Ο μακάριος Δαβίδ, καταρτίζοντας τον ύμνο του Θεού με τη συμμετοχή όλης της κτίσεως, ανέφερε και τους αγγέλους και όλες τις αόρατες δυνάμεις και έφτασε μέχρι τη γη, ώστε να μνημονεύσει και τα θηρία και τα ζώα και τα πτηνά […]
Ο δρόμος της αρετής, σε εκείνους που αρχίζουν να ποθούν την ευσέβεια, φαίνεται πολύ δύσκολος και κατασκότεινος, όχι γιατί είναι πράγματι τέτοιος, αλλά γιατί η φύση του ανθρώπου, αμέσως από τη γέννησή του, ζει μέσα στην απλοχωριά των ηδονών. Σε εκείνους όμως που μπόρεσαν να περάσουν τη μέση του δρόμου, αυτός παρουσιάζεται εντελώς ευχάριστος και πολύ εύκολος· γιατί με τη βοήθεια του αγαθού οι κακές συνήθειες υποτάχθηκαν στις καλές και χάνονται πλέον μαζί με τη θύμηση των παράλογων ηδονών. Έτσι η ψυχή βαδίζει από εκεί και πέρα με ευχαρίστηση όλα τα μονοπάτια των αρετών. Γι' αυτό ο Κύριος, όταν μας... Διαβάστε τη συνέχεια

