυτόν δέσμιος. Παρασταθείς λοιπόν έμπροσθεν του τυράννου ο Άγιος, μήτε με κολακείας επείσθη να αρνηθή την ευσέβειαν, μήτε με φοβερισμούς εμαλακώθη από την υπέρ της πίστεως γενναίαν του ένστασιν. Αλλά μάλλον επαρρησιάσθη χωρίς κανένα φόβον. Και τον μεν Χριστόν, εκήρυξε, πως είναι μόνος Θεός. Τους δε θεούς, ωνόμασε πλάνην ανθρώπων, και φθοράν ψυχών και απώλειαν. Όθεν ταύτα ακούσας ο τύραννος, εθυμώθη, και προστάζει να πάρουν τούτον εις έρημον τόπον, και εκεί να τον αποκεφαλίσουν. Και έτζι ο μακάριος Χρυσόγονος έλαβε παρά Κυρίου τον του μαρτυρίου στέφανον (2).

(2) Όρα και κατά την δεκάτην έκτην του Απριλλίου, όπου αναφέρεται δια τον Άγιον Χρυσόγονον εν τω Συναξαρίω Αγάπης, Ειρήνης και Χιονίας, ότι απεκεφαλίσθη κοντά εις μίαν λίμνην, όπου έμενον αι ρηθείσαι Μάρτυρες μετά Ζωΐλου τινός δούλου του Θεού.

*

Αγία ΘεοδότηΜνήμη της Αγίας Μάρτυρος Θεοδότης και των τριών τέκνων αυτής.

Η Θεοδότη πυρ φέρει συν φιλτάτοις,
Φίλτρω Θεού ζέουσα και πυρός πλέον.

Ούτη η του Χριστού Μάρτυς Θεοδότη ήτον από την Νίκαιαν της Βιθυνίας, ήτις Χριστιανή ούσα, εκαταγίνετο εις την εργασίαν των εντολών του Κυρίου. Όθεν και τα τρία τέκνα της επαίδευε με θεογνωσίαν και παιδείαν Κυρίου. Ακούσασα δε τας αγαθοεργίας της ανωτέρω Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας, επήγε και εσυνέζη με εκείνην, τόσον αυτή, όσον και τα τέκνα της. Πρότερον δε εζητείτο η Αγία αύτη εις γάμου κοινωνίαν από κάποιον άρχοντα, Λευκάδιον ονομαζόμενον. Εις τον οποίον έδωκεν αυτήν ο βασιλεύς Διοκλητιανός, νομίζωντας, ότι δια την κοινωνίαν και συναναστροφήν εκείνου, έχει να χωρισθή από την πίστιν του Χριστού. Πλην αύτη η μακαρία δεν εκαταπείσθη να έλθη εις γάμου κοινωνίαν με τον Λευκάδιον, και μόλον οπού εκείνος έκαμε κάθε τρόπον δια να την καταπείση εις τούτο. Θέλουσα όμως η Αγία να γλυτώση από αυτόν, του εμήνυσεν, ότι να την αναμένη ολίγον, και τότε να ποιήση την γνώμην του. Επειδή δε ο άρχων τω τότε καιρώ ευγήκεν έξω μαζί με τον βασιλέα, φυλάττων τα περί της Θεοδότης εις τον πρέποντα καιρόν: τότε η Αγία λαβούσα άδειαν, επήγαινε μαζί με την Αγίαν Αναστασίαν μέσα εις τας φυλακάς, και επεσκέπτετο τους Χριστιανούς, οπού ήτον φυλακωμένοι δια την πίστιν του Χριστού. Και εγίνετο εις αυτούς παρακίνησις δυνατωτάτη και παρηγορία, εις το να υπομένουν τα δια τον Χριστόν βάσανα.

