Για τον Θεόδωρο τον τυφλό, που είχε δαιμόνιο Κίλικας ήταν ο Θεόδωρος, ξεκινώντας από τη πόλη των Αναζαρβέων, και από δύο ασθένειες δυσχερείς κατακρατούνταν, από τις οποίες το ένα ήταν δαιμόνιο, το πονηρότερο, με αγριότητα επιτιθέμενο και καταστρέφοντας στο διάβα […]
Αυτός ο μακάριος Γαβριήλ, όντας αρχιερεύς Γάνου και Χώρας τον καιρό που ο άγιος ιερομάρτυρας Παρθένιος (*) απήλθε στις ουράνιες σκηνές με μαρτυρικό θάνατο (24 Μαρτίου 1657), βρέθηκε στην Βασιλεύουσα και ανέβηκε στον Πατριαρχικό θρόνο. Μετά όμως από λίγο καιρό, καθώς δεν ήξερε γράμματα, παραιτήθηκε και πήγε πλέον και ησύχαζε στην Προύσα. Μετά την παρέλευση δύο χρόνων, επειδή έτυχε να βαπτίσει έναν Εβραίο που πίστεψε στον Χριστό, οι εκεί Εβραίοι, ως χριστιανομάχοι, πήγαν στον βεζύρη, που ήταν τότε μαζί με τον σουλτάνο στην Προύσα, και κατηγόρησαν ψευδώς τον αρχιερέα ότι βάφτισε έναν Τούρκο. Ο βεζύρης έστησε τον Άγιο μπροστά του... Διαβάστε τη συνέχεια

