Η πατρίδα μας, αγαπητοί μου αδελφοί, αυτή τη στιγμή, βρίσκεται σε μεγάλη δυσκολία. Όλοι λένε, ότι δεν υπάρχει διέξοδος. Ρωτάμε τους μεγάλους πολιτικούς, τους λαλίστατους, να μας πουν τι λύση υπάρχει, πώς βλέπετε τα πράγματα; Και όλοι αυτοί μένουν βουβοί και άφωνοι και δεν μπορούν να δώσουν λύση. Μπορεί να φωνάζουν, μπορεί να λένε πολλά για διάφορα πράγματα, αλλά λύση κανείς δεν δίνει.
Τι θα γίνει, αδελφοί μου; Τι θα κάνουμε; Πού θα οδηγηθούμε; Ανθρωπίνως δεν υπάρχει σωτηρία. Δύο λύσεις υπάρχουν: Η μία είναι χρεοκοπία και η άλλη είναι η καταρράκωση της εθνικής μας αξιοπρέπειας. Είναι να υποδουλωθούμε αιωνίως στους μεγάλους και ισχυρούς της γης, τους διεθνείς τοκογλύφους.
Υπάρχει όμως και μια άλλη λύση. Όσο και να κοιτάξει κανείς δεξιά κι αριστερά, σε Ανατολή και Δύση, σε Βορρά και Νότο, δε βρίσκει λύση και διέξοδο. Αν κοιτάξει όμως προς τα επάνω και πει ότι: «Η βοήθειά μου παρά Κυρίου του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην» (Ψαλμ. 120:2), υπάρχει λύση, υπάρχει διέξοδος, υπάρχει σωτηρία. Ποια είναι αυτή; Ο Θεός γνωρίζει. Ο Θεός έχει στα χέρια Του τη λύση του ελληνικού δράματος. Έχει και τον τρόπο, έχει και τη δύναμη να λύσει το μεγάλο αυτό πρόβλημα που περνά η πατρίδα μας. Εκείνος ξέρει! Υπό έναν όρο· να μετανοήσουμε!
Ο Θεός μπορεί να αλλάξει τη ροή της ιστορίας με έκτακτα και ανέλπιστα γεγονότα. Έχει λύσεις ο Θεός, που εμείς δεν μπορούμε να τις φανταστούμε. Χρειάζεται μόνο αυτό που είπαμε. Χρειάζεται μετάνοια. Όλοι μας να μετανοήσουμε, να κλάψουμε, γιατί ακόμα δεν καταλάβαμε πού βρισκόμαστε. Δεν έχουμε εννοήσει τη δεινή κατάσταση στην οποία φτάσαμε· ότι περνάμε, πράγματι, μία από τις κρισιμότερες στιγμές της ιστορίας μας, της μεγάλης και ένδοξης ιστορίας των 4.000 ετών που έχει η πατρίδα μας. Δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα.
Λοιπόν, πρέπει να μετανοήσουμε και να πούμε κι εμείς σαν τους τρεις παίδες: «Ημάρτομεν, ηνομήσαμεν, ηδικήσαμεν ενώπιόν Σου, ουδέ συνετηρήσαμεν, ουδέ εποιήσαμεν καθώς ενετείλω ημίν» (Ζ’ Ωδή Μεγ. Κανόνος). Να μετανοήσουμε για τις κλοπές και τις αδικίες, τις ψευτιές και τις απάτες, τις πορνείες και τις μοιχείες, τις βλαστήμιες και τις ασέβειες…
Ιδιαιτέρως να μετανοήσουμε για το κορυφαίο αμάρτημα των εκτρώσεων. 400.000 έμβρυα σφαγιάζονται κάθε χρόνο στη χριστιανική Ελλάδα! Και μετά απορούμε πώς μας βρήκαν αυτά τα κακά. Βασική αιτία της κρίσεως που περνάμε, αλλά και των δεινών που μας περιμένουν, είναι η αποστασία μας από τον Θεό.
Ένας μεγάλος άγιος της Εκκλησίας της Κύπρου, ο άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος, σ’ ένα σπουδαίο έργο του με τον τίτλο «Περί των κατά χώραν Κύπρον σκαιών», διεκτραγωδεί τις μεγάλες συμφορές που περνούσε την εποχή εκείνη ο λαός της Κύπρου κάτω από το τυραννικό καθεστός ενός αλαζονικού και βάναυσου ηγεμόνα, του Ισαακίου Κομνηνού.
Αφού απαριθμεί τα πρωτοφανή δεινά που συνέβαιναν και την μεγάλη θλίψη στην οποία βυθίστηκε η πολύπαθη Κύπρος, καταλήγει με τα εξής βαρυσήμαντα λόγια: «Όλα αυτά τα κακά που μας βρήκαν, συνέβησαν με δίκαιη απόφαση του Θεού εξαιτίας του όγκου των αμαρτιών μας· εξαιτίας των πολλών και μεγάλων ανομιών μας. Ώστε, αφού ταπεινωθούμε, να αξιωθούμε, ίσως, της συγχωρήσεως του Θεού».
Τα λόγια αυτά του αγίου ταιριάζουν απόλυτα και στη δική μας περίπτωση. Λες και γράφτηκαν για μας. Αιτία των δεινών που μας συμβαίνουν είναι ο «όγκος» των αμαρτιών μας. Αν όμως πραγματικά μετανοήσουμε, όπως μετανόησαν οι Νινευΐτες και όπως μετανόησαν οι εκάστοτε αμαρτωλοί, ο Θεός θα μας ελεήσει, αδελφοί μου, ο Θεός θα μας σώσει. Και όπως ανέστησε την επί 400 χρόνια νεκρή πατρίδα μας το 1821, έτσι θα κάνει και πάλι το θαύμα Του και θα αναστήσει και πάλι την Ελλάδα, για να Τον δοξάζει στους αιώνες των αιώνων.
Από το τεύχος: Αρχιμ. Επιφανίου Χατζηγιάγκου, “Αμαρτία – Μετάνοια – Σωτηρία”. Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη (απόσπασμα).
