Αν θέλετε πολυτονικό κείμενο, πατήστε εδώ

Τω αυτώ μηνί ΙΓ’, η ανακομιδή του λειψάνου του εν Αγίοις πατρός ημών Νικηφόρου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Νίκης εορτήν η Πόλις Νικηφόρε,
Δοχήν άγει σου λειψάνου Νικηφόρου.

Χους τρισκαιδεκάτη Νικηφόρου άστυ εσήχθη.

Αφ’ ου εκαθηρέθη από τον θρόνον της Κωνσταντινουπόλεως ο ψευδοπατριάρχης, μάλλον δε μαντιάρχης Ιωάννης ο παράνομος, ανεβιβάσθη εις τον θρόνον αυτής ο αγιώτατος Πατριάρχης Μεθόδιος εν έτει ωμγ’ [843], ο οποίος μαζί με τα άλλα αυτού κατορθώματα, εκατώρθωσε και τούτο, και είπε τα λόγια ταύτα εις τους βασιλείς Μιχαήλ και Θεοδώραν την μητέρα του. Δεν είναι δίκαιον να μη φερθή μέσα εις την Κωνσταντινούπολιν το τίμιον και ιερόν λείψανον του αιδεσίμου και πανοσίου εν Πατριάρχαις Νικηφόρου, ο οποίος δια την Ορθόδοξον και αμώμητον πίστιν, εξωρίσθη από τον πατριαρχικόν θρόνον, και ετελείωσε την ζωήν του εις την εξορίαν. Εις ταύτα λοιπόν τα λόγια πεισθέντες οι ανωτέρω βασιλείς, ευθύς απέστειλαν ανθρώπους δια να φέρουσι το λείψανον του Αγίου. Μαζί δε με αυτούς επήγε και αυτός ο ίδιος Πατριάρχης Μεθόδιος, συν αυτώ δε επήγαν και Ιερείς και Μοναχοί. Ευρόντες δε το τίμιον του Αγίου λείψανον όλον διόλου άφθαρτον και ολόκληρον διαφυλαχθέν, εις διάστημα χρόνων δεκαεννέα, έβαλαν αυτό μέσα εις το βασιλικόν κάτεργον και το έφεραν εις την Κωνσταντινούπολιν με λαμπάδας και ύμνους πνευματικούς. Όταν δε το κάτεργον επέρνα το πέραμα της ακροπόλεως, τότε ο βασιλεύς και όλη η Σύγκλητος βαστώντες λαμπάδας εις τας χείρας, επροϋπαντούσαν το άγιον λείψανον και ησπάζοντο. Είτα σηκώσαντες αυτό επάνω εις τους ώμους των, απέθεντο εις την μεγάλην Εκκλησίαν. Εκεί δε ποιήσαντες αγρυπνίαν, τω πρωί επήραν πάλιν αυτό εις τους ώμους των, και το έφερον εις τον Ναόν των Αγίων Αποστόλων των μεγάλων, κατά την τρισκαιδεκάτην ταύτην του παρόντος μηνός, κατά την οποίαν ταύτην ημέραν επήγε και εις την εξορίαν. Τελείται δε η αυτού Σύναξις εν τοις ανωτέρω Αγίοις Αποστόλοις τοις μεγάλοις (1).

(1) Η δε κυρία μνήμη του Αγίου Νικηφόρου εορτάζεται κατά την δευτέραν του Ιουνίου μηνός. Τούτου ευρίσκεται Ακολουθία και εγκώμιον απλούν, εν τη Ιερά Μονή του Δοχειαρίου.

*

Τη αυτή ημέρα μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Πουπλίου Επισκόπου Αθηνών.

Στολήν έβαψας αιμάτων ρείθροις μάκαρ,
Και λαμπρός ώφθης νυν Κυρίω ή πλέον (2).

