Σε κάποια πόλη ήταν ένας επίσκοπος, ο οποίος αρρώστησε τόσο που απελπίστηκε για τη ζωή του. Στην πόλη αυτή ήταν και ένα μοναστήρι γυναικείο. Όταν έμαθε η ηγουμένη ότι ο επίσκοπος αρρώστησε για θάνατο, πήρε μαζί της δύο αδελφές και […]
Ένας αδελφός καθόταν μόνος του στη μονή των Μονιδίων και πάντοτε έλεγε στον Θεό αυτή την προσευχή: «Κύριε, δεν σε φοβάμαι, και γι' αυτό στείλε μου κεραυνό ή κάποια άλλη τιμωρία ή αρρώστια ή δαίμονα, για να έρθει έστω και έτσι σε φόβο η πωρωμένη μου ψυχή». Άλλοτε πάλι παρακαλούσε και έλεγε: «Γνωρίζω, Κύριε, ότι πολύ σου έφταιξα και είναι αμέτρητα τα αμαρτήματά μου. Γι' αυτό και δεν τολμώ να σου πω να με συγχωρήσεις. Αν όμως είναι δυνατό, για χάρη της ευσπλαχνίας σου, συγχώρησέ με. Αν αυτό δεν γίνεται, τιμώρησέ με εδώ και μη με στείλεις εκεί στην κόλαση.... Διαβάστε τη συνέχεια