Μετά το έτος 1890 ο Γέρο-Γεώργιος είχε γίνει πια γνωστός σε πολλούς Χριστιανούς, ιδίως από την Τρανσυλβανία. Άρχισαν να τον ακολουθούν και μερικοί νεαροί που ζητούσαν να μιμηθούν την ζωή του. Μερικοί απ’ αυτούς προόδευσαν πολύ στην προσευχή του Ιησού. Άλλοι στάλθηκαν από τον Γέρο-Γεώργιο στα μοναστήρια της Παλαιστίνης και του Αγίου Όρους. Μερικούς έστειλε στο μοναστήρι Νεάμτς. Μεταξύ αυτών μνημονεύουμε τους κατά σάρκα αδελφούς Βενιαμίν, Παμβώ και Δαμασκηνό, καθώς και τους αδελφούς Ιωάννη και Χαράλαμπο Παβαλούκα, οι οποίοι έγιναν μοναχοί στο Νεάμτς με τα ονόματα Κύριλλος και Αθανάσιος και έφεραν ως ευλογία για το μοναστήρι 350 πρόβατα.

Προς το τέλος του 19ου αιώνα ταξιδεύοντας στο Ζαρνέστ, ο Γέρο-Γεώργιος συνάντησε ένα νέο χριστιανό, ονόματι Ιωάννη Μορόϊ και του είπε:

– Βρήκα τον άνθρωπο του Θεού, βρήκα τον άνθρωπο του Θεού!

Αυτός πράγματι προέβλεπε με την φώτιση του Αγίου Πνεύματος ποιος θα γίνει αργότερα αυτός ο νέος. Αργότερα, με τη συμβουλή του, ο νέος αυτός πήγε στην σκήτη Πέστερα της Ιαλομιτσιοάρας, με σκοπό να γίνει μοναχός. «Αν υπομείνεις εδώ στην έρημο ένα χρόνο, του είπε ο Γέρο-Γεώργιος, θα γίνεις ένας ενάρετος μοναχός». Αλλά μετά από μερικούς μήνες ο αδελφός εξαπατήθηκε από τον διάβολο και επέστρεψε στο σπίτι του. Αργότερα ο Γέρο-Γεώργιος τον πήρε μαζί του στα Ιεροσόλυμα. Αυτό συνέβη το έτος 1899. Τον έφερε στον ερημίτη της σπηλιάς του αγίου Ξενοφώντος. Ο ερημίτης, χωρίς να τον γνωρίζει, του είπε: «Αδελφέ Ιωάννη, πώς γνώρισες αυτόν τον θαυμαστό άνθρωπο; (δηλαδή τον Γέρο-Γεώργιο). Αυτός είναι ανώτερος ενώπιον του Θεού από ό,τι εμείς… Να ακούς τις συμβουλές του και δεν θα σφάλλεις, διότι έχει την Χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Αργότερα ο αδελφός Ιωάννης ρώτησε τον Γέρο-Γεώργιο:

– Γέρο-Γεώργιε, θέλω να γίνω μοναχός. Σε ποιο μοναστήρι με συμβουλεύεις να πάω; Εδώ στην Παλαιστίνη ή στην πατρίδα μας;

– Αδελφέ Ιωάννη, ξέρεις πού πρέπει να πας για να σωθείς; Εκεί όπου υπάρχουν πολλοί πειρασμοί!

Κατόπιν πρότεινε σ’ έναν αρχιμανδρίτη από τα Ιεροσόλυμα να τον διαβάσει ρασοφόρο μοναχό, ενώ στο Άγιον Όρος μίλησε σε κάποιον ηγούμενο και τον εκούρευσε κανονικό μοναχό. Μετά από μερικά χρόνια ο μοναχός αυτός επέστρεψε στην πατρίδα και εκλέχθηκε ηγούμενος της Μονής Συχαστρία. Ο λόγος είναι για τον φημισμένο ηγούμενο αρχιμανδρίτη Ιωαννίκιο Μορόϊ.

