Οι παλιές ουλές στις καρδιές μας, υπάρχουν ακριβώς επειδή δεν συγχωρήσαμε αυτούς που πιθανόν πλήγωσαν τις ψυχές μας. Μπορεί να είναι φίλοι, συγγενείς, ακόμη και γονείς. Αν δεν τους συγχωρήσουμε, τότε η συμπεριφορά μας δεν θα είναι δική μας δράση, αλλά αντίδραση σε μια άλλη δράση. Τότε δεν είσαι ελεύθερος, αλλά ένα πάθος της ψυχής αποφασίζει για σένα. Ας γίνουμε ο εαυτός μας μέσω της συγχώρησης. Η εξομολόγηση βοηθά αποφασιστικά στο να απαλλαγούμε από την επήρεια των δαιμονίων. Στον δρόμο για την ένωσή μας με τον Χριστό η κάθαρση της καρδιάς είναι ένα απαραίτητο πρώτο βήμα.
«Αγαπάτε τους εχθρούς υμών» (Ματθ. 5:44). Φαίνεται δύσκολο να το επιτύχει κανείς. Το να μην ανταποδίδεις κακό στο κακό ή να ανέχεσαι μερικά πράγματα είναι κάτι που μπορείς να κάνεις. Αλλά να αγαπάς τους εχθρούς σου; Αυτό γίνεται όταν δεν αισθάνεσαι τον πόνο που προέρχεται από την κακία κάποιων ανθρώπων. Είσαι, πλέον, νεκρός για αυτόν τον κόσμο. Τίποτε δεν έχει σημασία παρά μόνο ο Θεός. Τότε μπορείς να αγαπάς τους εχθρούς σου. Όχι μόνο να τους συγχωρείς ή να τους ανέχεσαι, αλλά να τους αγαπάς. Δεν έχεις, πλέον, προσωπικά ενδιαφέροντα. Δεν ζεις εσύ, αλλά ο Χριστός ζει μέσα σου (Γαλ. 2:20).
Εγώ φταίω όταν δεν μπορώ να αγαπήσω κάποιον που μου επιτίθεται. Η εντολή που έχουμε από τον Δεσπότη Χριστό είναι να αγαπούμε τους εχθρούς μας. Όχι να τους ανεχόμαστε, ούτε να λέμε «ο Θεός να σε πληρώσει ανάλογα», αλλά να τους αγαπούμε. Ας αρχίσουμε από την προσπάθεια να μην ανταποδίδουμε κακό στο κακό και να πορευθούμε προς την αγάπη για τον «εχθρό». Στην πνευματική μας αυτή πορεία θα παύσουμε να τον θεωρούμε εχθρό, αλλά ως πλησίον και ως αδελφό. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να έχουμε γνωρίσει τον Χριστό, να έχουμε συστηθεί σ’ αυτόν, να έχουμε απελπιστεί από τον εαυτό μας, να έχουμε προσεγγίσει τον Κύριο με μετάνοια και συντριβή. Μόνο όταν έχουμε αγαπήσει υπερβολικά τον Χριστό δεν μας πειράζουν οι μικροκακίες των ανθρώπων.
Από το βιβλίο: Αρχιμ. Δωροθέου, ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ. Ιερό Ησυχαστήριο «Άγιος Γεώργιος», Αύρα Καλαμπάκας 2018 (§§ 7, 9, 39).
