Την Θεία Μεταμόρφωση του Κυρίου εγκωμίασε ο άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης με το ωραιότατο ανάγνωσμα που ακούσαμε και το οποίο έγραψε και εξεφώνησε επάνω στο Όρος Θαβώρ (*). Είναι υπόθεση μεγάλης χαράς, διότι μας αποκαλύπτεται ότι η έλευση του Κυρίου μας στον κόσμο αποσκοπούσε στο να μας μεταδώσει το Φως του Θεού. Δεν ήρθε ο Κύριός μας για να φέρει απλώς μια νέα διδασκαλία ή μια νέα θρησκεία ή μια νέα ηθική ή ένα νέο νόμο, αλλά ήρθε να μας φέρει το Φως του προσώπου Του. Και έτσι οι άνθρωποι, έχοντας πλέον την θεωρία του προσώπου του Θεού, την θέα δηλαδή του προσώπου του Θεού εν Χριστώ, να μη είναι στο σκότος, να μη είναι στον θάνατο, να μη είναι απαρηγόρητοι και απαράκλητοι, αλλά να είναι μέσα στην δόξα, στην χαρά και στην φωταύγεια της Βασιλείας του Θεού.
Έτσι η αγία μας Εκκλησία ζει τον Χριστό μας. Τον ζει ως τον Ενανθρωπήσαντα Θεό, ο οποίος φωτίζει τον άνθρωπο. Το Φως του προσώπου του Χριστού φωτίζει τα σκότη. Όσοι γνωρίζουν τον αληθινό Θεό ένα πόθο έχουν· πώς αυτό το Φως του Χριστού, που έλαμψε σήμερα στο Όρος Θαβώρ, θα μπορέσει να εισδύσει μέσα τους και κάθε τι το σκοτεινό και ανάξιο του Θεού να το μεταμορφώσει, ώστε και ο άνθρωπος που πιστεύει στον Χριστό να γίνει και αυτός όλος Φως.
Αυτή είναι η λαχτάρα και των Ορθοδόξων Μοναχών. Τι άλλο ποθεί ο Μοναχός από το να φωτισθεί και να ελλαμφθεί από το Φως του Χριστού! Γιατί εγκαταλείπει τον κόσμο ο Μοναχός και έρχεται στο Όρος, που για κάθε ένα Μοναχό το Όρος της ασκήσεώς του – εν προκειμένω για μας το Όρος του Άθω – είναι το Όρος της Μεταμορφώσεως; Έρχεται, γιατί λαχταρά να δει τον εαυτό του να μεταμορφώνεται μέσα στο Φως του μεταμορφωθέντος Κυρίου, που δεν είναι απλώς ένα ηθικό φως ή ένα συμβολικό φως, αλλά είναι το πραγματικό Φως του προσώπου του Θεού, είναι η άκτιστη ενέργεια, το άκτιστο Φως της Αγίας Τριάδος.
Λέει ένας σύγχρονος Γέροντας, ότι από την στιγμή που ο άνθρωπος θα δει την αμαρτωλότητά του και το σκοτάδι που έχει μέσα του, από εκείνη την ώρα ήδη το Φως του Χριστού έχει εισδύσει μέσα στον εσωτερικό του κόσμο. Γι’ αυτό είναι μία παρηγορία, όταν αρχίσουμε και συναισθανόμαστε ότι είμαστε αμαρτωλοί και ότι έχουμε σκότος μέσα μας, να γνωρίζουμε ότι αυτό γίνεται εν τω Φωτί του Θεού. Διότι, αν το Φως του Χριστού δεν μας είχε φωτίσει, δεν θα μπορούσαμε να δούμε το σκότος. Ένας που είναι συνέχεια μέσα στο σκοτάδι, δεν καταλαβαίνει ότι είναι μέσα στο σκοτάδι. Πρέπει κάποιο φως να δει, για να κάνει την σύγκριση σκότους και φωτός.
