Υπάρχει και άλλος σταυρός μέσα στην κοινωνία. Είναι ο σταυρός, τον οποίο ακούμε συχνά στο όνομα ασθένεια. Σχεδόν δεν υπάρχει κανένα σπίτι που να μην έχει σταυρό τέτοιο. Και πολλές φορές άνθρωποι γι’ αυτό το σταυρό, παρ’ ότι τον έχουν φτιάξει μόνοι τους, βλαστημούν τον Θεό. Μάλιστα άλλοι τον βλασφημούν εμμέσως και άλλοι λένε, τι του έκανα εγώ του Θεού και βασανιζόμαστε και υποφέρουμε.
Στην Αθήνα δυστυχώς έχουμε γεμίσει από νευρολογικές κλινικές. Παλικάρια, παιδιά, κορίτσια και αγόρια κλεισμένα μέσα. Γιατί είναι κλεισμένα μέσα; Και γιατί υποφέρουν οι γονείς; Διότι μόνοι τους έφτιαξαν την κατάσταση αυτή. Δεν φρόντισαν να κρατήσουν το παιδί κοντά τους και κοντά στον Χριστό. Νόμιζαν, ότι εάν του μάθουνε δύο γράμματα, εάν του δώσουν τα μέσα, που σήμερα ζητά ο άνθρωπος, όχι για την πνευματική του ζωή, αλλά για να του κάνει μεγαλύτερη την υλική του ζωή, ό,τι πλέον κάνουν άνθρωπο για τον κόσμο αυτό. Και εν τούτοις πολλοί λανθάνουν.
Ένα παιδί, λέει, έκανα και αυτό στο τρελάδικο. Γιατί όμως είναι στο τρελάδικο; Και γιατί έκανες ένα παιδί και δεν έκανες δύο, αν σου λείψει το ένα να έχεις το άλλο· και δεν έκανες τρία, τέσσαρα και πέντε; Γιατί είχες τη γνώμη, ότι μπορείς, να κάνεις, ό,τι θέλεις στον κόσμο αυτό. Έρχεται η αμαρτία μας, η συμπεριφορά μας, η πολιτεία μας και φτιάχνει ένα σταυρό στο σπίτι, ένα μαύρο πέπλο από πάνω.
Τι να το κάνω, να βλέπω το παλικάρι στην νευρολογική κλινική; Εφ’ όσον εγώ μόνος μου του πήρα το αυτοκίνητο, εγώ του έδωσα τα λεφτά, εγώ του άφησα το σπίτι, να κάνει το πάρτι με τις φιλενάδες και τους φίλους του· και εγώ έφευγα από το σπίτι, για να είναι ελεύθερα τα παιδιά.
Σήμερα βέβαια δρέπουν τους καρπούς αυτούς. Μια ασθένεια, μια κατάσταση και ένα σταυρό στο σπίτι, που τον φτιάξαμε μόνοι μας. Και δεν είναι ο μοναδικός, είναι πολλοί.
Γνωρίζω προσωπικά τρεις περιπτώσεις που έχουν παιδιά στο σπίτι όχι φυσιολογικά, νορμάλ, που λέμε. Τα οποία τα τρέφουν. Γιατί είναι αυτά τα αποτελέσματα; Το ομολογούν οι ίδιοι οι γονείς: ότι είναι συλλήψεις εορτών, Μεγάλης Παρασκευής και Πάσχα. Όταν παραβαίνεις το νόμο του Θεού, άνθρωπε, και νομίζεις ότι δεν εξαρτάσαι από κανένα, θα βρεθείς αντιμέτωπος με τον Νομοθέτη Θεό. Πίσω από την ατασθαλία σου αυτή και πίσω από την αμαρτία σου αυτή υπάρχει σταυρός, τον οποίο θα φέρεις, για να σου υπενθυμίζει πάντοτε, ότι θα βρεθείς κρινόμενος στην περίπτωση αυτή.
Και χαρά στον άνθρωπο που το καταλαβαίνει στον κόσμο αυτό, υποφέρει, σηκώνει το σταυρό του, αλλά δεν χάνει τη ψυχή του. Έχουμε σήμερα νιάτα, που σύρονται στον δρόμο εξαιτίας του αλκοόλ. Τα ποτά, τα ναρκωτικά, τα ξενύχτια, οι ασωτίες, έκαναν πολλούς σημερινούς νέους, να μη μπορούν να σταθούν στα πόδια τους…
Γίνονται σήμερα πολλές καταχρήσεις, γι’ αυτό ο καθένας από εκεί, που βρίσκεται, ας νουθετήσει και διαφωτίσει, ώστε να περιοριστούν αυτοί οι σταυροί. Έχει δώσει νόμους ο Θεός και φυσικούς και ηθικούς. Και όταν παραβαίνω τον φυσικό νόμο, όταν βάλω το χέρι μου στη φωτιά, θα καώ και θα δοκιμάσω την οδύνη από τα νυστέρια, τις αλλαγές και ούτω καθ’ εξής. Μπορεί το χέρι να μη το χάσω, όπως και η ψυχή που παραβαίνει τον ηθικό νόμο, μπορεί να μη χαθεί και οι ψυχές των γονέων, που έκαναν αυτή την ατασθαλία μπροστά στο νόμο του Θεού, να μη κολαστούν, επειδή υπάρχει μετάνοια και εξομολόγηση. Και όταν οι άνθρωποι μετανοήσουν, σώζονται. Αλλά θα υποφέρουν, θα φέρουν ένα σταυρό. Σ’ αυτό δεν φταίει ο Θεός. Φταίει ο άνθρωπος, που δεν πρόσεξε, δε σοβαρεύθηκε, δεν άκουσε κανένα μας! Ούτε τη μητέρα του, ούτε τον πατέρα του, ούτε την Εκκλησία, ούτε ακόμη και τους νόμους της πολιτείας, που πολλές φορές μπαίνουν εμπόδιο μπροστά, για να μη καταστραφούμε. Και εμείς πηδούμε τον φράκτη, γκρεμίζουμε τα πάντα και κάνουμε το δικό μας.
Υπάρχουν πολλοί σταυροφορεμένοι άνθρωποι εξαιτίας της ασθενείας και δεν είναι μόνο αυτοί, που υποφέρουν, αλλά είναι και οι άλλοι γύρω τους… Πολλοί λοιπόν σταυροί συμβαίνουν και υπάρχουν στην περίπτωση αυτή.
Από το περιοδικό «Όσιος Φιλόθεος της Πάρου» 20, έκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, σελ. 166 (απόσπασμα).
Ο σταυρός της ασθενείας
