Δύο φωτογραφίες, αγαπητοί μου, ενός και του αυτού ανθρώπου περιέχει το ιερό ευαγγέλιο (βλ. Λουκ. 8:26-39). Φωτογραφίες, που λίγο-πολύ είναι και δικές μας. Αν θέλεις να δεις τη φωτογραφία της ψυχής σου, ρίξε μια ματιά στο σημερινό ευαγγέλιο. Η μία φωτογραφία είναι μαύρη και σκοτεινή· η άλλη είναι λευκή και λαμπρή. Η μία εικονίζει τον άνθρωπο, για τον οποίο μιλάει το ευαγγέλιο, όταν αυτός βρισκόταν μακριά από το Χριστό και κάτω από την εξουσία των πονηρών δυνάμεων· η άλλη τον δείχνει όταν ήταν κοντά στο Χριστό, ελεύθερος.
Φωτογραφία πρώτη. Ο άνθρωπος αυτός ήταν δαιμονιζόμενος. Τι θα πει δαιμονιζόμενος; Ήταν κάποτε κι αυτός σαν όλους τους άλλους· σκεπτόταν, αισθανόταν, έκανε το καλό. Αλλά μια στιγμή – υπάρχει τέτοια φοβερή στιγμή – δεν πρόσεξε και μέσα στην καρδιά του μπήκε το πονηρό πνεύμα, ο σατανάς. Απ’ την ώρα εκείνη όλα άλλαξαν· το μυαλό του θόλωσε, η καρδιά του μολύνθηκε, η θέλησή του τσάκισε. Ήταν πλέον ένα ρομπότ. Δεν μπορούσε να έχει δική του σκέψη, δικά του αισθήματα, δική του θέληση. Ήταν υπό κατοχήν, όπως μια χώρα που την κατέλαβαν ξένα στρατεύματα και δεν έχει δική της κυβέρνηση αλλά τα πάντα κυβερνά ο κατακτητής.
Τι εκδηλώσεις είχε; Πρώτο σημάδι του δαιμονισμού είναι η γύμνωση. Ακούς την άλλη και λέει· Όπως θέλω ντύνομαι (εννοεί γδύνομαι), τι σε πειράζει εσένα; το κέφι μου κάνω… Δεν είναι έτσι. Τι λέει το ευαγγέλιο· ότι πρώτο χαρακτηριστικό του δαιμονισμένου ήταν ότι πέταξε τα ρούχα του και κυκλοφορούσε γυμνός· και δε ντρεπόταν καθόλου, είχε χάσει τη ντροπή. Το άλλο που έκανε κάτω από την επήρεια των δαιμόνων ήταν, ότι δεν έμενε στο σπίτι αλλά γύριζε έξω. Το τρίτο ήταν, ότι προξενούσε φόβο στους ανθρώπους. Το τέταρτο ήταν, ότι τη νύχτα πήγαινε στο νεκροταφείο και κοιμόταν μέσα στα μνήματα. Και τέλος ότι είχε μεγάλη δύναμη· τον κυνηγούσαν οι δικοί του, δε μπορούσαν να τον συγκρατήσουν, όταν τον έπιαναν τον έδεναν με αλυσίδες, κι αυτός τις έσπαζε σαν κλωστές. Περίεργα αυτά· κι όμως είναι πραγματικότητα. Ολ’ αυτά γίνονταν κάτω από την κατοχή των πονηρών πνευμάτων.
Φωτογραφία δεύτερη. Μια μέρα πέρασε απ’ το μέρος εκείνο ο Χριστός. Μόλις τον είδαν τα δαιμόνια που κατοικούσαν μέσα στον άνθρωπο, φοβήθηκαν και του ζήτησαν την άδεια να πάνε σ’ ένα κοπάδι χοίρων, που έβοσκε εκεί παρανόμως· διότι ο μωσαϊκός νόμος δεν επέτρεπε το χοιρινό κρέας (και μέχρι σήμερα οι εβραίοι, αλλ’ ακόμα και οι μουσουλμάνοι, π.χ. οι Τούρκοι, επηρεασμένοι από την Παλαιά Διαθήκη, δεν τρώνε χοιρινό κρέας). Απαγορευόταν λοιπόν η εκτροφή χοίρων. Και ήρθε τώρα η τιμωρία σαν αστροπελέκι· σε μια στιγμή οι χοίροι, σα να τρελλάθηκαν, όρμησαν όλοι στο γκρεμό κι από κει έπεσαν μέσα στη λίμνη και πνίγηκαν. Μια ολόκληρη περιουσία καταστράφηκε· όπως θα ‘ρθει ώρα που θα καταστραφούν εν ριπή οφθαλμού οι παράνομες περιουσίες των μεγάλων πλεονεκτών της γης. Διότι το παράνομο δεν ευλογείται.
