Κάποτε ο αββάς Αντώνιος, ατενίζοντας στα βάθη των κρίσεων του Θεού, ρώτησε με απορία: «Κύριε, πώς μερικοί πεθαίνουν νέοι, ενώ άλλοι φτάνουν σε βαθιά γεράματα; Γιατί άλλοι είναι φτωχοί και άλλοι πλούσιοι; Και πώς οι αμαρτωλοί πλουτίζουν και οι ενάρετοι […]
Στη Μεγάλη Αντιόχεια της Συρίας υπάρχουν διάφορες διακονίες, (1) και σε μία από αυτές ήταν υπεύθυνος κάποιος φιλόχριστος. Αυτός συνήθιζε να δίνει τακτικά στους φτωχούς ό,τι καθένας είχε ανάγκη. Αγόραζε λοιπόν τα απαραίτητα, και ανάμεσα σ’ αυτά προμηθευόταν από τα φθηνά λινά που εισάγονταν από την Αίγυπτο και έντυνε με αυτά τους φτωχούς σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου που λέει: «Ήμουν γυμνός και με ντύσατε» (Ματθ. 25:36). Κάποτε που γινόταν, όπως είπαμε, η διανομή των ιματίων, ήρθε κάποιος αδελφός και πήρε ύφασμα όχι μόνο μια φορά, αλλά και δεύτερη και τρίτη. Ο φιλόχριστος εκείνος άνθρωπος, βλέποντάς τον να περνάει... Διαβάστε τη συνέχεια