(2) Ούτος χρηματίσας Αθηνών Επίσκοπος, τον δια μαρτυρίου υπέστη θάνατον κατά τον δεύτερον από Χριστού αιώνα, καθώς γράφει περί αυτού Διονύσιος ο Κορίνθου Επίσκοπος, εν τη επιστολή τη προς Αθηναίους, την οποίαν αναφέρει ο Ευσέβιος, βιβλ. δ’, κεφ. κγ’, της Εκκλησιαστικής Ιστορίας. Εχρημάτισε δε ούτος διάδοχος του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, ή τότε, ή μετά ολίγους χρόνους επισκοπήσας.

*

Μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Αφρικανού, Πουπλίου, και Τερεντίου, ων η Σύναξις τελείται εν τω Παυλοπετρίω.

Συμμάρτυρας τρεις, ων δια ξίφους στέφους,
Όσα στεφάνοις τοις ιάμβοις χρη στέφειν.

*

Ο Άγιος Μάρτυς Άβιβος ο εξ Ερμουπόλεως, λίθω προσδεθείς, και εν ποταμώ ριφείς, τελειούται.

Βληθείς Άβιβος εις ποταμόν συν λίθω,
Εκπλεί ποταμόν συρφετώδη του βίου.

*

Η Αγία Μάρτυς Χριστίνα η εν Περσία, μαστιζομένη, τελειούται.

Μάστιξ το τύπτον, σαρξ το πάσχον Χριστίνης,
Χριστού χάριν χέουσα κρουνούς αιμάτων.

Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.

Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β’. Εκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

Τῷ αὐτῷ μηνὶ ΙΓ΄, ἡ ἀνακομιδὴ τοῦ λειψάνου τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Νικηφόρου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Νίκης ἑορτὴν ἡ Πόλις Νικηφόρε,
Δοχὴν ἄγει σου λειψάνου Νικηφόρου.

Χοῦς τρισκαιδεκάτῃ Νικηφόρου ἄστυ ἐσήχθη.

Ἀφ’ οὗ ἐκαθῃρέθη ἀπὸ τὸν θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὁ ψευδοπατριάρχης, μᾶλλον δὲ μαντιάρχης Ἰωάννης ὁ παράνομος, ἀνεβιβάσθη εἰς τὸν θρόνον αὐτῆς ὁ ἁγιώτατος Πατριάρχης Μεθόδιος ἐν ἔτει ωμγ΄ [843], ὁ ὁποῖος μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα αὑτοῦ κατορθώματα, ἐκατώρθωσε καὶ τοῦτο, καὶ εἶπε τὰ λόγια ταῦτα εἰς τοὺς βασιλεῖς Μιχαὴλ καὶ Θεοδώραν τὴν μητέρα του. Δὲν εἶναι δίκαιον νὰ μὴ φερθῇ μέσα εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν τὸ τίμιον καὶ ἱερὸν λείψανον τοῦ αἰδεσίμου καὶ πανοσίου ἐν Πατριάρχαις Νικηφόρου, ὁ ὁποῖος διὰ τὴν Ὀρθόδοξον καὶ ἀμώμητον πίστιν, ἐξωρίσθη ἀπὸ τὸν πατριαρχικὸν θρόνον, καὶ ἐτελείωσε τὴν ζωήν του εἰς τὴν ἐξορίαν. Εἰς ταῦτα λοιπὸν τὰ λόγια πεισθέντες οἱ ἀνωτέρω βασιλεῖς, εὐθὺς ἀπέστειλαν ἀνθρώπους διὰ νὰ φέρουσι τὸ λείψανον τοῦ Ἁγίου. Μαζὶ δὲ μὲ αὐτοὺς ἐπῆγε καὶ αὐτὸς ὁ ἴδιος Πατριάρχης Μεθόδιος, σὺν αὐτῷ δὲ ἐπῆγαν καὶ Ἱερεῖς καὶ Μοναχοί. Εὑρόντες δὲ τὸ τίμιον τοῦ Ἁγίου λείψανον ὅλον διόλου ἄφθαρτον καὶ ὁλόκληρον διαφυλαχθέν, εἰς διάστημα χρόνων δεκαεννέα, ἔβαλαν αὐτὸ μέσα εἰς τὸ βασιλικὸν κάτεργον καὶ τὸ ἔφεραν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν μὲ λαμπάδας καὶ ὕμνους πνευματικούς. Ὅταν δὲ τὸ κάτεργον ἐπέρνα τὸ πέραμα τῆς ἀκροπόλεως, τότε ὁ βασιλεὺς καὶ ὅλη ἡ Σύγκλητος βαστῶντες λαμπάδας εἰς τὰς χεῖρας, ἐπροϋπαντοῦσαν τὸ ἅγιον λείψανον καὶ ἠσπάζοντο. Εἶτα σηκώσαντες αὐτὸ ἐπάνω εἰς τοὺς ὤμους των, ἀπέθεντο εἰς τὴν μεγάλην Ἐκκλησίαν. Ἐκεῖ δὲ ποιήσαντες ἀγρυπνίαν, τῷ πρωῒ ἐπῆραν πάλιν αὐτὸ εἰς τοὺς ὤμους των, καὶ τὸ ἔφερον εἰς τὸν Ναὸν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων τῶν μεγάλων, κατὰ τὴν τρισκαιδεκάτην ταύτην τοῦ παρόντος μηνός, κατὰ τὴν ὁποίαν ταύτην ἡμέραν ἐπῆγε καὶ εἰς τὴν ἐξορίαν. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτοῦ Σύναξις ἐν τοῖς ἀνωτέρω Ἁγίοις Ἀποστόλοις τοῖς μεγάλοις (1).