Κάποιο χειμώνα ο Γέρο-Γεώργιος πήγε στην σκήτη Πέστερα της Ιαλομιτσιοάρας ξυπόλυτος, διότι αγαπούσε αυτό τον τόπο και πήγαινε συχνά. Οι γέροντες της Σκήτης διηγούνταν ότι εισήλθε στην εκκλησία με τα πόδια του κατακόκκινα από την παγωνιά. Είδε ότι δεν είχαν σόμπα και τους ερώτησε:

– Πώς στέκεστε στην εκκλησία χωρίς σόμπα; Θα πεθάνετε από το κρύο εδώ.

– Δεν έχουμε χρήματα να αγοράσουμε σόμπα, του απάντησαν οι πατέρες, οι οποίοι απορούσαν που αυτός περπατούσε ξυπόλυτος και ξεσκούφωτος και τους συμπονούσε. Κατόπιν ο Γέρο-Γεώργιος μάζεψε μερικούς Χριστιανούς, τους πρότεινε να δώσουν χρήματα και έτσι αγόρασε τη σόμπα, χτισμένη εσωτερικά με πηλό, η οποία βρίσκεται μέχρι σήμερα στην εκκλησία.

Για την μεγάλη του άσκηση και ταπείνωση ο Θεός του έδωσε το χάρισμα της προοράσεως και της γνώσεως των αποκρύφων μυστηρίων και κακιών των ανθρώπων.

Κάποιο καλοκαίρι, ευρισκόμενος για προσευχή την νύκτα μέσα στην εκκλησία του χωριού του, είδε να έρχεται ένας διάβολος και να του λέει με οργή:

– Τι κάνεις εδώ, Γέρο-Γεώργιε;

– Προσεύχομαι στον Θεό, του απάντησε ο Γέροντας ατάραχος.

– Καλά κάνεις…, του είπε ο εχθρός και εξαφανίσθηκε.

Άλλοτε έλεγε ο Γέροντας στους πλησιεστέρους αδελφούς του:

– Κάποια Κυριακή, όταν επέστρεφα από την εκκλησία, είδα στην ταβέρνα του χωριού μου Σουγκάγκ πολλούς χωρικούς να πίνουν και ανάμεσά τους πολλούς διαβόλους, τόσους πολλούς που δεν είχα δει άλλη φορά σε άλλο μέρος.

Άλλη φορά έλεγε σε φίλους και συγχωριανούς του:

– Περισσότερο μισθό θα έχει από τον Θεό η γυναίκα μου από μένα. Διότι αυτή υπέμεινε περισσότερες στενοχώριες με τα παιδιά. Ενώ εγώ έφυγα από το σπίτι και είχα μόνο τη φροντίδα της ψυχής μου.

Πράγματι, η άξια σύζυγός του παρέμεινε μόνη της με τέσσερα παιδιά που πήγαιναν τότε στο σχολείο και μ’ ένα μεγάλο χρέος στην τράπεζα. Με δυσκολία αντιμετώπιζε τις απαιτήσεις τους. Κατόπιν αναγκάσθηκε να πουλήσει το σπίτι και μερικά χωράφια τους για να εξοφλήσει το χρέος. Και κατόπιν έμενε σε μια συγγενή της με τα παιδιά της. Αργότερα, όταν εξόφλησε το χρέος, αγόρασε πάλι σπίτι και χωράφια.

Όταν πήγαινε στο χωριό του ο Γέρο-Γεώργιος, δεν λησμονούσε να εξοικειώνει τα παιδιά του με τον φόβο του Θεού. Τους δίδασκε τους ψαλμούς, την προσευχή του Ιησού και άλλα αγαθά έργα.

Από το βιβλίο: Μητροπολίτου Κραγιόβας Νέστορος, αρχιμ. π. Ιωαννίκιου Μπαλάν, πρωτ. π. Κωνσταντίνου Γαλερίου, Ιεροσολύμας μοναχής, «Αγιασμένες μορφές της Ορθοδόξου Ρουμανικής Εκκλησίας». Μετάφραση – επιμέλεια υπό αδελφών Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους Άθω, 2002 (αποσπάσματα).

Ο Γέρο-Γεώργιος Λαζάρ, το φωτεινό πρότυπο