Μετά τη δοξολογία (στην αρχή της λειτουργίας) ο ιερεύς εισάγει την αίτηση και λέγει: «Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν». Οι φράσεις της Γραφής: «Τι να προσευχηθούμε, όπως πρέπει, δε γνωρίζουμε» (Ρωμ. 8:26), και: «Να μη βαττολογούμε» (Ματθ. 6:7), να μη […]
Ο Κύριος μάς συμβούλεψε να προσευχόμαστε συνεχώς, ακούραστα, να μη αποκάμνουμε, πως πρέπει «πάντοτε προσεύχεσθαι... και μη εκκακείν» (Λουκ. 18.1). Και στη συνέχεια οι απόστολοι, οι Πατέρες, οι άγιοι συνιστούν το ίδιο, και βέβαια πρώτοι αυτοί προσεύχονταν συνεχώς. Ο απόστολος Παύλος παροτρύνει: «Αδιαλείπτως προσεύχεσθε» (Α΄ Θεσ. 5.17). Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος σημειώνει ότι «πιο πολύ πρέπει να μνημονεύουμε τον Θεό [και φυσικά να προσευχόμαστε] παρά να αναπνέουμε» (Λόγος 27, Θεολογικός Α΄, 4). Φοβερός λόγος! Χωρίς αναπνοή δεν ζούμε ούτε για λίγο. Άρα δεν μπορεί χωρίς συντροφιά με τον Θεό να ζήσει η ψυχή ούτε για ελάχιστο. Η προσευχή είναι ο... Διαβάστε τη συνέχεια