Μετά δε ολίγας ημέρας πάλιν ο Λευκάδιος ελάλησεν εις την Θεοδότην λόγια παρακινητικά, όμοια με τα πρότερα. Και επειδή εγνώρισε με την δοκιμήν, ότι αδύνατα πράγματα επιχειρεί, τούτου χάριν έπεμψε την Αγίαν δεμένην ομού με τους υιούς της, εις τον υπατικόν Νικήτιον, τον άρχοντα της Βιθυνίας. Ο οποίος με το να ελέγχθη από τον πρώτον υιόν της Θεοδότης, ονόματι Εύοδον, εθυμώθη. Και ανάψας μεγάλην κάμινον, επρόσταξε να ριφθή μέσα εις αυτήν η Αγία με τους υιούς της. Όθεν με τοιούτον μαρτυρικόν τέλος τελειωθέντες οι μακάριοι, τώρα παραστέκονται εις τον Χριστόν, φορούντες αμαράντινα στέφανα. Τελείται δε η αυτών Σύναξις και εορτή εις τον μαρτυρικόν τους Ναόν, τον ευρισκόμενον εις τόπον λεγόμενον Κάμπον.

*

Μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Ζωΐλου.

Ζωήν ρέουσαν εκλιπών ο Ζωΐλος,
Ζωήν μένουσαν εύρεν εν ζώντων τόπω.

*

Τη αυτή ημέρα τα θυρανοίξια της του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.

Αίρουσιν άνδρες ιεροί Χριστού πύλας,
Τους Δαβίδ ημίν εκτυπούμενοι νόας.

*

Τη αυτή ημέρα το φωτοδρόμιον της του Θεού Μεγάλης Εκκλησίας.

Τρέχοντα φώτα σήμερον Ναού κύκλω,
Δηλούσι φωτός εις το παν θείου δρόμον.

Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.

 Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α’. Εκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

 

 

Αγία Αναστασία ΦαρμακολύτριαΤ ατ μην ΚΒ΄, μνήμη τς γίας Μεγαλομάρτυρος ναστασίας τς Φαρμακολυτρίας.

ναστασία φάρμακον πιστος μέγα,
Πν φάρμακον λύουσα κα κεκαυμένη.

Καύθη ναστασίη πυρ δευτέρ εκάδι λαύρ.

γία ατη κα νδρειοτάτη Μάρτυς ναστασία, τον κατ τος χρόνους το βασιλέως Διοκλητιανο ν τει σϞ΄ [290], καταγομένη κ τς πόλεως ώμης, θυγάτηρ πατρς μν λληνός τινος, Πρεπεξάστου νομαζομένου. Μητρς δέ, Φαύστης, π τν ποίαν προσφέρθη ες να νδρα θεοσεβ, Χρυσόγονον καλούμενον, κα μαθε παρ’ ατο τ ερ γράμματα. Τν δ ες Χριστν πίστιν διδάχθη κα π ατν κα π τν μητέρα της. Συζευχθεσα δ δι γάμου μ να νδρα Πούπλιον νόματι, πεστρέφετο τν μετ’ κείνου κοινωνίαν δι τν πιστίαν του, προφασιζομένη πάντοτε, τι εναι σθενής, κα μ καταδεχομένη τν τούτου συνάφειαν. στερον δ νδυθεσα φορέματα πενιχρά, κα μίαν μόνην δουλεύτραν χουσα κολουθοσαν ατ, πάντοτε συνανεστρέφετο μ γυνακας πτωχάς. Κρυφίως δ άτρευε κα πεσκέπτετο τος δι τν Χριστν μαρτυροντας, μβαίνουσα μέσα ες τς φυλακάς. Λύουσα ατος π τ δεσμά, λείφουσα ατος μ λάδι, σφογγίζουσα τ αματα π τς πληγάς των. Κα φαγητ πιτήδεια ες ατος προσφέρουσα. Τατα δ μαθν νδρας της Πούπλιος, πίασεν ατν κα τν βαλεν ες τν φυλακήν, παραγγείλας ες πολλος φύλακας ν φυλάττουν ατν μ σφάλειαν. πειδ δ νδρας της πνίγη ες τν θάλασσαν, π φορτοναν, τούτου χάριν λαβοσα δειαν γία, διεμοίρασε τ πάρχοντά της ες τος πτωχούς. Κα πλέον χωρς φόβον πεσκέπτετο τος Μάρτυρας το Χριστο. Κα ταν θελαν τελειωθον, τος περνε κα σίως τος νταφίαζε. Πολλος δ π ατος παρεκίνησε κα ες τ μαρτύριον. Ατη βασανίσθη π διαφόρους γεμόνας, κα ρρίφθη ες τν θάλασσαν μο μ λλας γυνακας. Τελευταον δέ, δέθη ες πάλους. Κα τριγύρω περικυκλωθεσα π φωτίαν, λαβε τ τέλος το μαρτυρίου, κα πλθε πρς ν πόθει Χριστόν. Τελεται δ ατς Σύναξις ες τν μαρτυρικόν της Ναόν, στις εναι κοντ ες τ μβασμα το Δομνίνου. (Τν κατ πλάτος Βίον ατς ρα ες τ κλόγιον (1).)

