Μαρτυρία και διδαχή - Η πίστη στην εποχή μας

Από τις ιεραποστολικές περιπέτειες των ιερέων μας
Από τις ιεραποστολικές περιπέτειες των ιερέων μας

Ο π. Φώτιος είναι ένας καλοκάγαθος λευΐτης. Κάνει υπακοή σαν μοναχός και διακρίνεται για την πραότητά του, την υπομονή του στις θλίψεις και την αγάπη του για την Εκκλησία του Χριστού. Ενώ είναι ιερέας σε μια ομάδα χωριών άλλης περιοχής, δέχτηκε ευχαρίστως να επισκεφτεί άλλα χωριά άλλης περιοχής και σε διαφορετική κατεύθυνση. Όταν επέστρεψε απ’ αυτή την περιοδεία του μας διηγήθηκε το λειτουργικό και ποιμαντικό του έργο.

Με όχημα ένα μισοχαλασμένο ποδήλατο και με συνοδούς τους Κατηχητές Ιωάννη και Ανδρόνικο από το χωριό Καμπούντζι, ξεκίνησαν από το Κισότε για να φτάσουν στο Καμπούντζι, που απέχει 15 χιλιόμετρα. Εκεί να συνάξουν τον λαό του Θεού, να εξομολογήσει ο ιερέας, να ετοιμάσουν την εκκλησία-χορτοκαλύβα προς τιμήν του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και το πρωί να λειτουργήσουν. Πάνω από την αγία Τράπεζα θα πρέπει πρώτα να απλώσουν ένα σεντόνι για να μη πέσουν χώματα ή σκουπίδια από τη στέγη στο Ποτήριο της Ζωής. Αν ο καιρός είναι και βροχερός, τότε η εκκλησία γίνεται… καταβρεχτήρι. Αλλά κανείς δεν φεύγει από τη θέση του. Οι περισσότεροι ξυπόλυτοι μέσα στο λασπώδες δάπεδο της εκκλησίας παρακολουθούν τη λατρεία του Θεού. Οι πιο πολλοί θα κοινωνήσουν και όλοι τους θα πάρουν το αντίδωρο σαν τελευταία ευλογία. Οι φιλοξενούμενοι θα φάνε στο σπίτι του Κατηχητή.

Στη συνέχεια χωρίς ξεκούραση αναχωρούν για το επόμενο χωριό, το Μιτόντο. Απέχει 35 χιλιόμετρα. Ο δρόμος είναι πνιγμένος από χόρτα, σχεδόν αφανής. Τα ποδήλατα αγκομαχούν. Κάποτε χαλούν. Σταματούν οι επιβάτες για την επισκευή τους. Αποτυγχάνουν. Το βάζουν με τα πόδια τραβώντας κοντά το “γαϊδούρι” τους. Αν είναι ζέστη, η πορεία είναι “γολγοθάς”. Οι ώρες περνούν και τα χιλιόμετρα δεν τελειώνουν. Ο ιδρώτας να λούζει τα πρόσωπά τους, στα οποία λόγω του χρώματος δεν φαίνεται η κοκκινίλα. Η κούραση όμως δεν τους καταβάλλει. Αργά το βραδάκι θα φθάσουν στο Μιτόντο. Ψάχνουν για την εκκλησία του αγίου Αμφιλοχίου. Γκρεμίστηκε από τις βροχές, αφού η ζωή της είναι μόνο για 2-3 χρόνια. Στήνουν σκηνή με καλαμένιες ψάθες στο μέσο του χωριού και εκεί θα κάνουν την αυριανή τους Λειτουργία. Οι Κατηχητές από αμέλεια σταμάτησαν τα μαθήματα. Οι Χριστιανοί, ιδίως τα παιδιά, ξέχασαν ακόμη να κάνουν και τον Σταυρό τους. Και πάλι από την αρχή συστάσεις, προτροπές, διδασκαλία για την αναζωπύρωση του θρησκευτικού τους συναισθήματος.

Εκεί, μετά το πρόχειρο φαγητό τους, δεν έμειναν πολύ. Έπρεπε να φύγουν για να φτάσουν στο κεφαλοχώρι Μούσιμα που απέχει περί τα 55 χιλιόμετρα. Το βραδάκι έφτασαν στο χωριό, όπου τους περίμεναν από το μεσημέρι οι λίγοι Χριστιανοί μας. Άλλοτε εδώ υπήρχε ακμάζουσα ενορία με 350 Χριστιανούς. Ρωτήθηκε ο Κατηχητής τι έγιναν οι άλλοι Χριστιανοί και απάντησε ότι οι πιο πολλοί πέθαναν, άλλοι μετανάστευσαν σ’ άλλες πιο εύφορες περιοχές και μερικοί προσχώρησαν σε αιρετικές ομολογίες.

