Συναξαριστής Αγίου Νικοδήμου11 Απριλίου

Των Αγίων Αντίπα Επισκόπου Περγάμου, Τρυφαίνης της εν Κυζίκω, Φαρμουθίου

Αν θέλετε πολυτονικό κείμενο, πατήστε εδώ

Άγιος ΑντίπαςΤω αυτώ μηνί ΙΑ’, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Αντίπα Επισκόπου Περγάμου.

Ταύρω παλαίεις καλλίμαρτυς Αντίπα,
Ος σε φλογίζειν, ου κερατίζειν έχει.

Χάλκεον ενδεκάτη βληθείς φλέγη Αντίπα εις βουν.

Ούτος ο Άγιος ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού [= Δομετιανού] εν έτει πγ’ [83], σύγχρονος γενόμενος με τους Αγίους Αποστόλους. Όταν δηλαδή ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής Ιωάννης ήτον εις την Πάτμον εξόριστος, καθώς περί αυτού γράφει ο ίδιος εις την Αποκάλυψιν, μάρτυρα πιστόν ονομάζων αυτόν. Ούτως γάρ φησιν ως εκ προσώπου του Χριστού, λέγοντος προς τον Άγγελον της εν Περγάμω Εκκλησίας· «Και εν ταις ημέραις, εν αις Αντίπας ο μάρτυς μου ο πιστός, ος απεκτάνθη παρ’ υμίν, όπου κατοικεί ο Σατανάς» (Αποκάλ. β’, 13). Ούτος λοιπόν εχειροτονήθη από τους Αγίους Αποστόλους Επίσκοπος της Περγάμου. Ώντας δε εις ηλικίαν πολλά γεροντικήν, επιάσθη από τους εν Περγάμω ειδωλολάτρας. Εφάνησαν γαρ εις αυτούς οι δαίμονες, οπού ελάτρευον, και τους είπον ότι δεν δύνανται να κατοικούν εις τον τόπον εκείνον, ούτε να δέχωνται τας θυσίας οπού τους προσφέρουν, επειδή και τους διώκει από εκεί ο Αντίπας. Εφέρθη λοιπόν εις τον ηγεμόνα ο Άγιος. Ο δε ηγεμών εσπούδαζε να πείση αυτόν εις το να αρνηθή τον Χριστόν, λέγωντας εις αυτόν, ότι τα παλαιότερα, αυτά είναι και τιμιώτερα. Όθεν ακολούθως, η μεν των Ελλήνων θρησκεία ως παλαιά, και ως αυξηθείσα με πολλούς χρόνους, είναι τιμιωτέρα. Η δε των Χριστιανών πίστις, με το να άρχισεν εις τους υστέρους χρόνους, και εδέχθη από ολίγους ανθρώπους, δια τούτο είναι και ατιμοτέρα. Εις τούτον δε τον λόγον ανταπεκρίθη ο Άγιος προσφυέστατα, φέρων εις απόδειξιν την ιστορίαν του Κάϊν. Διότι, καθώς ο αδελφοκτόνος Κάϊν, μισείται και αποστρέφεται από όλους τους μετά ταύτα ανθρώπους, αγκαλά και αυτός είναι παλαιότερος εις τους χρόνους, έτζι και η των Ελλήνων ασέβεια, είναι μισητή κοντά εις τους μεταγενεστέρους Χριστιανούς, αγκαλά και αυτή να ήναι κατά τους χρόνους παλαιοτέρα.

