Ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924-1994) είχε κάποτε γνωρίσει μια γυναίκα, πιστή χριστιανή, που ήταν δυστυχισμένη, γιατί ο άντρας της είχε μπλέξει με μάγους. Επειδή, λοιπόν, δεν ήθελε ούτε Σταυρό να φορέσει, εκείνη, για να τον βοηθήσει, έραψε κρυφά στο γιακά του σακακιού του ένα σταυρουδάκι.
Μια μέρα ο άντρας της χρειάστηκε να περάσει ένα ποτάμι. Μόλις πάτησε στο γεφύρι, που ένωνε τις δύο όχθες, άκουσε μια φωνή να του λέει:
– Τάσο! Τάσο! Βγάλε το σακάκι, για να περάσουμε μαζί το γεφύρι.
Ευτυχώς, έκανε κρύο. Γι’ αυτό ο Τάσος απάντησε:
– Πώς να το βγάλω; Κρυώνω!
– Βγάλ’ το, βγάλ’ το, να περάσουμε! ακούστηκε πάλι η φωνή.
Ήταν ο διάβολος και ήθελε να ρίξει τον Τάσο στο ποτάμι, αλλά δεν μπορούσε, γιατί είχε πάνω του το σταυρουδάκι. Τελικά κατάφερε και τον έριξε σε μιαν άκρη, πάνω στο γεφύρι. Εκεί τον βρήκαν πεσμένο οι δικοί του, που τον έψαχναν όλη τη νύχτα. Αν είχε βγάλει το σακάκι, θα τον είχε ρίξει ο διάβολος στο ποτάμι. Τον φύλαξε ο σταυρός, που ήταν ραμμένος στο πέτο του.
Από το βιβλίο: Οι δαίμονες και τα έργα τους. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2011, σελ. 363.