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι οι άνθρωποι δεν έχουν μόνιμη κατοικία. Αν βρουν καταλληλότερο έδαφος για καλλιέργεια, αναχωρούν από εκεί που ήταν και πηγαίνουν στο μέρος που διάλεξαν μεταφέροντας κοντά τους και τις λίγες αποσκευές τους. Την καλύβα τους τη στήνουν σε μία εβδομάδα, τη σκεπάζουν με τα χόρτα που αφθονούν εκεί κι αρχίζουν τη δουλειά με την τσάπα. Αν τους επιτίθενται κλέφτες ή τους ταλαιπωρεί άλλο πρόβλημα, φεύγουν κι από εκεί, αφήνοντας ή καίγοντας την καλύβα τους. Αυτό το μέγα πρόβλημα της μεταναστεύσεως των ιθαγενών είναι πολύ σοβαρό, διότι δεν μπορεί ο ιεραπόστολος να ιδρύσει σ’ ένα τέτοιο χωριό πέτρινη εκκλησία. Ίσως μετά από λίγα χρόνια να μην υπάρχει εκεί ούτε ο καντηλανάφτης. Έχουμε στο Κλιμάκιο τέτοιες συγκεκριμένες περιπτώσεις.

Στο Μούσιμα έχει την έδρα του και ο υπεύθυνος κυβερνήτης για όλα τα περίχωρα. Σ’ αυτόν θα γίνει πρώτα υποχρεωτική επίσκεψη προς ενημέρωση της αφίξεως του ιερέα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Συνάμα θα δοθούν ως δώρα συνήθως ρούχα και φάρμακα, που θα πάρουν οι ιερείς μας από το Κλιμάκιο ή εφόσον συνοδεύει τον ιθαγενή ιερέα και λευκός ιεραπόστολος.

Εδώ παλιότερα μπήκαν τα θεμέλια για την ανέγερση μεγάλου ναού προς τιμήν του αγίου Ελευθερίου. Κατασκευάστηκαν και ψήθηκαν τα τούβλα και όλα ήταν έτοιμα για την οικοδομή. Ευτυχώς όμως που δεν κτίστηκε για τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω. Υπάρχει ο ναός-χορτοκαλύβα που εξυπηρετεί τους λίγους Χριστιανούς που απέμειναν.

Μετά το πέρας των λειτουργικών του καθηκόντων ο π. Φώτιος θα πρέπει με τους συνοδούς του να γυρίσει πίσω. Να στρίψει αριστερά για να κατευθυνθεί προς το χωριό Μουσοκατάντα, όπου υπάρχει η εκκλησία του αγίου Αθανασίου. Η απόσταση ξεπερνά τα 80 χιλιόμετρα. Δυστυχώς τη διάνυσαν με τα πόδια, διότι χάλασε το ποδήλατο του π. Φωτίου. Σε άλλη επίσκεψη σ’ αυτή την ενορία που έκανα μαζί του, μου είπε: «Να, σ’ αυτό το σημείο κοιμήθηκα με τους Κατηχητές, όταν πήγαινα για την Μουσοκατάντα». Κοιμήθηκαν στο δάσος, χωρίς στρώματα και κουβέρτες, σαν τα αγρίμια, με φανερό κίνδυνο να φαγωθούν από τα θηρία.

Στο χωριό τους περίμεναν οι Χριστιανοί. Τους υποδέχτηκαν με τραγούδια και χορούς. Μία γυναίκα είχε βάλει λουλούδια στο κεφάλι της και τους υποδεχόταν χορεύοντας και ψάλλοντας το “Αλληλούϊα”. Ο Κατηχητής Ιωάννης, τύπος αγιορείτη ασκητή, με το κομποσχοίνι στο χέρι, τους οδήγησε στην Εκκλησία. Από το βράδυ έφερε ο ίδιος στην εκκλησία τον Εσταυρωμένο, τις Εικόνες, τα βιβλία, τα καλύμματα και ευτρέπισε τον Οίκο Κυρίου. Μετά την ακολουθία πάλι θα τα μεταφέρει στο σπίτι του για ασφάλεια, λόγω της μεγάλης επιδημίας των κλεφτών.