Τούτον τον λόγον ακούσας ο ηγεμών και οι Έλληνες, άναψαν από τον θυμόν. Όθεν έβαλαν τον Άγιον μέσα εις ένα χάλκινον βόδι, το οποίον ήτον πεπυρακτωμένον. Εις τούτο δε ευρισκόμενος ο Άγιος, πολλά παρεκάλεσε τον Θεόν, και την μεγάλην αυτού εδοξολόγησε δύναμιν, ευχαριστήσας, διατί ηξιώθη να πάθη δια την αγάπην του. Επρόσθεσε δε ακόμη και ταύτην την παρακάλεσιν προς τον Θεόν, ήγουν, ότι όποιος ενθυμείται το όνομά του, αυτός να φυλάττεται ανώτερος και από τας άλλας ασθενείας και πάθη, μάλιστα δε, από τον ανυπόφορον πόνον των οδοντίων. Ευχήθη δε να λάβουν συγχώρησιν των αμαρτιών τους, και να εύρουν εξιλασμόν παρά Θεού εν τη ημέρα της κρίσεως, όσοι εορτάζουν την μνήμην του. Και λοιπόν επιτυχών της αιτήσεως ταύτης παρά Κυρίου, προς αυτόν εξεδήμησε. Το δε άγιον αυτού λείψανον ενταφιάσθη εις την Εκκλησίαν της Περγάμου, όπου και αναβλύζει μύρα, και ιατρείας πάντοτε. Τελείται δε η αυτού Σύναξις εις τον σεπτόν Ναόν του Αγίου και πανευφήμου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου, κοντά εις την αγιωτάτην μεγάλην Εκκλησίαν (1).

(1) Σημείωσαι, ότι τούτου του Αγίου την Ακολουθίαν ανεπλήρωσεν η εμή αναξιότης δια τους βουλομένους εορτάζειν τον Άγιον δια την αφόρητον οδύνην των οδοντίων, και όρα αυτήν εν τω τέλει του Απριλλίου τετυπωμένην. [Σ.τ.ε.: Παρατίθεται εις το τέλος του τρίτου τόμου της παρούσης εκδόσεως.]

*

Τη αυτή ημέρα μνήμη της Οσίας Τρυφαίνης της εν Κυζίκω.

Χωρίζεται Τρύφαινα σαρκός πηλίνης,
Η πηλόν αυτής τας τρυφάς ηγουμένη.

*

Ο Όσιος Φαρμούθιος εν ειρήνη τελειούται.

Εξήλθε Φαρμούθιος εκ των ενθάδε,
Φαρμουθί μηνί δήλον ως Απριλλίω.

Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.

Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β’. Εκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

 

 

Άγιος ΑντίπαςΤ ατ μην ΙΑ΄, μνήμη το γίου ερομάρτυρος ντίπα πισκόπου Περγάμου.

Ταύρ παλαίεις καλλίμαρτυς ντίπα,
ς σε φλογίζειν, ο κερατίζειν χει.

Χάλκεον νδεκάτ βληθες φλέγ ντίπα ες βον.

Οτος γιος τον κατ τος χρόνους το βασιλέως Διοκλητιανο [= Δομετιανο] ν τει πγ΄ [83], σύγχρονος γενόμενος μ τος γίους ποστόλους. ταν δηλαδ Θεολόγος κα Εαγγελιστς ωάννης τον ες τν Πάτμον ξόριστος, καθς περ ατο γράφει διος ες τν ποκάλυψιν, μάρτυρα πιστν νομάζων ατόν. Οτως γάρ φησιν ς κ προσώπου το Χριστο, λέγοντος πρς τν γγελον τς ν Περγάμ κκλησίας· «Κα ν τας μέραις, ν ας ντίπας μάρτυς μου πιστός, ς πεκτάνθη παρ’ μν, που κατοικε Σατανς» (ποκάλ. β΄, 13). Οτος λοιπν χειροτονήθη π τος γίους ποστόλους πίσκοπος τς Περγάμου. ντας δ ες λικίαν πολλ γεροντικήν, πιάσθη π τος ν Περγάμ εδωλολάτρας. φάνησαν γρ ες ατος ο δαίμονες, πο λάτρευον, κα τος επον τι δν δύνανται ν κατοικον ες τν τόπον κενον, οτε ν δέχωνται τς θυσίας πο τος προσφέρουν, πειδ κα τος διώκει π κε ντίπας. φέρθη λοιπν ες τν γεμόνα γιος. δ γεμν σπούδαζε ν πείσ ατν ες τ ν ρνηθ τν Χριστόν, λέγωντας ες ατόν, τι τ παλαιότερα, ατ εναι κα τιμιώτερα. θεν κολούθως, μν τν λλήνων θρσκεία ς παλαιά, κα ς αξηθεσα μ πολλος χρόνους, εναι τιμιωτέρα. δ τν Χριστιανν πίστις, μ τ ν ρχισεν ες τος στέρους χρόνους, κα δέχθη π λίγους νθρώπους, δι τοτο εναι κα τιμοτέρα. Ες τοτον δ τν λόγον νταπεκρίθη γιος προσφυέστατα, φέρων ες πόδειξιν τν στορίαν το Κάϊν. Διότι, καθς δελφοκτόνος Κάϊν, μισεται κα ποστρέφεται π λους τος μετ τατα νθρώπους, γκαλ κα ατς εναι παλαιότερος ες τος χρόνους, τζι κα τν λλήνων σέβεια, εναι μισητ κοντ ες τος μεταγενεστέρους Χριστιανούς, γκαλ κα ατ ν ναι κατ τος χρόνους παλαιοτέρα.

