Πάνε κοντά δύο χιλιάδες χρόνια που συντελέστηκε στη γη το πιο αξιομνημόνευτο, το πιο σημαντικό γεγονός της παγκόσμιας Ιστορίας. Ένα γεγονός που γενεές γενεών ανθρώπων το πόθησαν, Προφήτες το προκατήγγειλαν και ο Θεός το προετοίμασε: Μιλάμε για την ενανθρώπιση του ίδιου του Θεού, την επίσκεψη του Υιού και Λόγου του Θεού σε μας. Ένα γεγονός που σχεδιάστηκε προαιωνίως από τον Θεό και πραγματοποιήθηκε όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου.
Μετά την τραγική περιπέτεια των Πρωτοπλαστών και την απόφασή τους να διακόψουν σχέσεις με το Θεό (με όλες τις φοβερές συνέπειες που ακολουθούσαν) ο άνθρωπος βρέθηκε σε απελπιστική κατάσταση. Αυτός που πλάστηκε βασιλιάς όλων των επιγείων κτισμάτων, και με προορισμό να φτάσει στη θέωση, να γίνει Θεός κατά χάριν, τώρα κατάντησε παίγνιο του διαβόλου. Αιχμάλωτος του Σατανά. Όλη η κτίση επαναστατεί εναντίον του. Και το χειρότερο, υπόκειται στη φθορά. Προορισμός του ο πόνος και ο θάνατος. Αυτή ήταν η επιλογή του.
Παρά την ανυπακοή του ανθρώπου στο Θεό και την απόφασή του να διακόψει κάθε σύνδεσμο με το Θεό, η αγάπη του Θεού δεν εγκατέλειψε τον άνθρωπο. Ούτε για μια στιγμή δε σκέφτηκε ο Θεός να εγκαταλείψει αβοήθητο το πλάσμα του. Έτσι, μέσα στην απελπισία του ο άνθρωπος ακούει για πρώτη φορά από το Θεό τη χαρμόσυνη είδηση του λυτρωμού του: Θα έρθει η ώρα που ένας απόγονος της Εύας θα συντρίψει τη δύναμη του διαβόλου, θα ελευθερώσει το ανθρώπινο γένος από τη φθορά και το θάνατο, θα αποκαταστήσει τις σχέσεις με το Θεό.
Αυτή η υπόσχεση, το Πρωτευαγγέλιο, θα γίνει πραγματικότητα αιώνες αργότερα στο πρόσωπο της Θεοτόκου Μαρίας. Αυτή, σαν νέα Εύα, με πλήρη και τελεία υπακοή στο θέλημα του Θεού, θα μας λυτρώσει από τα δεινά που έφερε στον κόσμο η παρακοή της πρώτης Εύας. Ο Υιός της, ο νέος Αδάμ, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, Θα γκρεμίσει το μεσότοιχο της έχθρας, θα ανοίξει ξανά για μας τις πύλες του Παραδείσου, που τις είχε κλείσει το παράπτωμα του παλαιού Αδάμ.
Η Γέννηση του Χριστού συγκίνησε και θα συγκινεί πάντοτε την ανθρώπινη σκέψη και τέχνη. Η ποίηση, η μουσική και η ζωγραφική έχουν να παρουσιάσουν εξαίσια δείγματα προσφοράς τους προς το κοσμοσωτήριο γεγονός. Κείμενα λογοτεχνικά και θεολογικά, ζωγραφικοί πίνακες και υπέροχες εικόνες, όπως και πλήθος ποιημάτων αφιερώθηκαν στη Γέννηση του Χριστού. Ένα γεγονός που δεν έπαψε να εορτάζεται με την μεγαλύτερη λαμπρότητα σε ανατολή και δύση εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια.
Φωταγωγημένοι δρόμοι, καλοστολισμένες βιτρίνες, γιορταστικά σαλόνια, καινούργια ρούχα, πλούσια τραπέζια, θερμές ευχές, ψεύτικα… στολίδια. Όλοι οι άνθρωποι, που για ένα ολόκληρο χρόνο αγκομαχούσαν στο άγχος και την καταπίεση της καθημερινότητας, βρίσκουν τώρα, προς το τέλος του χρόνου, την αφορμή για μια αλλαγή. Για μια γιορταστική ατμόσφαιρα. Που, αλλοίμονο, τόσο αδικεί την πραγματικότητα.
Ο Χριστός γεννήθηκε σ’ ένα κόσμο πολύ αρνητικό. Ούτε ένα δωμάτιο δεν του προσφέρθηκε. Ούτε ένα κρεβάτι για να γείρει ο Υιός του Θεού. Μέσα στη βρωμιά του στάβλου, ανάμεσα στα άλογα ζώα πέρασε τις πρώτες ώρες της επίγειας ζωής του ο Θεάνθρωπος. Κι ακόμα, η μανία του Ηρώδη τον κυνήγησε να τον εξοντώσει. Γι’ αυτό και αναγκάζεται να φύγει πρόσφυγας στην Αίγυπτο. Αυτή είναι η σκληρή – ανθρώπινη πραγματικότητα: «Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον». Ήρθε να επισκεφτεί τα παιδιά του, κι αυτά δεν τον δέχτηκαν. Και τελικά τον σταύρωσαν.
Όμως δεν πρέπει να μας απογοητεύει η ανθρώπινη κακία. Γιατί, την ώρα της δικής μας άρνησης, ο ουρανός φωταγωγημένος με ένα λαμπρό αστέρι γιόρταζε τη Γέννηση του Λυτρωτή. Ταυτόχρονα ο αγγελικός κόσμος τραγούδησε το γεγονός: Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Αλλά και ένα, έστω μικρό, δείγμα ανθρώπων, τον υποδέχτηκε με δώρα και άδολη καρδιά: Οι σοφοί μάγοι και οι ταπεινοί ποιμένες. Ήσαν, αυτοί η μαγιά, το προζύμι, για το πλήθος που θα τον ακολουθούσε αργότερα.
Από το βιβλίο: «Πρωτοπρεσβύτερος π. Ευέλθων Χαραλάμπους. Ο χαρισματικός και αναστάσιμος καλός ποιμένας και Σαμαρείτης της Εκκλησίας του Χριστού». Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 37.