Ο π. Φώτιος χτύπησε την καμπάνα για τον Εσπερινό· μα δεν είναι καμπάνα, αλλά μία ζάντα αυτοκινήτου. Κάνει όμως τη δουλειά της και σιγά-σιγά μαζεύτηκαν οι Χριστιανοί και γέμισε η Εκκλησία. Μετά τον Εσπερινό έγινε η εξομολόγηση των πιστών. Κανείς από τους μεγάλους δεν θα κοινωνήσει, αν πρώτα δεν εξομολογηθεί. Αυτό το τυπικό έχει μπει πολύ βαθιά στην καρδιά τους. Αλλά και οι ιερείς μας γνωρίζουν ποια και πόσα είναι τα λογικά τους πρόβατα.

Εκείνη η μέρα είχε ξεχωριστή χάρη, διότι πανηγύριζε ο Άγιος της Εκκλησίας. Ήταν 2 Μαΐου. Μετά τη λατρεία του Θεού και την προσφορά του θείου Δείπνου στους πιστούς επακολούθησε η υλική ευωχία. Ο Κατηχητής είχε φροντίσει για τα εδέσματα. Όπως τους έλεγε, κάθε χρόνο αγοράζει τρία κατσίκια. Το ένα το σφάζουν το Πάσχα, το άλλο τα Χριστούγεννα και το τρίτο στη μνήμη του αγίου και προστάτη τους Αθανασίου. Όλοι οι Χριστιανοί τρώνε σαν μια οικογένεια. Αυτό δεν γινόταν άραγε και στην πρωτοχριστιανική εποχή;

Μ’ αυτή την ομόνοια και απλότητα ζουν και οι Χριστιανοί μας στο Κογκό. Οι άνθρωποι της υπαίθρου, παρότι είναι πάμπτωχοι, ποτέ δεν ζητούν κάτι. Είναι ευγενικοί στην καρδιά και αυθόρμητοι στη συμπεριφορά. Προσφέρουν εγκάρδια αγάπη, χωρίς ανταλλάγματα. Αυτό που τους αρέσει πολύ είναι να βγαίνουν φωτογραφίες και μάλιστα με λευκούς αδελφούς.

Σε μια επίσκεψή μου στο χωριό αυτό, πριν αναχωρήσουμε, μία ευσεβής γυναίκα μάς πρόλαβε για να μας χαρίσει πρόσχαρα μία κότα. Τη ρώτησα:

– Καλά, πόσες κότες έχεις και έφερες να δώσεις και σ’ εμάς μία;

– Έχω, έχω πολλές.

– Πόσες έχεις;

– Να, έχω τρεις και τώρα έχω δύο.

Μετά τη Μουσοκατάντα, σε απόσταση 12 χιλιομέτρων, βρίσκεται το χωριό Καγκέα, όπου υπάρχει η ενορία του αγίου Ιωάννου του Ρώσου. Κατηχητής τους εδώ ο Φίλιππος με παράλυτο το δεξί του χέρι. Και εδώ η ίδια υποδοχή. Αυτή η Ενορία είναι καινούργια και οι Χριστιανοί ως κατηχούμενοι έκτισαν μόνοι τους την εκκλησία τους. Βαπτίσθηκαν περί τα 60 άτομα το 1992. Και εδώ τηρήθηκε το ίδιο τυπικό των Ακολουθιών.

Την επομένη έφυγαν για το χωριό Τσιπάγια, που απέχει 35 χιλιόμετρα. Είναι ο τελευταίος σταθμός τους. Κι εδώ ενίσχυσαν τους λιγοστούς Χριστιανούς της εκκλησίας του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Τους εξομολόγησε ο π. Φώτιος, τους κοινώνησε και την άλλη ημέρα πήραν τον μαρτυρικό δρόμο της επιστροφής για να φθάσουν μετά από τρεις μέρες στο Κολουέζι, κι ας απέχει μόνο 70 χιλιόμετρα!

 

 

Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης

 

 

 

Από τις ιεραποστολικές περιπέτειες των ιερέων μας

 

 

 

 

Ορθόδοξη πίστη και ζωή στο email σας. Λάβετε πρώτοι όλες τις τελευταίες αναρτήσεις της Κοινωνίας Ορθοδοξίας:
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter! Θα λάβετε email επιβεβαίωσης σε λίγα λεπτά. Παρακαλούμε, ακολουθήστε τον σύνδεσμο μέσα του για να επιβεβαιώσετε την εγγραφή. Εάν το email δεν εμφανιστεί στο γραμματοκιβώτιό σας, παρακαλούμε ελέγξτε τον φάκελο του spam.
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter!
Λυπούμαστε, υπήρξε ένα σφάλμα. Παρακαλούμε, ελέγξτε το email σας.