Το θέμα δεν είναι απλώς να θεραπευθούμε από τις αρρώστιες, αλλά να βοηθηθούμε από αυτές να πιστέψουμε στον Χριστό. Και ο Κύριος θα μας θεραπεύσει πρωτίστως από το πνευματικό σκοτάδι.
Ο Θεός πάντοτε σπλαχνίζεται τον κόσμο και τον κάθε άνθρωπο· αλλά για να εκδηλωθεί η ευσπλαχνία του, χρειάζεται να πάρει και ο άνθρωπος την ανάλογη στάση. Μπορούμε δια της πίστεως να νιώσουμε ότι σε κάθε περίσταση μας σπλαχνίζεται ο Κύριος και μας λέει: «Κάνε κουράγιο. Όπου να ‘ναι έρχεται η ώρα που θα περάσουν όλα αυτά που σε τυραννούν». Και αυτό, γιατί ο Θεός παρακολουθεί τον καθένα μας με αγάπη. Δεν αφήνει ποτέ να πέσουν επάνω μας περισσότερα από όσα μπορούμε να σηκώσουμε.
Όλοι ακούμε για τα θαύματα του Χριστού, ότι θεράπευε αρρώστους, ανάσταινε νεκρούς, ελευθέρωνε από τα δαιμόνια και άλλα. Ακούμε, αλλά να μη μένουμε σ’ αυτά. Όλα αυτά είναι για να μας κάνει ο Κύριος να πιστέψουμε σ’ αυτόν. Όλα γίνονται για να πειστούμε ότι είναι ο Υιός του Θεού, που έγινε άνθρωπος, και ότι όλα μπορεί να τα κάνει και δεν έχει, ας πούμε έτσι, κρατούμενα με κανέναν. Όλους τους αγαπάει και όλους τελικά θέλει να τους σώσει.
Το να μη θεραπευτείς από την αρρώστια, το να πεθάνεις – ενώ μπορεί να σε αναστήσει – πιθανόν να τα αφήσει ο Θεός. Αλλά τα αφήνει για να αναστήσει την ψυχή σου, που αυτός είναι ο κύριος σκοπός για τον οποίο ήλθε στον κόσμο ο Χριστός. Και ο θάνατος και οι αρρώστιες γι’ αυτό δουλεύουν, για να πιστέψεις και να αφεθείς σ’ αυτόν. Να το νιώσεις ότι σε λυπάται και ότι σου λέει: «Μην κλαις». Και εσύ ακόμη πιο πολύ κλαις, γιατί νιώθεις την αγάπη του…
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου (†), “Πνευματικά Μηνύματα 2021”, σελ. 241, 317.
