Κάποτε ο αββάς Αντώνιος, ατενίζοντας στα βάθη των κρίσεων του Θεού, ρώτησε με απορία: «Κύριε, πώς μερικοί πεθαίνουν νέοι, ενώ άλλοι φτάνουν σε βαθιά γεράματα; Γιατί άλλοι είναι φτωχοί και άλλοι πλούσιοι; Και πώς οι αμαρτωλοί πλουτίζουν και οι ενάρετοι […]
Απλός και απέριττος ήταν ο λόγος του γέροντα Ζωσιμά, ανεπιτήδευτος και ακαλλώπιστος, μα πάντα περιεκτικός και πειστικός. Συνήθιζε να λέει: – Αν δεν είναι παραλογισμός και σκοτισμός, τότε τι είναι το γεγονός, ότι τις εντολές του Θεού, τις ελαφριές και ευχάριστες και παρήγορες, δεν τις τηρούμε, ενώ τις υποβολές του διαβόλου, τις βαρειές και πικρές και βασανιστικές, τις εκπληρώνουμε πρόθυμα; » Συλλογισθείτε το: Πόσο παρήγορο και ευχάριστο είναι να ζεις μέσα στην αγία αγάπη! Αντίθετα, πόσο πικρό και βασανιστικό, να ζεις μέσα στη ζήλεια και την κακία! Διάλεξες την ακτημοσύνη; Γλύτωσες από φροντίδες και θλίψεις. Κυνηγάς τον πλούτο; Θα πεθάνεις μέσα στα... Διαβάστε τη συνέχεια