Η ισότητα μεταξύ των αδελφών σκορπίζει την υπερηφάνεια και ριζώνει την ταπεινοφροσύνη.

Ο μοναχός που ξεγέλασε τον κόσμο θα γίνει σύντροφος του Χριστού· ο μοναχός όμως που είναι μπλεγμένος με υποθέσεις του κόσμου δεν είναι αρεστός στον Χριστό που τον στρατολόγησε.

Το κειμήλιο του μοναχού είναι η υπακοή· ο μοναχός που την έχει, θα εισακουστεί από τον Θεό.

Η κακία να μην κατοικεί στην καρδιά του μοναχού.

Λόγια αγαθά να προφέρει ο μοναχός και να λέει με το στόμα του λόγια του Υψίστου.

Ο μοναχός ας λέει την αλήθεια και ας εξορίζει το ψέμα από το στόμα του.

Ο μοναχός που μιλάει γλυκά με ταπεινοφροσύνη, και από πέτρινη καρδιά κάνει να αναβλύσουν δάκρυα.

Γίνε, μοναχέ, μιμητής της ταπεινοφροσύνης του Παύλου, για να γίνεις συγκληρονόμος των αγίων.

Μιμήσου τον τελώνη, μοναχέ, για να μην καταδικαστείς μαζί με τον Φαρισαίο.

Διάλεξε την πραότητα του Μωυσή, μοναχέ, ώστε την καρδιά σου, που είναι σαν απότομος βράχος, να τη μεταβάλεις σε λίμνη με άφθονα νερά· διότι μετά απ’ αυτό, έχοντας δοκιμάσει πόσο μεγάλο καλό είναι η πραότητα, θα πεις· «Με έθρεψε σε τόπο με νερά που ξεκουράζουν» (Ψαλμ. 22:2).

Μάθε ότι είναι κάτι πολύ καλό η ταπεινοφροσύνη και διάλεξέ την, διότι ανεβάζει στον ουρανό.

Σε περιμένει, μοναχέ, ως καλή ανταμοιβή για την ταπεινοφροσύνη η βασιλεία των ουρανών· μην τη στερηθείς.

Τη νύχτα την κάνει μέρα ο μοναχός που αγρυπνεί δοσμένος στις προσευχές.

Ο μοναχός που κατανύσσει την καρδιά του χύνει άφθονα δάκρυα και έλκει από τον ουρανό ευσπλαχνία.

Θεϊκό δροσερό νερό στο στόμα του μοναχού είναι η δοξολογική ψαλμωδία.

Ο απαθής μοναχός είναι επάνω στη γη δένδρο που δίνει ζωή· ο απλανής μοναχός είναι δένδρο ζωής στους ουρανούς.

Από το βιβλίο: Άγνωστες σελίδες του Γεροντικού. Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 2001, σελ. 89 (αποσπάσματα).

Από την ασκητική παραίνεση του αββά Υπερεχίου