Έτσι με την εντολή του Χριστού τα δαιμόνια έφυγαν κι ο άνθρωπος απαλλάχθηκε. Από την ώρα εκείνη ησύχασε· ήταν ελεύθερος. Ήρθε στα λογικά του, ντύθηκε αμέσως, και κάθισε φρόνιμος κοντά στον Ιησού. Κ’ ήταν τόσο ευχαριστημένος, ώστε παρακαλούσε τον Κύριο να μείνει πάντα κοντά του. Ο Χριστός όμως του είπε να γυρίσει στην οικογένειά του και να διηγείται τις ευεργεσίες που του έκανε ο Θεός. Κι αυτός πήγε παντού στην πόλη κηρύττοντας όσα του έκανε ο Ιησούς.
Αυτό είναι σύντομα το ευαγγέλιο σήμερα· η διπλή φωτογραφία ενός και του αυτού ανθρώπου. Θα ρωτήσουν όμως κάποιοι·
Υπάρχουν δαιμονιζόμενοι σήμερα;
Εμένα ρωτάτε; Αν κανείς αμφιβάλλει, ας κάνει ένα ταξίδι μέχρι την Κεφαλονιά, στον άγιο Γεράσιμο, να δει πώς μαζεύονται εκεί οι δαιμονιζόμενοι, πώς ταράζονται όταν περνάει ο ιερεύς με τον σιδερένιο – όχι ασημένιο ή χρυσό – σταυρό του αγίου Γερασίμου, και πώς φωνάζουν «Μας έκαψες, Καψάλη!…». Πολλοί εκεί θεραπεύονται, δεν είναι ψέμα.
Αλλ’ εκτός των δαιμονιζομένων αυτών υπάρχουν και άλλοι. Κι αυτοί είναι οι πιο πολλοί. Ποιοι είναι; Όλοι μας. Μπα! Όλοι μας, και δεν το καταλαβαίνουμε; Αν εξετάσεις προσεκτικά τον εαυτό σου, θα το δεις· κάποιο δαιμόνιο, μικρό ή μεγάλο, ταράζει τη ζωή σου.
Τον βλέπεις τον άλλον· είναι ήσυχος, ειρηνικός. Ξαφνικά αγριεύει· τα μάτια του κοκκινίζουν, το στόμα του αφρίζει· χτυπάει τα πόδια, τα χέρια του. Ανάστατος γίνεται. Μπορεί και όπλο να πάρει να σκοτώσει άνθρωπο. Τι έχει; Τον πειράζει το δαιμόνιο του θυμού και γίνεται έξαλλος, ένα είδος δαιμονιζομένου.
Θέλετε άλλο; Μου ‘λεγε μια γυναίκα για τον άντρα της· Τίμιος άνθρωπος· δούλευε, και μόλις βασίλευε ο ήλιος γύριζε· δεν έφευγε απ’ το σπίτι. Τώρα έχει ένα μήνα να μου μιλήσει. Πού γυρίζει; Στους δρόμους, στα κέντρα διασκεδάσεως· κ’ επιστρέφει τις πρωινές ώρες μεθυσμένος, ελεεινός και τρισάθλιος. Ποιο δαιμόνιο τον πειράζει; Το δαιμόνιο της πορνείας· μια γυναίκα τον έκανε να λησμονήσει την οικογένειά του.
Ο άλλος πάλι πειράζεται από το δαιμόνιο της φιλαργυρίας, τα τριάκοντα αργύρια του Ιούδα. Το χρήμα τον αλλοιώνει. Έχει τα λεφτά πάνω κι απ’ το παιδί του κι απ’ τη γυναίκα του κι απ’ την πατρίδα του κι από την πίστη του.
Θέλετε άλλα δαιμόνια; Είναι τα δαιμόνια του φθόνου, της γαστριμαργίας, του μίσους και της εκδικήσεως… Ποικίλα τα δαιμόνια. Προσέξατε μια λέξη του ευαγγελίου; – όλα εκεί έχουν σημασία. Πόσα είναι τα δαιμόνια; «Λεγεών» (Λουκ. 8,30). Τι θα πει «λεγεών»; «Λεγεών» θα πει «μεραρχία», μονάδα στρατιωτική με 6.000 άνδρες.
