Γεννημένος στην Λειβαδιά της Βοιωτίας, περί τα τέλη του 3ου αιώνα, από γονείς χριστιανούς που του ενστάλαξαν την αγάπη για την αρετή και τον ζήλο για την αλήθεια, ο άγιος Ρηγίνος φρόντισε να περισσεύσουν σε αυτόν οι καρποί της χάριτος του Αγίου Πνεύματος και έγινε ονομαστός σε όλο το Αρχιπέλαγος των Κυκλάδων καθώς και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Όταν εκοιμήθη ο επίσκοπος Σκοπέλου, όλο το πλήρωμα με ενθουσιασμό τον επέλεξε ως ποιμενάρχη. Την εποχή εκείνη, καθώς η αίρεση του Αρείου συνέχιζε να λυμαίνεται την Εκκλησία μετά την Σύνοδο της Νικαίας (325), συγκλήθηκε νέα σύνοδος στην Σαρδική (σημ. Σόφια της Βουλγαρίας), κατά την οποία ο άγιος Ρηγίνος διακρίθηκε για την ικανότητά του να αναιρεί τα επιχειρήματα των αιρετικών.
Αφού εδραιώθηκε η αληθινή πίστη στην θεότητα του Υιού του Θεού, επέστρεψε στην επισκοπή του. Δεν έμελλε, όμως, για πολύ να απολαύσει την ειρήνη, διότι ξέσπασε ο διωγμός του Ιουλιανού του Παραβάτη κατά των χριστιανών (361) και ο έπαρχος Ελλάδος έφθασε μία ημέρα στην Σκόπελο για να συλλάβει τον επίσκοπο και τους δημόσια γνωστούς πιστούς.
Σαν το σίδερο που όταν το χτυπάνε πυρωμένο στο αμόνι πετάει παντού γύρω του σπίθες, έτσι ο άγιος ακτινοβολούσε κάτω από τα βασανιστήρια και ενεθάρρυνε τους χριστιανούς να παραμείνουν εδραίοι στην πίστη. Διαπιστώνοντας ότι δεν μπορούσε να τον λυγίσει, ο δικαστής διέταξε τέλος να τον αποκεφαλίσουν στις 25 Φεβρουαρίου 362.
Τα τίμια λείψανά του μεταφέρθηκαν κατόπιν στην Κύπρο, και μόνο τον 19ο αιώνα πιστοί της Σκοπέλου μπόρεσαν να φέρουν πίσω μερικά τεμάχια.
Από το βιβλίο: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Τόμος έκτος, Φεβρουάριος. Εκδόσεις Ορμύλια, σελ. 281.
