Όταν ο διωγμός εναντίον της ευσέβειας ανακινήθηκε με σφοδρότητα και απλώθηκε σε όλη σχεδόν την οικουμένη, ο αξιοθαύμαστος Γρηγόριος πήγε σε κάποιον έρημο λόφο και έμενε εκεί, έχοντας μαζί του εκείνον που πρώτα ήταν νεωκόρος (*), αλλά οδηγήθηκε από αυτόν […]
Ένας αδελφός καθόταν μόνος του στη μονή των Μονιδίων και πάντοτε έλεγε στον Θεό αυτή την προσευχή: «Κύριε, δεν σε φοβάμαι, και γι' αυτό στείλε μου κεραυνό ή κάποια άλλη τιμωρία ή αρρώστια ή δαίμονα, για να έρθει έστω και έτσι σε φόβο η πωρωμένη μου ψυχή». Άλλοτε πάλι παρακαλούσε και έλεγε: «Γνωρίζω, Κύριε, ότι πολύ σου έφταιξα και είναι αμέτρητα τα αμαρτήματά μου. Γι' αυτό και δεν τολμώ να σου πω να με συγχωρήσεις. Αν όμως είναι δυνατό, για χάρη της ευσπλαχνίας σου, συγχώρησέ με. Αν αυτό δεν γίνεται, τιμώρησέ με εδώ και μη με στείλεις εκεί στην κόλαση.... Διαβάστε τη συνέχεια