Σε κάποια συνάντησή μου με τον άγιο Πορφύριο – διηγείται η γερόντισσα Χριστονύμφη, Ιερά Μονή Ευαγγελισμού, Πάτμος – μου είπε: «Θα σου πω κάτι, παιδί μου, και θα γελάσης, αλλά αυτό θα γίνη, όχι τώρα αλλά σύντομα θα γίνης Ηγουμένη στο Μοναστήρι σου».
Εγώ τότε ξαφνιάστηκα, διότι η Γερόντισσα ακόμη ζούσε, αλλά και η αδελφή που προετοίμαζαν ν’ αναλάβη την Ηγουμενία της Μονής μετά την κοίμηση της γερόντισσας Ευστοχίας (όπως και ανέλαβε) ήταν νέα και δυναμική και κάτι τέτοιο για τον εαυτό μου μού φάνηκε παράδοξο. Όμως πράγματι οι εξελίξεις των καταστάσεων επιβεβαίωσαν την πρόρρηση του οσίου Πορφυρίου και σε λίγο καιρό έγινα Ηγουμένη στο Μοναστήρι μου.
Η γερόντισσά μου Ευστοχία μοναχή (μακαριστή) μου απεκάλυψε κάποτε ότι είχε ζητήσει την γνώμη του οσίου Γέροντος Πορφυρίου σχετικά με την ιεραποστολική εργασία της Ρόδου και το Ορφανοτροφείο θηλέων, το οποίο είχαμε εμείς.
– Γέροντα, του είχε πει, τι να κάνω με το Ορφανοτροφείο της Ρόδου; Εμείς πήγαμε εκεί, όπως γνωρίζετε με εντολή της πατρίδος, μετά την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου με την μητέρα Ελλάδα το 1947. Περάσαμε πολλές δυσκολίες στην Ρόδο συνεχίζοντας την λειτουργία του Ορφανοτροφείου που ήδη υπήρχε, αλλά όταν πήγαμε βρήκαμε τα παιδιά κάτω από άθλιες συνθήκες. Κουραστήκαμε να το οργανώσουμε (το Ίδρυμα) εθελοντικά εργαζόμενες. Τώρα λοιπόν, νομίζω ότι μπορούμε πλέον να επιστρέψουμε στο Μοναστήρι μας. Ποια είναι η γνώμη σας, Γέροντα; Κι εκείνος απάντησε:
– Εσείς να μην αποχωρήσετε από το Ίδρυμα. Αφήστε το να το κλείση ο ίδιος ο Θεός, διότι κι εσείς ωφελείσθε και ο κόσμος ωφελείται τα μέγιστα από την παρουσία σας εκεί.
Σε κάποια άλλη συνάντησή τους, η γερόντισσα Ευστοχία είχε πάρει την απόφαση να απομακρύνη από την Μονή μας δύο αδελφές που απειθαρχούσαν και αναστάτωναν την αδελφότητα. Ρώτησε λοιπόν γι’ αυτό το θέμα τον όσιο Πορφύριο και εκείνος της απάντησε αυστηρά:
– Γερόντισσα, δεν έχεις το δικαίωμα τώρα που είναι μοναχές να τις διώξης, διότι φέρεις ευθύνη. Αν πέσουν σε απόγνωση, δεν ξέρουμε τι θα πράξουν και μετά θα φταις εσύ! Θα σου δώσω όμως μία συμβουλή για να ξέρης άλλη φορά. Όταν έρχεται μία κοπέλλα να γίνη μοναχή, θα την δοκιμάζης τουλάχιστον τρία χρόνια με πολλή αγάπη κι, αν δης ότι δεν κάνει για μοναχή, έχεις όλο το δικαίωμα να την διώξης. Μετά όμως δεν γίνεται.
Και συνέχισε: «Τι είναι, μωρέ, οι πολλές ασκήσεις που κάνετε; Δεν μπορείτε να κάνετε λίγη υπομονή; Θα έχης κι εσύ τον μισθό σου. Ωφελεί τις Γερόντισσες να ταπεινώνωνται κάποιες φορές».
Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες)». Α’. Μαρτυρίες. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» (απόσπασμα από το “β’. Πώς γνώρισα τον άγιο Πορφύριο”).
