Ο Απόστολος Παύλος βρίσκεται στην Τρωάδα με τους συνεργάτες του. Βλέπει σε όραμα ένα Μακεδόνα να του λέγει: «Διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησον ημίν» (Πράξ. 16:9). Αλήθεια, τι είδους βοήθεια θα μπορούσε να παράσχει ο απόστολος Παύλος παρά το κήρυγμα της Αληθείας; Ο Απόστολος θεωρεί το όραμα ως θεϊκό μήνυμα και αποφασίζει να μεταβεί στην Ελλάδα. Με τους εκλεκτούς συνεργάτες του Τιμόθεο, Σίλα και Λουκά φθάνει με καράβι στην Νεάπολη (σημερινή Καβάλα) και από οδηγούνται στους Φιλίππους.
Στην πόλη των Φιλίππων ζει μια γυναίκα καταγομένη από τα Θυάτειρα της Μ. Ασίας ονόματι Λυδία που ασκεί το επάγγελμα του εμπόρου πορφύρας και κερδίζει αρκετά χρήματα. Ήταν ειδωλολάτρισσα, αλλά η αγνή καρδιά της δεν της επέτρεπε να προσκυνεί και να δοξάζει θεούς και θεές που μεταξύ τους μαλώνουν, πορνεύουν και μοιχεύουν. Επαναστατεί και αναζητεί μια πνευματική θρησκεία, στρέφεται προς τον Ιουδαϊσμό. Συχνάζει στις συναγωγές και μαθαίνει τον νόμο και τους προφήτες που προφητεύουν την έλευση του Μεσσία. Πηγαίνει στις όχθες του ποταμού Ζυγάκτου όπου προσεύχονται οι Ιουδαίοι. Η καρδιά της αναζητά τον Μεσσία. Οι δουλειές της δεν στέκονται εμπόδιο, είναι συνεπής στις υποχρεώσεις ως προσήλυτος του Ιουδαϊσμού. Περιμένει, αναζητά τον Μεσσία.
Ο Μεσσίας δεν άργησε να την επισκεφθεί. Φθάνοντας ο Παύλος στους Φιλίππους με τους εκλεκτούς συνεργάτες οδήγησαν τα βήματά τους στις όχθες του ποταμού Ζυγάκτου. Εκεί πήγαιναν οι Ιουδαίοι, οι οποίοι αποτελούσαν τον πρώτο στόχο των αποστόλων γιατί βρίσκονταν πιο κοντά στον χριστιανισμό ως οπαδοί μονοθεΐας. Κάποιο Σάββατο, λοιπόν, ο Παύλος κηρύττει την νέα θρησκεία, μιλά για τον Μεσσία και τους προφήτες. Στο πρόσωπο του Χριστού είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας. Τα διαβάσματά της και οι προφητείες που άκουγε στην Συναγωγή έγιναν πραγματικότητα. Οι καρδιές και άλλων Ιουδαίων σκίρτησαν από τα λόγια του Παύλου. Η καρδιά της φλέγεται και ζητά αμέσως να βαπτιστεί. Ας τα διαβάσουμε καλύτερα πώς τα περιγράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς: «Και τις γυνή ονόματι Λυδία, πορφυρόπωλις πόλεως Θυατείρων, σεβόμενη τον Θεόν, ήκουεν, ης ο Κύριος διήνοιξε την καρδίαν προσέχειν τοις λαλουμένοις υπό του Παύλου, ως δε εβαπτίσθη και ο οίκος αυτής, παρεκάλεσε λέγουσα, ει κεκρίκατέ με πιστήν τω Κυρίω είναι, εισελθόντες εις τον οίκον μου μείνατε· και παρεβιάσατο ημάς» (Πράξ. 16:14-15). Ο Παύλος βαπτίζει την Λυδία στα νερά του νέου θα λέγαμε Ιορδάνη, δηλαδή του Ζυγάκτου. Η καρδιά της φλέγεται και πάλλεται από ουράνια ευχαρίστηση και χαρά και με δάκρυα στα μάτια παρακαλεί να φιλοξενήσει στο σπίτι της αυτούς που την οδήγησαν στην σωτηρία. Όπως διαβάζουμε, η αγία Λυδία, κατά κάποιο, εξεβίασε να επισκεφθούν το σπίτι της και να βαπτιστούν και τα υπόλοιπα μέλη της οικογενείας της.