Και σήμερα τα δαιμόνια είναι λεγεών! Αυτά κυβερνούν την ανθρωπότητα· γι’ αυτό το μυαλό των ανθρώπων είναι θολωμένο, το αίσθημά τους μολυσμένο, η καρδιά τους κομμάτια. Ένας μεγάλος Ρώσος συγγραφέας, ο Ντοστογιέφσκυ, ζωγράφισε αυτούς τους τύπους κ’ έγραψε το βιβλίο «Οι δαιμονισμένοι». Τα δαιμόνια προκαλούν κακό μέσα στον κόσμο· φόνοι, εγκλήματα φρικτά, παγκόσμιοι πόλεμοι, λίμνες αίματος, ερείπια, να τ’ αποτελέσματα της δράσεως των δαιμονίων. Η κοινωνία μας είναι λεγεών. Πώς είναι το όνομά σου; Όχι Ευρώπη, όχι Αμερική, όχι Ηνωμένες Πολιτείες…, αλλά λεγεών! Ποτέ άλλοτε δεν κυριάρχησαν στον κόσμο τόσα και τέτοια δαιμόνια. Στα δικαστήρια ακούς· –Μα πώς το ‘κανες αυτό εσύ, ένας ήσυχος άνθρωπος; –Θόλωσε το μυαλό μου, μ’ έβαλε ο διάβολος… Ήταν η ώρα του διαβόλου, η ώρα της δαιμονοπληξίας. Όπως υπάρχουν σεισμόπληκτοι, ηλεκτρόπληκτοι κ.λπ., έτσι υπάρχουν δαιμονόπληκτοι· και αυτοί είναι οι πιο πολλοί. Το ρεύμα του δαιμονισμού σήμερα κυριαρχεί.
Τι θα γίνει; Ποιος θα διώξει τα δαιμόνια μέσα από την καρδιά του ανθρώπου; Ο Χριστός, που έδιωξε τα δαιμόνια του δαιμονιζομένου των Γαδαρηνών· μόνο αυτός έχει τη δύναμη.
Ας δει λοιπόν ο καθένας μας τη φωτογραφία του, ας εξετάσει ποια δαιμόνια τον ενοχλούν, και ας προσπαθήσουμε να τα διώξουμε. Πώς όμως; Μόνοι μας είναι αδύνατον. Ό,τι και να ‘σαι, εγγράμματος, επιστήμονας, αξιωματούχος, κυβερνήτης, όλοι είμαστε μία δαιμονόπληκτη αγέλη όπως εκείνη των χοίρων, ένα σύνολο από ρομπότ που τα κινούν άλλοι. Ας φωνάζουν «Λευτεριά!», «Λεύτερος!», «Δημοκράτης!» κλπ. Μην τα πιστεύετε αυτά. Πίσω απ’ όλα αυτά είναι οι σκοτεινές δυνάμεις, και πίσω απ’ αυτές κυβερνούν τα δαιμόνια – υπάρχει σατανοκρατία, σατανοκρατία υπό διάφορα ονόματα.
Πρέπει, αδελφοί μου, η σατανοκρατία να πέσει και να έρθει – τι; Χριστοκρατία! Όχι ό,τι θέλει ο σατανάς, αλλά ό,τι θέλει ο Χριστός. Μεγάλο όραμα αυτό, ανώτερο από κάθε άλλο. Ας πάμε καθένας στο σπίτι του, ας ανοίξουμε το Ευαγγέλιο να δούμε τη φωτογραφία μας. Αν μπορούσαμε να δούμε τη φωτογραφία της ψυχής μας, θα φρίτταμε, αδελφοί μου. Σατανοκρατούμεθα κάτω από τα ποικίλα ελαττώματα και τις πονηρές επιθυμίες. Πώς θ’ απαλλαγούμε; Με την προσευχή. Με μια θερμή προσευχή, στην οποία θα πούμε·
Κύριε Ιησού Χριστέ, συ που νίκησες τους δαίμονες, συ που σταυρώθηκες και έχυσες το τίμιο αίμα σου για να λυτρώσεις την ανθρωπότητα· συ ο μόνος ελευθερωτής του κόσμου, συ ο Θεός των αγγέλων και αρχαγγέλων, συ ο ποιητής του σύμπαντος, δες και λυπήσου εμένα το πλάσμα σου, και διώξε και σάρωσε μέσα από την ψυχή μου τα δαιμόνια, για να γίνω άνθρωπος ελεύθερος και να δοξάζω ημέρα και νύχτα το άγιό σου όνομα· αμήν.
Από το φυλλάδιο ΚΥΡΙΑΚΗ, αριθμός 1293, 26 Οκτωβρίου 2025, Φλώρινα.
Ομιλία στον Ι. Ναό Αγίου Γεωργίου πόλεως Φλωρίνης την 25-10-1981.