(1) Σημείωσαι, ὅτι εἰς τὴν Ἁγίαν ταύτην Ἀναστασίαν ἐφιλοπόνησεν ᾀσματικὴν Ἀκολουθίαν, καὶ ἐγκώμιον, καὶ παρακλητικὸν Κανόνα ὁ πρῴην μὲν Μοναχὸς καὶ ὑποδιάκονος Δαμασκηνὸς ὁ Θεσσαλονικεύς, ὕστερον δὲ γενόμενος Ἐπίσκοπος Ῥενδίνης, τὰ ὁποῖα καὶ ἡμεῖς ἐβελτιώσαμεν ὅση δύναμις, καὶ ἀντεγράψαμεν. Ὅρα καὶ εἰς τὴν δεκάτην ἕκτην τοῦ Ἀπριλλίου, ὅπου ἀναφέρεται περὶ τῆς Ἁγίας ταύτης Ἀναστασίας. Τὸ δὲ ἑλληνικὸν Μαρτύριον τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας συνέγραψεν ὁ Μεταφραστής, οὗ ἡ ἀρχή· «Ἀναστασία γυναικῶν ἡ καλλίστη». (Σῴζεται ἐν τῇ Μεγίστῃ Λαύρᾳ, ἐν τῇ Μονῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις.)

 

Τ ατ μέρ μνήμη το γίου Μάρτυρος Χρυσογόνου.

Δίδωσι Χρυσόγονος αχένα ξίφει,
πνεμα χρυσος χάλκεος δ τ σθένος.

Χρυσόγονος το Χριστο Μάρτυς κατάγετο π τν ώμην, κατ τος χρόνους Διοκλητιανο ν τει σϞ΄ [290]. τον δ νθρωπος θεοσεβς κα φοβούμενος τν Θεόν. στις γινε διδάσκαλος τς νωτέρω γίας ναστασίας τς Φαρμακολυτρίας, ς επομεν, τόσον ες τν πίστιν το Χριστο, σον κα ες τ ερ γράμματα. πειδ δ τότε κινήθη διωγμς κατ τν Χριστιανν π τν Διοκλητιανν κα Μαξιμιανόν, δι τοτο πιάσθη κα ατς κα βάλθη ες φυλακήν. Τότε δ γραψε πρς ατν μαθήτριά του γία ναστασία, να εχεται δι λόγου της. Μάλιστα δ κα ξαιρέτως, ν εχεται, στε νίσως μν νδρας της Πούπλιος γέν Χριστιανός, ν ζήσ κα ν σωθ. Εδ κα δν γέν, ν ποθάνη, κα ν μ ζήσ κα κατεξοδεύσ τν πλοτόν της μαζ μ τος εδωλολάτρας. λλ ατ ν εκερώσ ατν ες βοήθειαν τν γίων Μαρτύρων, κα ες ντίληψιν τν πτωχν, τ ποον τοτο κα γινεν. πειδ μν νδρας της πνίγη ες τν θάλασσαν, ς ερηται νωτέρω. Ατ δ πεσκέπτετο τος γίους Μάρτυρας, κα ξώδευε τ σπρα της ες τν ατν κα τν πτωχν πιμέλειαν.

