Ο Γέροντας Ιάκωβος – διηγείται ανώνυμος – συνιστούσε τα φάρμακα της Εκκλησίας: νηστεία, μετάνοιες, προσευχή, ελεημοσύνη στα πολύ κρυφά. Κάποτε οι 50 μετάνοιες που μου συνέστησε να κάνω, μου φάνηκαν λίγες. Τότε, του λέγω:
– Γέροντα, μόνον 50;
– Κάνε, τέκνον μου, προς το παρόν πεντήκοντα μετανοίας κι αργότερον γίνεται συνεννόησις και βλέπομε.
– Τι άλλο να κάνω, Γέροντα;
– Ξέρεις, τέκνον μου, γραμματάκια;
– Ξέρω!
– Ε! τότε να διαβάζης μία φορά την ημέρα τους Χαιρετισμούς ή την παράκληση της Παναγίας.
Εκτός απ’ την τεράστια ταπείνωση, ο Γέροντας Ιάκωβος διεκρίνετο και για την μεγάλη αθόρυβη άσκηση, κυρίως τη νηστεία. Κάποτε, μου συνέστησε:
– Για μερικά χρόνια, τέκνον μου, μην τρως ποτέ αρτύσιμα, αν θέλης να βοηθηθής…
– Γέροντα, επειδή είμαι 18 ετών και έχω αλωπεκία (φαλάκρα), μου σύστησαν αυτό το συμπλήρωμα διατροφής, την μαγιά της μπύρας, γιατί δυναμώνουν τα μαλλιά…
– Τέκνον μου, πέταξέ το αυτήν την στιγμή· θα σε βλάψη πολύ· εσύ έχεις ανάγκη από νηστεία.
Και άρχισε να διηγήται:
«Ένα πνευματικό μου παιδί, γιατρός, μου έφερε μία μέρα μια ένεση. Μου λέγει, “πάτερ Ιάκωβε, να κάνης αυτήν την ένεση για να δυναμώσης· έχει όλες τις βιταμίνες”… Εγώ την άφησα, τέκνον μου, πάνω στο κομοδίνο, δεν την έκανα. Λέγω, “παίρνω πεντακόσια χάπια το μήνα, να κάνω κι άλλα;”.
Έρχεται, λοιπόν, στο κελλί μου ένα άλλο πνευματικό μου παιδί, γιατρός κι αυτός απ’ το Βόλο, την βλέπει και μου λέγει:
– Πάτερ Ιάκωβε, τι ένεση, πάτερ μου, είναι αυτή;
– Ένας γιατρός απ’ την Αθήνα μου την έδωσε, αλλά δεν την έκανα, του λέγω.
– Πάτερ μου, μην κάνης αυτήν την ένεση, γιατί θα βγάλης, πάτερ μου, μαλλιά σε όλο το σώμα και μετά δεν θα αντέξης, θα φύγης απ’ το μοναστήρι και θα ψάχνης να βρης καμμιά γυναίκα να αμαρτήσης…
Γι’ αυτό σου λέγω, τέκνον μου, το φάρμακο το δικό μας είναι η νηστεία. Δεν μας ενδιαφέρει ο κόσμος και οι επιθυμίες του κόσμου, αυτά είναι εφευρήματα του διαβόλου.
Οι Άγιοί μας μέσα στην υγρασία των σπηλαίων τους φύγανε όλα τα μαλλιά και μείνανε κρανία σκέτα, αλλά το βλέπαν με χαρά, το είχαν στολίδι ότι δεν έχουν μαλλιά και εμείς να παίρνωμε αυτά τα σκευάσματα; όχι, όχι, όχι και μία τρίχα να μείνη, ευλογία είναι, ξέρει ο Χριστός…»
Από το βιβλίο: Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες), σελ. 262. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016.
