Βλασφημία είναι η προσβολή του Θεού προφορικά, γραπτά ή έμπρακτα, δηλαδή με λόγια, με κείμενα, με κινήσεις των μελών του σώματος, με ζωγραφικούς πίνακες ή άλλα έργα τέχνης κλπ.
Χειρότερη αμαρτία από τη βλασφημία δεν υπάρχει, αφού, όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος, εκείνος που αμαρτάνει παραβαίνει τον θείο νόμο, ενώ εκείνος που βλαστημάει δείχνει άμεσα και απροκάλυπτα ασέβεια στο ίδιο το Πρόσωπο του Θεού. Γι’ αυτό στον μωσαϊκό νόμο προβλεπόταν για τους βλάσφημους η έσχατη τιμωρία: «Όποιος βλαστημήσει το όνομα του Κυρίου, πρέπει να τιμωρηθεί με θάνατο» (Λευϊτ. 24:16).
«Η εντολή αυτή», παρατηρεί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «ίσχυε στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, όταν η πνευματική ηλικία της ανθρωπότητας ήταν βρεφική. Τι θα μπορούσαμε, λοιπόν, να πούμε τώρα, στην εποχή της χάρης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, γι’ αυτούς που βλαστημούν το Δημιουργό και Κυβερνήτη του κόσμου; Ποια τιμωρία πρέπει να επιβληθεί σ’ αυτούς; Ποια κόλαση είναι ανάλογη της αμαρτίας τους; Ποιος πύρινος ποταμός, ποιο ακοίμητο σκουλήκι, ποιο σκοτάδι, ποια δεσμά, ποιος βρυγμός, ποιος κλαυθμός; Όλα τα βάσανα, και τα τωρινά και τα μελλοντικά, δεν φτάνουν για να τιμωρήσουν όπως πρέπει την ψυχή που έφτασε σε τόση κακία».
Ερώτηση: Είναι βλασφημία η βαρυγκώμια ενός ανθρώπου για την κακή του τύχη;
Μα είναι δυνατόν ένας χριστιανός να πιστεύει πως δεν βρίσκεται κάτω από τη σοφή και αγαθή πρόνοια του Θεού και πως, αντίθετα, η ζωή του κατευθύνεται από μια τυφλή τύχη ή διαμορφώνεται από συμπτώσεις; Ο ίδιος ο Κύριος μας μίλησε ξεκάθαρα για το θέμα αυτό: «Τα πέντε σπουργίτια δεν πουλιούνται για δύο μόνο ασσάρια; Και όμως ο Θεός ούτε ένα απ’ αυτά δεν ξεχνάει. Ο Θεός έχει μετρημένες ακόμα και τις τρίχες της κεφαλής σας. Μη φοβάστε, λοιπόν, γιατί αξίζετε περισσότερο από πολλά σπουργίτια» (Λουκ. 12:6-7).
Ο πάνσοφος και πανάγαθος Κύριός μας γνωρίζει ποιοι δρόμοι είναι καλοί και σωτήριοι για το κάθε παιδί Του ξεχωριστά. Και χωρίς να παραβιάζει το ανθρώπινο αυτεξούσιο, φροντίζει, σαν πατέρας στοργικός, μέσ’ απ’ αυτούς τους δρόμους να οδηγεί τη ζωή του καθενός μας. Έτσι, όταν, μπροστά στις οποιεσδήποτε δυσχέρειες, βαρυγκωμούμε, είναι σαν να βαρυγκωμούμε εναντίον του Θεού. Και αυτό αποτελεί, πραγματικά, μεγάλη βλασφημία.
Ας πιστεύουμε, λοιπόν, ακλόνητα πως όλα – και τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα – από την αγάπη του Θεού προέρχονται και για το καλό μας παραχωρούνται. Γι’ αυτό και σ’ όλες τις περιστάσεις της ζωής ας μένουμε ευχαριστημένοι και αναπαυμένοι. Διαφορετικά, θα μοιάζουμε με άνθρωπο που ρίχνει πέτρες στον ουρανό, με αποτέλεσμα οι πέτρες να επιστρέφουν στο κεφάλι του.
Από το βιβλίο: Γέροντος Ευστρατίου (Γκολοβάνσκι), Απαντήσεις σε ερωτήματα χριστιανών. Ιερά Μονή Παρακλήτου, 2012. Ερωτήσεις 88, 12.
