Κάποια φορά, στη Μονή του οσίου Σεργίου, στερήθηκαν από κάθε τροφή όλοι οι μοναχοί. Αφού υπέφεραν δύο ημέρες, ένας απ' αυτούς, μην υποφέροντας άλλο, άρχισε να διαμαρτύρεται και να γογγύζει εναντίον του οσίου Σεργίου: – Έως πότε θα μας απαγορεύεις να βγαίνουμε από το μοναστήρι και να ζητούμε τη βοήθεια του κόσμου για τα εντελώς απαραίτητα; Δεν αντέχουμε άλλο. Μια νύχτα θα υπομείνουμε ακόμη και το πρωί θα φύγουμε. Δεν ήλθαμε εδώ για να πεθάνουμε της πείνας. Ο άγιος τους παρηγορούσε, τους υπενθύμιζε τις ασκήσεις των παλαιών πατέρων, τους ανέφερε τα λόγια του Χριστού: «Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι... Διαβάστε περισσότερα...