Η Ιστορία χωρίζεται από την προϊστορία, που τοποθετείται πάντοτε ως παρελθόν, και όλα τα λεγόμενα για την προϊστορία (το πνευματικό της μέρος δηλαδή) τα λέμε μυθολογία. Οι αρχαίοι Αθηναίοι του πέμπτου αιώνος χωρίζουν τον πολιτισμό στην προ του Προμηθέως κατάσταση, […]
Βλέπω τους νέους να στέκονται μουδιασμένοι μπροστά στην κλήση να κάνουν οικογένεια. Ίσως λαχταρούν ν' αγαπήσουν και φοβούνται. Μια κοπέλα εξομολογείται: «Λες του άλλου σ' αγαπώ και φρικάρει». Ακούτε; Φρικάρει! Πώς μπόρεσε η αγάπη να συνδυαστεί με τη φρίκη! Έτσι αρκούνται σε μια επιδερμική επισκόπηση και λογαριάζουν τις στιγμές (στιγμές!) ηδονής, που μπορούν ν' αποσπάσουν. Κι ύστερα ν' ακολουθεί η βασανιστική διάρκεια του τίποτα, του κενού της πλήξης, πρόξενου της κατάθλιψης. Όλοι σχεδόν οι σημερινοί νέοι κατέχονται από τη θλίψη της αποτυχίας του έρωτα. Και η θλίψη γίνεται έκπληξη ύστερα από την τόση διαφήμιση του μόνου σχεδόν προϊόντος της απελευθέρωσης... Διαβάστε τη συνέχεια