δ Διοκλητιανς ερισκόμενος ες τν Νίκαιαν, μαθεν τι ες τν ώμην ερίσκεται πολ πλθος Χριστιανν μέσα ες τς φυλακάς. Ο ποοι, μλον πο παρεδόθησαν ες πολλς κα διαφόρους βασάνους, δν δυνήθησαν μως κόμη ν ρνηθον τν πίστιν το Χριστο, μ τ ν χουν παρακινητν ες τ μαρτύριον τν θεον τοτον Χρυσόγονον, κα κρεμνται λως διόλου π τν γλσσάν του. Τοτο, λέγω, μαθν Διοκλητιανός, πρόσταξε παρευθύς, τι ο μν λλοι Χριστιανο ν θανατωθον, ἐὰν δν ρνηθον τν Χριστόν. δ Χρυσόγονος, ν πεμφθ ες ατν δέσμιος. Παρασταθες λοιπν μπροσθεν το τυράννου γιος, μήτε μ κολακείας πείσθη ν ρνηθ τν εσέβειαν, μήτε μ φοβερισμος μαλακώθη π τν πρ τς πίστεως γενναίαν του νστασιν. λλ μλλον παρρησιάσθη χωρς κνένα φόβον. Κα τν μν Χριστόν, κήρυξε, πς εναι μόνος Θεός. Τος δ θεούς, νόμασε πλάνην νθρώπων, κα φθορν ψυχν κα πώλειαν. θεν τατα κούσας τύραννος, θυμώθη, κα προστάζει ν πάρουν τοτον ες ρημον τόπον, κα κε ν τν ποκεφαλίσουν. Κα τζι μακάριος Χρυσόγονος λαβε παρ Κυρίου τν το μαρτυρίου στέφανον (2).

(2) Ὅρα καὶ κατὰ τὴν δεκάτην ἕκτην τοῦ Ἀπριλλίου, ὅπου ἀναφέρεται διὰ τὸν Ἅγιον Χρυσόγονον ἐν τῷ Συναξαρίῳ Ἀγάπης, Εἰρήνης καὶ Χιονίας, ὅτι ἀπεκεφαλίσθη κοντὰ εἰς μίαν λίμνην, ὅπου ἔμενον αἱ ῥηθεῖσαι Μάρτυρες μετὰ Ζωΐλου τινος δούλου τοῦ Θεοῦ.

*

Αγία ΘεοδότηΜνήμη τς γίας Μάρτυρος Θεοδότης κα τν τριν τέκνων ατς.

Θεοδότη πρ φέρει σν φιλτάτοις,
Φίλτρ Θεο ζέουσα κα πυρς πλέον.

