Κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου οι χριστιανοί, οι ορθόδοξοι χριστιανοί, καθώς υψώνεται, αλλά και προτίθεται ενώπιόν μας ο τίμιος Σταυρός, καλούμαστε από την Εκκλησία να τον προσκυνήσουμε, αναγνωρίζοντας ότι επάνω στον Σταυρό ο Κύριος έχυσε το αίμα του και παρέδωσε το πνεύμα του στον Θεό, και έτσι από καταραμένο ξύλο που ήταν, έγινε χαριτωμένο ξύλο και ευλογημένο. Εκεί, επάνω στον Σταυρό, έδειξε όλη την αγάπη του ο Θεός. Σταυρώθηκε για μας, κι εμείς εκεί σταυρωθήκαμε μαζί του, και έτσι πέθανε το σώμα της αμαρτίας, καταργήθηκε ο θάνατος και ο άδης, και σώθηκε ο άνθρωπος.
Ως χριστιανοί δεν αρκεί να έχουμε πόθο, επιθυμία, ζήλο, διάθεση και καλή πρόθεση, δεν αρκεί να λαχταρούμε, να έχουμε καημό ή απλώς με λόγια να απευθυνόμαστε στον Θεό. Όλα αυτά χρειάζονται και είναι απαραίτητα, αλλά δεν αρκούν. Όλα αυτά πρέπει να γίνουν πράξεις, χρειάζεται να εκδηλωθούν με πράξεις. Αυτό να το ενθυμούμαστε πάντοτε.
Μην αρκούμαστε απλώς στο να κάνουμε μερικά πράγματα που είναι εύκολο να γίνουν. Το να ανάψεις ένα κερί, καλό πράγμα είναι, αλλά δεν φθάνει. Το να κάνεις μια προσευχή, κάποια φορά που σου ήλθε να κάνεις, το να πας στην εκκλησία μαζί με τους άλλους, ακόμη και το να κοινωνήσεις, είναι καλά και άγια, αλλά δεν φθάνουν. Χρειάζεται να αγωνιστείς, για να εκδηλώσεις, όλα αυτά τα οποία πιστεύεις και φρονείς ως χριστιανός, με συγκεκριμένες πράξεις. Να πονέσεις, να ιδρώσεις, να μαρτυρήσεις, για να κόψεις την αμαρτία. Να θυμηθείς, καθώς κάνεις αυτόν τον αγώνα, ότι ο Κύριος επάνω στον Σταυρό καρφώθηκε, πόνεσε, έχυσε το αίμα του και εξέπνευσε, επειδή είσαι αμαρτωλός, επειδή όλοι εμείς είμαστε αμαρτωλοί. Και εκείνος δεν είπε απλώς «σας συγχωρώ, συγχωρούνται οι αμαρτίες σας», αλλά έκανε αυτή την πράξη, και δια της πράξεως αυτής εκδηλώνει την αγάπη του, προσφέρει τη χάρη του σ’ εμάς, και έτσι σωζόμαστε. Και ο Κύριος όχι κάποια φορά, αλλά ενόσω ζούμε σ’ αυτόν τον κόσμο, έως και την τελευταία στιγμή, περιμένει τις συγκεκριμένες πράξεις μας.
Όσοι, παρακαλώ, καταλαβαίνουμε τη σημασία της σημερινής εορτής – και ελπίζω όλοι να καταλαβαίνουμε – από αυτή τη στιγμή, άσχετα τι κάναμε και πώς ζήσαμε μέχρι σήμερα, αφού ο Θεός μας φώτισε και ήλθαμε να εκκλησιασθούμε και τιμούμε την εορτή αυτή και λατρεύουμε τον Θεό και εκδηλώνουμε τη λατρεία μας, να αρχίσουμε να ζούμε στην πράξη ως χριστιανοί, να εκδηλώνουμε τη χριστιανική μας πίστη με πράξεις, με ανάλογη ζωή.
Τα πράγματα είναι καθαρά και απλά, αλλά αν μπερδεύεσαι και δεν ξέρεις τι ακριβώς είναι αυτό που πρέπει να κάνεις, για να ζεις στην πράξη ως χριστιανός, σκέψου την κάθε στιγμή: Αν ήταν στη θέση σου ο Χριστός, τι θα έκανε; Αν ήταν στη θέση σου ο προστάτης σου άγιος ή οποιοσδήποτε άγιος, τι θα έκανε; Έτσι θα βρεις τι να κάνεις· και αυτό να κάνεις. Αλλιώς, κάπου θα τα μπερδέψεις πάλι, κάπου θα τα δικαιολογήσεις και θα ξεφύγεις.
Όταν θυμηθείς τον ίδιο τον Κύριο, κάποια ώρα που πρέπει να υπομείνεις, και διερωτηθείς τι θα έκανε ο Κύριος, θα καταλάβεις καλά-καλά τι πρέπει να κάνεις· και να υπομείνεις κι εσύ. Σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις να ταπεινωθείς κι εσύ, να αγαπήσεις εμπράκτως κι εσύ, να συγχωρήσεις, να ανεχθείς. Όταν θα αναρωτιέσαι τι θα έκαναν οι άγιοι στην κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, στην κάθε συγκεκριμένη στιγμή της ζωής τους, δεν θα μπερδεύεσαι, αλλά καθαρά-καθαρά θα ξέρεις κι εσύ τι πρέπει να κάνεις.
Έτσι, αδελφοί μου, όντως θα προσκυνήσουμε και θα τιμήσουμε τον Σταυρό του Κυρίου, έτσι όντως θα λατρεύουμε αυτό το σύμβολο, πάνω στο οποίο ο Κύριος μας έσωσε, έτσι όντως θα μιμηθούμε τους αγίους, οι οποίοι μιμήθηκαν τον Κύριο, έτσι πράγματι θα σταυρωθούμε κι εμείς μαζί του. Και, αν θέλετε να το πω και κάπως αλλιώς, έτσι θα αξιοποιηθεί ο Σταυρός. Γιατί σταυρώθηκε ο Κύριος; Για να σταυρωθούμε κι εμείς μαζί του και να σωθούμε. Αλλιώς, προσκύνα όσο θέλεις τον Σταυρό. Τι βγαίνει, αν τελικά δεν έρθει αυτό το αποτέλεσμα, δηλαδή να σταυρωθείς με τον Χριστό και να αναστηθείς μαζί του, για να σωθείς;
Έτσι, αδελφοί μου, θα ζήσουμε ως αληθινοί χριστιανοί, ορθόδοξοι χριστιανοί, και όντως θα σωθούμε. Γι’ αυτό δεν ήλθε ο Χριστός; Γι’ αυτό δεν γίνονται όλα; Δεν αποκλείει κανέναν από τη σωτηρία. Για όλους μας έχει τη σωτηρία. Ο Κύριος θέλει όλοι μας να σωθούμε. Εκείνος είναι έτοιμος ανά πάσαν στιγμήν, ό,τι μας χρειάζεται, να μας το δώσει, για να σωθούμε. Αν λοιπόν εμείς ενεργήσουμε και κινηθούμε έτσι όπως είπαμε, η σωτηρία θα είναι δική μας, θα είναι εξασφαλισμένη, διότι η ζωή μας θα είναι ζωή συσταυρώσεως και συναναστάσεως με τον Χριστό.
(14-9-1988)
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, “Θέλεις να αγιάσεις;”, Σεπτέμβριος, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2017, σελ. 158, 160 (αποσπάσματα).