(1) Ἡ δὲ κυρία μνήμη τοῦ Ἁγίου Νικηφόρου ἑορτάζεται κατὰ τὴν δευτέραν τοῦ Ἰουνίου μηνός. Τούτου εὑρίσκεται Ἀκολουθία καὶ ἐγκώμιον ἁπλοῦν, ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Δοχειαρίου.

*

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Πουπλίου Ἐπισκόπου Ἀθηνῶν.

Στολὴν ἔβαψας αἱμάτων ῥείθροις μάκαρ,
Καὶ λαμπρὸς ὤφθης νῦν Κυρίῳ ἢ πλέον (2).

(2) Οὗτος χρηματίσας Ἀθηνῶν Ἐπίσκοπος, τὸν διὰ μαρτυρίου ὑπέστη θάνατον κατὰ τὸν δεύτερον ἀπὸ Χριστοῦ αἰῶνα, καθὼς γράφει περὶ αὐτοῦ Διονύσιος ὁ Κορίνθου Ἐπίσκοπος, ἐν τῇ ἐπιστολῇ τῇ πρὸς Ἀθηναίους, τὴν ὁποίαν ἀναφέρει ὁ Εὐσέβιος, βιβλ. δ΄, κεφ. κγ΄, τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας. Ἐχρημάτισε δὲ οὗτος διάδοχος τοῦ Ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου, ἢ τότε, ἢ μετὰ ὀλίγους χρόνους ἐπισκοπήσας.

*

Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀφρικανοῦ, Πουπλίου, καὶ Τερεντίου, ὧν ἡ Σύναξις τελεῖται ἐν τῷ Παυλοπετρίῳ.

Συμμάρτυρας τρεῖς, ὧν διὰ ξίφους στέφους,
Ὅσα στεφάνοις τοῖς ἰάμβοις χρὴ στέφειν.

*

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἄβιβος ὁ ἐξ Ἑρμουπόλεως, λίθῳ προσδεθείς, καὶ ἐν ποταμῷ ῥιφείς, τελειοῦται.

Βληθεὶς Ἄβιβος εἰς ποταμὸν σὺν λίθῳ,
Ἐκπλεῖ ποταμὸν συρφετώδη τοῦ βίου.

*

Ἡ Ἁγία Μάρτυς Χριστίνα ἡ ἐν Περσίᾳ, μαστιζομένη, τελειοῦται.

Μάστιξ τὸ τύπτον, σὰρξ τὸ πάσχον Χριστίνης,
Χριστοῦ χάριν χέουσα κρουνοὺς αἱμάτων.

Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.

Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Β’. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

Η ανακομιδή του λειψάνου Νικηφόρου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως• Πουπλίου Επισκόπου Αθηνών, Χριστίνης κ.ά.