Πράγματι, ο Απόστολος μετέβει στο σπίτι της Αγίας. Εκεί δεν βάπτισε μόνο τα υπόλοιπα μέλη της οικογενείας της αλλά τέλεσε και το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, η οποία ολοκλήρωσε την είσοδό της και των οικείων της στην Εκκλησία και την ένωσή τους με τον Χριστό. Αξιώθηκε να γίνει η οικία της η πρώτη Εκκλησία της Ευρώπης, το μέγαρό της στέγασε την νεαρά Εκκλησία των Φιλίππων.
Περισσότερα βιογραφικά στοιχεία δεν διασώθηκαν. Για να ονομαστεί από την Εκκλησία Αγία και ισαπόστολος τεκμαίρεται ότι βοήθησε πάρα πολύ την εκκλησία, τους συνανθρώπους της και έζησε ζωή οσιακή, αγιασμένη.
Το σωτήριο όραμα του αποστόλου Παύλου στην Τρωάδα, να περάσει στην Μακεδονία, στην ευρωπαϊκή ήπειρο, στέφθηκε με επιτυχία στους Φιλίππους, με την μεταστροφή την αγίας Λυδίας και του δεσμοφύλακα και της οικογένειάς του (Πραξ. 16:33). Η ευλογημένη αυτή γυναίκα θεωρείται η πρώτη Ελληνίδα, η πρώτη ευρωπαία και Ελληνίδα που βαπτίστηκε ορθόδοξη χριστιανή και εισήλθε στην βασιλεία των ουρανών. Τιμή για τις Ελληνίδες αποτελεί το γεγονός ότι τα οικονόμησε κατά τέτοιο τρόπο ο Κύριος τα πράγματα ώστε η πρώτη ευρωπαία χριστιανή να είναι Ελληνίδα.
Ως αγία ανακηρύχθηκε το 1972 (δυο Οκτωβρίου) και η μνήμη της ορίστηκε να εορτάζεται στις 20 Μαΐου. Ακόμα δεν είχαν στεγνώσει οι υπογραφές των αρχιερέων πάνω στην πράξη αυτή της αγιοκάταξης και ο Πατριάρχης Δημήτριος δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από την αδελφή του στην Αθήνα για να του μεταφέρει τον γνωστό καημό της, ότι η θυγατέρα της και ανιψιά του Πατριάρχη, αν και χρόνια πανδρεμένη, δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει.
Ο Πατριάρχης Δημήτριος κατέφυγε στην νέα ΑΓΙΑ που μόλις η σύνοδος της ΠΟΛΗΣ αγιοκατάταξε, δηλαδή την ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ την ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟ.
Δεν πέρασαν πολλές μέρες και καλά νέα αυτή την φορά ήρθαν τηλεφωνικά στον Πατριάρχη. Η ανιψιά του κυοφορούσε.
Όλοι έμειναν έκπληκτοι από την μεγάλη παρρησία της νέας ΑΓΙΑΣ.
Οι μήνες της κυοφορίας πέρασαν και η ανιψιά του Πατριάρχη Δημητρίου γέννησε ένα υγιέστατο κοριτσάκι στις 20 Μαΐου, δηλαδή την ημέρα που η Εκκλησία μας καθόρισε να τιμάται η μνήμη της ΑΓΙΑΣ ΛΥΔΙΑΣ.
Φυσικά το κοριτσάκι αυτό βαπτίσθηκε Λυδία.
Η αγία Λυδία τιμάται ως ισαπόστολος και στο σημείο που έλαβε το άγιο Βάπτισμα χτίστηκε υπαίθριο Βαπτιστήριο. Στη σημερινή Καβάλα έχει κτιστεί λαμπρός ναός και βαπτιστήριο, το οποίο κατέστη σημαντικό κέντρο προσκυνήματος και η όμορφη θρακική πόλη έγινε συνώνυμη με τον αγία Λυδία.
Aπόστολος Μυργιώτης
Αγία Λυδία η Φιλιππησία