Οτη το Χριστο Μάρτυς Θεοδότη τον π τν Νίκαιαν τς Βιθυνίας, τις Χριστιαν οσα, καταγίνετο ες τν ργασίαν τν ντολν το Κυρίου. θεν κα τ τρία τέκνα της παίδευε μ θεογνωσίαν κα παιδείαν Κυρίου. κούσασα δ τς γαθοεργίας τς νωτέρω γίας ναστασίας τς Φαρμακολυτρίας, πγε κα συνέζη μ κείνην, τόσον ατή, σον κα τ τέκνα της. Πρότερον δ ζητετο γία ατη ες γάμου κοινωνίαν π κποιον ρχοντα, Λευκάδιον νομαζόμενον. Ες τν ποον δωκεν ατν βασιλες Διοκλητιανός, νομίζωντας, τι δι τν κοινωνίαν κα συναναστροφν κείνου, χει ν χωρισθ π τν πίστιν το Χριστο. Πλν ατη μακαρία δν καταπείσθη ν λθ ες γάμου κοινωνίαν μ τν Λευκάδιον, κα μλον πο κενος καμε κάθε τρόπον δι ν τν καταπείσ ες τοτο. Θέλουσα μως γία ν γλυτώσ π ατόν, το μήνυσεν, τι ν τν ναμέν λίγον, κα τότε ν ποιήσ τν γνώμην του. πειδ δ ρχων τ τότε καιρ εγκεν ξω μαζ μ τν βασιλέα, φυλάττων τ περ τς Θεοδότης ες τν πρέποντα καιρόν: τότε γία λαβοσα δειαν, πήγαινε μαζ μ τν γίαν ναστασίαν μέσα ες τς φυλακάς, κα πεσκέπτετο τος Χριστιανούς, πο τον φυλακωμένοι δι τν πίστιν το Χριστο. Κα γίνετο ες ατος παρακίνησις δυνατωτάτη κα παρηγορία, ες τ ν πομένουν τ δι τν Χριστν βάσανα.

Μετ δ λίγας μέρας πάλιν Λευκάδιος λάλησεν ες τν Θεοδότην λόγια παρακινητικά, μοια μ τ πρότερα. Κα πειδ γνώρισε μ τν δοκιμήν, τι δύνατα πράγματα πιχειρε, τούτου χάριν πεμψε τν γίαν δεμένην μο μ τος υούς της, ες τν πατικν Νικήτιον, τν ρχοντα τς Βιθυνίας. ποος μ τ ν λέγχθ π τν πρτον υἱὸν τς Θεοδότης, νόματι Εοδον, θυμώθη. Κα νάψας μεγάλην κάμινον, πρόσταξε ν ιφθ μέσα ες ατν γία μ τος υούς της. θεν μ τοιοτον μαρτυρικν τέλος τελειωθέντες ο μακάριοι, τώρα παραστέκονται ες τν Χριστόν, φοροντες μαράντινα στέφανα. Τελεται δ ατν Σύναξις κα ορτ ες τν μαρτυρικόν τους Ναόν, τν ερισκόμενον ες τόπον λεγόμενον Κάμπον.

*

Μνήμη το γίου Μάρτυρος Ζωΐλου.

Ζων έουσαν κλιπν Ζωΐλος,
Ζων μένουσαν ερεν ν ζώντων τόπ.

*

Τ ατ μέρ τ θυρανοίξια τς το Χριστο Μεγάλης κκλησίας.

Αρουσιν νδρες ερο Χριστο πύλας,
Τος Δαβδ μν κτυπούμενοι νόας.

*

Τ ατ μέρ τ φωτοδρόμιον τς το Θεο Μεγάλης κκλησίας.

Τρέχοντα φτα σήμερον Ναο κύκλ,
Δηλοσι φωτς ες τ πν θείου δρόμον.

Τας τν σν γίων πρεσβείαις Χριστ Θες λέησον μς.

 Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Α’. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

 

Των Αγίων Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας, Χρυσογόνου, Θεοδότης, κ.ά.

Ορθόδοξη πίστη και ζωή στο email σας. Λάβετε πρώτοι όλες τις τελευταίες αναρτήσεις της Κοινωνίας Ορθοδοξίας:
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter! Θα λάβετε email επιβεβαίωσης σε λίγα λεπτά. Παρακαλούμε, ακολουθήστε τον σύνδεσμο μέσα του για να επιβεβαιώσετε την εγγραφή. Εάν το email δεν εμφανιστεί στο γραμματοκιβώτιό σας, παρακαλούμε ελέγξτε τον φάκελο του spam.
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter!
Λυπούμαστε, υπήρξε ένα σφάλμα. Παρακαλούμε, ελέγξτε το email σας.