Συναξαριστής Αγίου Νικοδήμου12 Ιανουαρίου
Αν θέλετε πολυτονικό κείμενο, πατήστε εδώ
Τω αυτώ μηνί ΙΒ’, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος Τατιανής.
Της πάντα λαμπράς Τατιανής τη κάρα,
Λαμπρόν προεξένησε το ξίφος στέφος.
Τη δυοκαιδεκάτη Τατιανής αυχένα κέρσαν.
Αύτη ήτον από την παλαιάν Ρώμην, κατά τους χρόνους του βασιλέως Αλεξάνδρου, εν έτει σιη’ [218], θυγάτηρ μεν πατρός πλουσίου και περιφανούς, ο οποίος τρεις φοραίς έγινεν ύπατος. Διάκονος δε της Εκκλησίας κατά την τάξιν και το επάγγελμα. Αύτη λοιπόν διατί ωμολόγει τον Χριστόν, εφέρθη έμπροσθεν του βασιλέως, και εμβαίνουσα μέσα εις τον ναόν των ειδώλων ομού με τον βασιλέα, εκρήμνισεν εις την γην δια προσευχής της τα είδωλα. Όθεν δέρνουσιν ταύτην εις το πρόσωπον, και με σιδηρά αγκυνέλα σχίζουσι τα βλέφαρά της. Έπειτα κρεμώσι αυτήν και καταξεσχίζουσι το σώμα της. Είτα ξυρίζουσι την κεφαλήν της δια καταισχύνην. Μετά ταύτα ρίπτουσιν αυτήν εις την φωτίαν, και δίδουσιν εις τα θηρία δια να την φάγουν. Επειδή δε εφυλάχθη από αυτά αβλαβής με την χάριν του Θεού: τούτου χάριν απεκεφαλίσθη, και ούτως έλαβεν η αοίδιμος του μαρτυρίου τον στέφανον.
*
Τη αυτή ημέρα μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Πέτρου του Αβεσαλαμίτου.
Απανθρακωθείς καρδίαν θείω πόθω,
Επ’ ανθράκων ήδιστα Πέτρος εκπνέει.
Ούτος ο Άγιος, με το να ήτον ανδρείος και δυνατός, τόσον κατά το σώμα, όσον και κατά την ψυχήν και κατά την πίστιν, ωμολόγησε παρρησία τον Χριστόν εις την νεότητα της ηλικίας του. Όθεν ο της Ελευθερουπόλεως άρχων, επειδή δεν εδυνήθη ούτε με κολακείας να μαλακώση την γνώμην του, ούτε με τους φοβερισμούς να τον φοβίση: τούτου χάριν έρριψεν αυτόν εις την πυρκαϊάν. Και εκεί έλαβε τον στέφανον του μαρτυρίου ο γενναίος της ευσεβείας αγωνιστής.
*
Μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Μερτίου.
Θεόν ποθών ύψιστον ισχυρόν μόνον,
Μαστίζεται Μέρτιος ισχυρώς άγαν.
Ούτος ο Άγιος ώντας στρατιώτης υποκάτω εις το στρατιωτικόν τάγμα το καλούμενον των Μαύρων, κατά τους χρόνους του Διοκλητιανού εν έτει σϞη’ [298], εδιαβάλθη εις αυτόν, ότι είναι Χριστιανός. Όθεν φερθείς έμπροσθεν του βασιλέως, ηναγκάσθη από αυτόν δια να προσφέρη θυσίαν εις τα είδωλα. Και επειδή δεν επείσθη, ευγάνουσιν από αυτόν την ζώνην, ήτις ήτον σημείον της στρατιωτικής αξίας του. Έπειτα δέρνουσιν αυτόν, και με ξυλίας καταξεσχίζουσι το σώμα του. Ο δε Άγιος με τόσην γενναιοκαρδίαν υπέμεινε την σκληράν βάσανον ταύτην, ώστε οπού ουδέ μικράν φωνήν εύγαλεν από το στόμα του. Όθεν εξεπλάγη ο τύραννος, και έκθαμβος έγινεν. Επειδή δε ο δαρμός εξαπλώθη εις πολύ ώρας διάστημα, εις τρόπον ότι δεν έμεινεν εις το σώμα του Μάρτυρος ουδέ ολιγώτατος τόπος, ή μέρος απλήγωτον: δια τούτο επρόσταξεν ο τύραννος να τον αφήσουν, και να τον ρίψουν εις την φυλακήν. Αφ’ ου δε επέρασαν οκτώ ημέραις, έτρεξεν ύλη πολλή από τας πληγάς του Αγίου, τόσον οπού εύγαινεν από αυτάς υπερβολική δυσωδία. Όθεν αποκαμών από τους πόνους ο του Χριστού αθλητής, παρέδωκε την τιμίαν ψυχήν του εις χείρας Θεού. Και ούτως έλαβε τον του μαρτυρίου άφθαρτον στέφανον.