Λοιπόν έτσι αρχίζει το Φως του Χριστού να φωτίζει τον άνθρωπο· με την συναίσθηση της αμαρτωλότητός του. Αλλά από εκείνη την ώρα, έως ότου η όλη μας ύπαρξη, τα μέρη της ψυχής μας, ο έσω άνθρωπος, σιγά-σιγά ανακαινισθεί και φωτισθεί από το Φως του Θεού, θέλει αγώνα, θέλει τον κόπο και τον μόχθο των δακρύων της μετανοίας, της προσευχής, της ασκήσεως. Όλοι μας, πατέρες μου, τουλάχιστον όσοι ποθήσαμε αυτήν την οδό της ασκήσεως και όσοι είμαστε στην Εκκλησία με την Χάρη του Θεού, λάβαμε αυτό το Φως του Κυρίου, και αυτό το Φως μας επιτρέπει να δούμε ότι μέσα μας έχουμε ακόμα αρκετό σκοτάδι. Κοιτάμε την βούλησή μας και βλέπουμε, ότι σκοτάδι υπάρχει στην θέλησή μας. Κοιτάμε τον νου μας και βλέπουμε, ότι και στον νου μας έχει μεν εισχωρήσει αρκετά το Φως του Χριστού αλλά υπάρχει ακόμα σκοτάδι. Κοιτάμε την καρδιά μας και βλέπουμε, ότι και στην καρδιά μας υπάρχει ακόμα σκοτάδι. Και τώρα ο αγώνας είναι πώς σιγά-σιγά το Φως του Χριστού θα προχωρεί μέσα μας και θα καταυγάζει όλα τα μέρη της τριμερούς ψυχής μας και πώς θα αντικαθίσταται το σκοτάδι από το Φως.
Γι’ αυτό σήμερα που ζούμε αυτή την μεγάλη ημέρα και φανέρωση του Φωτός του προσώπου του Χριστού, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να μας βοηθήσει να αγωνιζώμεθα, ώστε σιγά-σιγά όλο και περισσότερο να φωτίζει μέσα μας το Φως Του και να δύει το σκότος των παθών, το σκότος της λήθης και αγνωσίας του Θεού, το σκότος της απουσίας του Θεού.
Η αλήθεια είναι ότι όποιος δέχεται αυτό το Φως του Χριστού, πολύ παρηγορείται στην ζωή του, πολύ χαίρεται. Και νομίζω, ότι εμείς οι Χριστιανοί οι Ορθόδοξοι μπορούμε πραγματικά να έχουμε αληθινή χαρά στην ζωή μας, διότι ξέρουμε ότι η αγία μας θρησκεία, όπως είπα και στην αρχή, δεν είναι απλώς μία ιδεολογία, δεν είναι ένα σύστημα κοινωνικό, αλλά είναι μία μέθεξη του Φωτός του Χριστού. Να βλέπεις το Φως του Χριστού, να θεάσαι τον Χριστό, να χαίρεσαι τον Χριστό, το Φως του προσώπου Του, και μέσα σ’ αυτό το Φως του Χριστού και συ να μεθάς με μία ιερή μέθη, να χαίρεσαι μία άρρητη και ανεκλάλητη χαρά, η οποία είναι η πρόγευση της Βασιλείας των Ουρανών.
Ένας που έτσι γνώρισε τον Χριστό, ως Φως, και η ψυχή του παρηγορήθηκε από το Φως του Χριστού, αυτός ποτέ δεν μπορεί να φύγει από τον Χριστό. Πάντα θα είναι με τον Χριστό, γιατί πού αλλού θα βρει αυτό το Φως; Και ο κόσμος μας σήμερα, όπως ξέρετε, διψάει γι’ αυτό το Φως, και αυτό που λείπει από τον κόσμο σήμερα είναι αυτό το Φως. Και γι’ αυτό ο κόσμος ο σύγχρονος δεν έχει χαρά. Τα έχει όλα, αλλά μη έχοντας το Φως του Χριστού ζει την απελπισία, το άγχος, το κενό, το σκοτάδι.
