Η αδελφή μου – διηγήθηκε η ευλαβέστατη Ειρήνη Μπεντενιώτου από τον Πόρο, μακαρίτισσα πλέον – είχε χάσει ένα παιδάκι. Το βράδυ μετά την κηδεία πήγα και εγώ με ένα από τα μικρά μου παιδιά να την συλλυπηθώ. Σε λίγο ήρθε και ο αδελφός μου και έστρωσαν τραπέζι να φάμε. Μας λέγει ο αδελφός μου: – Τι είναι αυτά που κάνετε; Τι ψυχές; Αυτά είναι λόγια. – Λόγια είναι; του λέγω. Δεν ντρέπεσαι; Τι κουβέντες είναι αυτές που ήρθες να μας πης; – Έτσι μας είχαν πει, λέει. – Και επειδή σου το είπε ένας που πολεμά τον Χριστό, εσύ το πίστεψες και ήρθες να το διαδώσης... Διαβάστε τη συνέχεια