*
Οι Άγιοι οκτώ Μάρτυρες οι από Νικαίας, ξίφει τελειούνται.
Θνήσκει χορός τις οκτάριθμος εκ ξίφους,
Αιώνος ευρείν ογδόου ζωήν θέλων.
*
Η Αγία Μάρτυς Ευθασία ξίφει τελειούται.
Αυτήν κεφαλήν εκ ξίφους Ευθασία,
Αυτώ Θεώ Σωτήρι κόσμου προσφέρει.
*
Μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Θαυματουργού Ηλιού (1).
Άλλος δέδεικται θαυματουργός Ηλίας,
Ο θαυματουργός ούτος όντως Ηλίας (2).
(1) Περί του Οσίου τούτου Ηλιού γράφεται εν τω Παραδείσω των Πατέρων ότι είπε τούτο το αξιομνημόνευτον απόφθεγμα· «Εγώ τρία πράγματα φοβούμαι. Όταν μέλλη η ψυχή μου εξελθείν από του σώματος. Και όταν μέλλω τω Θεώ απαντήσαι. Και όταν μέλλη η απόφασις εξελθείν κατ’ εμού».
(2) Περιττώς εδώ γράφεται παρά τοις Μηναίοις η μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Θεοδώρου του εν Ευχαΐτοις, ήτοι Θεοδώρου του Στρατηλάτου. Αύτη γαρ εορτάζεται κατά την ογδόην Φευρουαρίου. Ομοίως περιττώς γράφεται και η μνήμη της Οσίας Θεοδώρας της εν Αλεξανδρεία. Αύτη γαρ εορτάζεται κατά την ενδεκάτην του Σεπτεμβρίου. Ομοίως και η μνήμη Αλεξάνδρου, του Κωνσταντινουπόλεως δηλαδή. Τούτου γαρ η μνήμη τελείται κατά την τριακοστήν του Αυγούστου.
Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.
Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β’. Εκδόσεις Δόμος, 2005.
* * *
Τῷ αὐτῷ μηνὶ ΙΒ΄, μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Τατιανῆς.
Τῆς πᾶντα λαμπρᾶς Τατιανῆς τῇ κάρᾳ,
Λαμπρὸν προεξένησε τὸ ξίφος στέφος.
Τῇ δυοκαιδεκάτῃ Τατιανῆς αὐχένα κέρσαν.