Αλλά αυτό το Φως του Χριστού έρχεται μόνο δια των Φωτοφόρων ανθρώπων. Μονον εκείνοι, οι οποίοι έλαβαν ήδη το Φως του Χριστού, μπορούν να το μεταδίδουν. Και αυτοί είναι οι Άγιοι. Οι Άγιοι ενεπλήσθησαν από το Φως του Χριστού, αλλοιώθησαν μέσα στο Φως του Χριστού, έγιναν Φως, όλοι Φως, η ψυχή τους Φως, ο νους τους Φως, η καρδιά τους Φως, η βούλησή τους Φως, το σώμα τους Φως, και εν τω Φωτί του προσώπου του Χριστού έβλεπαν το Φως και βλέπονταν μέσα στο Φως και μετέδιδαν το Φως.
Ο κόσμος λοιπόν έχει πολλή ανάγκη από τέτοιους φωτεινούς ανθρώπους, οι οποίοι θα του δώσουν Φως, το Φως του προσώπου του Χριστού. Ας παρακαλέσουμε και γι’ αυτό τον Κύριο σήμερα να δώσει την Χάρη Του, ώστε ο λαός μας όλο και περισσότερο να έχει τέτοιους ανθρώπους φωτεινούς, είτε εκ των κληρικών είτε εκ των μοναχών είτε εκ των λαϊκών. Να έχουμε αρχιερείς, ιερείς, διακόνους, μοναχούς, φωτεινούς. Να έχουμε γονείς φωτεινούς. Να έχουμε διδασκάλους φωτεινούς. Να έχουμε παιδαγωγούς του λαού μας φωτεινούς. Να έχουμε άρχοντες φωτεινούς και να έχουμε λαϊκούς και λαό φωτεινό. Και τότε η πατρίδα μας θα έχει χαρά, θα έχει το Φως του Χριστού, η ζωή των ανθρώπων θα είναι φωτεινή και οι άνθρωποι δεν θα ζουν στην πλήξη, στο κενό, στο άγχος, αλλά θα ζουν μέσα στην χαρά του Φωτός του Χριστού.
Είδατε, πατέρες μου, ότι απόψε, χωρίς να το αξίζουμε, η κοινωνία μας με το Φως του προσώπου του Χριστού μας έδωσε χαρά στην καρδιά μας, και είναι εκείνη η χαρά την οποία υποσχέθηκε ο Κύριος, ότι «την χαράν υμών ουδείς αίρει αφ’ υμών» (Ιω. 16:22). Κανείς δεν μπορεί να μας πάρει την χαρά του Φωτός του προσώπου του Χριστού.
Ας αγωνιστούμε, λοιπόν, και εμείς να γίνουμε φωτεινοί από το Φως του προσώπου του Χριστού. Γι’ αυτό ήρθε ο Κύριος στον κόσμο, γι’ αυτό μετεμορφώθη στο Όρος Θαβώρ, γι’ αυτό υπάρχει η Αγία μας Εκκλησία· για να γίνει η ζωή μας όλη φωτεινή, να γίνει ο κόσμος μας φωτεινός, να γίνει η Εκκλησία μας μία εστία Φωτός φωτίζοντος όλο τον κόσμο.
(1986)
(*) Αγ. Αναστασίου του Σιναΐτου, Λόγος εις την Μεταμόρφωσιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, Πανηγυρικόν, εκδ. Ι. Μονής Κουτλουμουσίου, Άγιον Όρος 1995, σελ. 118-143.
Από το βιβλίο: Αρχιμανδρίτου Γεωργίου, Ομιλίες σε ακίνητες Δεσποτικές και Θεομητορικές Εορτές. Έκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2015, σελ. 127.
