Η ώρα του θανάτου, αγαπητοί, η στιγμή κατά την οποία η συμβίωση ψυχής και σώματος διαλύεται και η ψυχή αποχωρίζεται και απέρχεται στους κόσμους της αιωνιότητας, έχει για τους πολλούς κάτι το δραματικό. Μοιάζει με την στιγμή κατά την οποία οι φίλοι και συγγενείς στην προκυμαία του λιμανιού στέκονται και αποχαιρετούν με δάκρυα τον άνθρωπό τους, ο οποίος επιβιβάζεται στο υπερωκεάνιο και ταξιδεύει σε χώρα μακρινή. Τα βλέμματά τους προσκολλημένα στον ταξιδιώτη. Μετά από λίγο ούτε αυτός θα φαίνεται αλλά και το υπερωκεάνιο, το οποίο φέρει τους ταξιδιώτες προς τη μακρινή γη, θα απομακρυνθεί από την ακτή και θα φαίνεται... Διαβάστε περισσότερα...