Αὕτη ἦτον ἀπὸ τὴν παλαιὰν Ῥώμην, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Ἀλεξάνδρου, ἐν ἔτει σιη΄ [218], θυγάτηρ μὲν πατρὸς πλουσίου καὶ περιφανοῦς, ὁ ὁποῖος τρεῖς φοραῖς ἔγινεν ὕπατος. Διάκονος δὲ τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὴν τάξιν καὶ τὸ ἐπάγγελμα. Αὕτη λοιπὸν διατὶ ὡμολόγει τὸν Χριστόν, ἐφέρθη ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως, καὶ ἐμβαίνουσα μέσα εἰς τὸν ναὸν τῶν εἰδώλων ὁμοῦ μὲ τὸν βασιλέα, ἐκρήμνισεν εἰς τὴν γῆν διὰ προσευχῆς της τὰ εἴδωλα. Ὅθεν δέρνουσιν ταύτην εἰς τὸ πρόσωπον, καὶ μὲ σιδηρᾶ ἀγκυνέλα σχίζουσι τὰ βλέφαρά της. Ἔπειτα κρεμῶσι αὐτὴν καὶ καταξεσχίζουσι τὸ σῶμά της. Εἶτα ξυρίζουσι τὴν κεφαλήν της διὰ καταισχύνην. Μετὰ ταῦτα ῥίπτουσιν αὐτὴν εἰς τὴν φωτίαν, καὶ δίδουσιν εἰς τὰ θηρία διὰ νὰ τὴν φάγουν. Ἐπειδὴ δὲ ἐφυλάχθη ἀπὸ αὐτὰ ἀβλαβὴς μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ: τούτου χάριν ἀπεκεφαλίσθη, καὶ οὕτως ἔλαβεν ἡ ἀοίδιμος τοῦ μαρτυρίου τὸν στέφανον.
*
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Πέτρου τοῦ Ἀβεσαλαμίτου.
Ἀπανθρακωθεὶς καρδίαν θείῳ πόθῳ,
Ἐπ’ ἀνθράκων ἥδιστα Πέτρος ἐκπνέει.
Οὗτος ὁ Ἅγιος, μὲ τὸ νὰ ἦτον ἀνδρεῖος καὶ δυνατός, τόσον κατὰ τὸ σῶμα, ὅσον καὶ κατὰ τὴν ψυχὴν καὶ κατὰ τὴν πίστιν, ὡμολόγησε παρρησίᾳ τὸν Χριστὸν εἰς τὴν νεότητα τῆς ἡλικίας του. Ὅθεν ὁ τῆς Ἐλευθερουπόλεως ἄρχων, ἐπειδὴ δὲν ἐδυνήθη οὔτε μὲ κολακείας νὰ μαλακώσῃ τὴν γνώμην του, οὔτε μὲ τοὺς φοβερισμοὺς νὰ τὸν φοβίσῃ: τούτου χάριν ἔρριψεν αὐτὸν εἰς τὴν πυρκαϊάν. Καὶ ἐκεῖ ἔλαβε τὸν στέφανον τοῦ μαρτυρίου ὁ γενναῖος τῆς εὐσεβείας ἀγωνιστής.
*
Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Μερτίου.
Θεὸν ποθῶν ὕψιστον ἰσχυρὸν μόνον,
Μαστίζεται Μέρτιος ἰσχυρῶς ἄγαν.
Οὗτος ὁ Ἅγιος ὤντας στρατιώτης ὑποκάτω εἰς τὸ στρατιωτικὸν τάγμα τὸ καλούμενον τῶν Μαύρων, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Διοκλητιανοῦ ἐν ἔτει σϞη΄ [298], ἐδιαβάλθη εἰς αὐτόν, ὅτι εἶναι Χριστιανός. Ὅθεν φερθεὶς ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως, ἠναγκάσθη ἀπὸ αὐτὸν διὰ νὰ προσφέρῃ θυσίαν εἰς τὰ εἴδωλα. Καὶ ἐπειδὴ δὲν ἐπείσθη, εὐγάνουσιν ἀπὸ αὐτὸν τὴν ζώνην, ἥτις ἦτον