Τοτον τν λόγον κούσας γεμν κα ο λληνες, ναψαν π τν θυμόν. θεν βαλαν τν γιον μέσα ες να χάλκινον βόδι, τ ποον τον πεπυρακτωμένον. Ες τοτο δ ερισκόμενος γιος, πολλ παρεκάλεσε τν Θεόν, κα τν μεγάλην ατο δοξολόγησε δύναμιν, εχαριστήσας, διατ ξιώθη ν πάθ δι τν γάπην του. πρόσθεσε δ κόμη κα ταύτην τν παρακάλεσιν πρς τν Θεόν, γουν, τι ποιος νθυμεται τ νομά του, ατς ν φυλάττεται νώτερος κα π τς λλας σθενείας κα πάθη, μάλιστα δέ, π τν νυπόφορον πόνον τν δοντίων. Εχήθη δ ν λάβουν συγχώρησιν τν μαρτιν τους, κα ν ερουν ξιλασμν παρ Θεο ν τ μέρ τς κρίσεως, σοι ορτάζουν τν μνήμην του. Κα λοιπν πιτυχν τς ατήσεως ταύτης παρ Κυρίου, πρς ατν ξεδήμησε. Τ δ γιον ατο λείψανον νταφιάσθη ες τν κκλησίαν τς Περγάμου, που κα ναβλύζει μρα, κα ατρείας πάντοτε. Τελεται δ ατο Σύναξις ες τν σεπτν Ναν το γίου κα πανευφήμου ποστόλου κα Εαγγελιστο ωάννου το Θεολόγου, κοντ ες τν γιωτάτην μεγάλην κκλησίαν (1).

(1) Σημείωσαι, τι τούτου το γίου τν κολουθίαν νεπλήρωσεν μ ναξιότης δι τος βουλομένους ορτάζειν τν γιον δι τν φόρητον δύνην τν δοντίων, κα ρα ατν ν τ τέλει το πριλλίου τετυπωμένην. [Σ.τ..: Παρατίθεται ες τ τέλος το τρίτου τόμου τς παρούσης κδόσεως.]

*

Τ ατ μέρ μνήμη τς σίας Τρυφαίνης τς ν Κυζίκ.

Χωρίζεται Τρύφαινα σαρκς πηλίνης,
πηλν ατς τς τρυφς γουμένη.

*

σιος Φαρμούθιος ν ερήν τελειοται.

ξλθε Φαρμούθιος κ τν νθάδε,
Φαρμουθ μην δλον ς πριλλί.

Τας τν σν γίων πρεσβείαις Χριστ Θες λέησον μς.

Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Β’. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

 

 

Των Αγίων Αντίπα Επισκόπου Περγάμου, Τρυφαίνης της εν Κυζίκω, Φαρμουθίου

Ορθόδοξη πίστη και ζωή στο email σας. Λάβετε πρώτοι όλες τις τελευταίες αναρτήσεις της Κοινωνίας Ορθοδοξίας:
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter! Θα λάβετε email επιβεβαίωσης σε λίγα λεπτά. Παρακαλούμε, ακολουθήστε τον σύνδεσμο μέσα του για να επιβεβαιώσετε την εγγραφή. Εάν το email δεν εμφανιστεί στο γραμματοκιβώτιό σας, παρακαλούμε ελέγξτε τον φάκελο του spam.
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter!
Λυπούμαστε, υπήρξε ένα σφάλμα. Παρακαλούμε, ελέγξτε το email σας.