σημεῖον τῆς στρατιωτικῆς ἀξίας του. Ἔπειτα δέρνουσιν αὐτόν, καὶ μὲ ξυλίας καταξεσχίζουσι τὸ σῶμά του. Ὁ δὲ Ἅγιος μὲ τόσην γενναιοκαρδίαν ὑπέμεινε τὴν σκληρὰν βάσανον ταύτην, ὥστε ὁποῦ οὐδὲ μικρὰν φωνὴν εὔγαλεν ἀπὸ τὸ στόμα του. Ὅθεν ἐξεπλάγη ὁ τύραννος, καὶ ἔκθαμβος ἔγινεν. Ἐπειδὴ δὲ ὁ δαρμὸς ἐξαπλώθη εἰς πολὺ ὥρας διάστημα, εἰς τρόπον ὅτι δὲν ἔμεινεν εἰς τὸ σῶμα τοῦ Μάρτυρος οὐδὲ ὀλιγώτατος τόπος, ἢ μέρος ἀπλήγωτον: διὰ τοῦτο ἐπρόσταξεν ὁ τύραννος νὰ τὸν ἀφήσουν, καὶ νὰ τὸν ῥίψουν εἰς τὴν φυλακήν. Ἀφ’ οὗ δὲ ἐπέρασαν ὀκτὼ ἡμέραις, ἔτρεξεν ὕλη πολλὴ ἀπὸ τὰς πληγὰς τοῦ Ἁγίου, τόσον ὁποῦ εὔγαινεν ἀπὸ αὐτὰς ὑπερβολικὴ δυσωδία. Ὅθεν ἀποκαμὼν ἀπὸ τοὺς πόνους ὁ τοῦ Χριστοῦ ἀθλητής, παρέδωκε τὴν τιμίαν ψυχήν του εἰς χεῖρας Θεοῦ. Καὶ οὕτως ἔλαβε τὸν τοῦ μαρτυρίου ἄφθαρτον στέφανον.
*
Οἱ Ἅγιοι ὀκτὼ Μάρτυρες οἱ ἀπὸ Νικαίας, ξίφει τελειοῦνται.
Θνήσκει χορός τις ὀκτάριθμος ἐκ ξίφους,
Αἰῶνος εὑρεῖν ὀγδόου ζωὴν θέλων.
*
Ἡ Ἁγία Μάρτυς Εὐθασία ξίφει τελειοῦται.
Αὐτὴν κεφαλὴν ἐκ ξίφους Εὐθασία,
Αὐτῷ Θεῷ Σωτῆρι κόσμου προσφέρει.
*
Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν καὶ Θαυματουργοῦ Ἠλιού (1).
Ἄλλος δέδεικται θαυματουργὸς Ἠλίας,
Ὁ θαυματουργὸς οὗτος ὄντως Ἠλίας (2).
(1) Περὶ τοῦ Ὁσίου τούτου Ἠλιοὺ γράφεται ἐν τῷ Παραδείσῳ τῶν Πατέρων ὅτι εἶπε τοῦτο τὸ ἀξιομνημόνευτον ἀπόφθεγμα· «Ἐγὼ τρία πράγματα φοβοῦμαι. Ὅταν μέλλῃ ἡ ψυχή μου ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ σώματος. Καὶ ὅταν μέλλω τῷ Θεῷ ἀπαντῆσαι. Καὶ ὅταν μέλλῃ ἡ ἀπόφασις ἐξελθεῖν κατ’ ἐμοῦ».
(2) Περιττῶς ἐδῶ γράφεται παρὰ τοῖς Μηναίοις ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Θεοδώρου τοῦ ἐν Εὐχαΐτοις, ἤτοι Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου. Αὕτη γὰρ ἑορτάζεται κατὰ τὴν ὀγδόην Φευρουαρίου. Ὁμοίως περιττῶς γράφεται καὶ ἡ μνήμη τῆς Ὁσίας Θεοδώρας τῆς ἐν Ἀλεξανδρείᾳ. Αὕτη γὰρ ἑορτάζεται κατὰ τὴν ἑνδεκάτην τοῦ Σεπτεμβρίου. Ὁμοίως καὶ ἡ μνήμη Ἀλεξάνδρου, τοῦ Κωνσταντινουπόλεως δηλαδή. Τούτου γὰρ ἡ μνήμη τελεῖται κατὰ τὴν τριακοστὴν τοῦ Αὐγούστου.
Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Β’. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005.
* * *