Κάποτε που ο αββάς Αντώνιος προσευχόταν στο κελλί του, άκουσε μια φωνή να του λέει: «Αντώνιε, ακόμη δεν έφτασες στο μέτρο του τάδε τσαγγάρη που ζει στην Αλεξάνδρεια». Σηκώθηκε λοιπόν ο γέροντας το πρωί, πήρε το φοινικένιο ραβδί του και […]

Βλέπουμε τον ουρανό, αδελφοί, ερμητικά κλεισμένο, γυμνό, χωρίς σύννεφα. Είναι αίθριος, αλλά μας είναι μισητός. Είναι καθάριος, αλλά μας προκαλεί λύπη. Αν και, όταν κάποτε ήταν γεμάτος με σύννεφα και μας έκανε σκοτεινούς και ανήλιους, επιθυμούσαμε την καθαρότητά του. Και […]

 Απάθεια είναι όχι το να μην αισθάνεσαι τα πάθη, αλλά το να μην τα δέχεσαι και να μη συγκατατίθεσαι σ’ αυτά. Από τις πολλές και διάφορες αρετές, τις φανερές και τις κρυφές, που αποκτούν οι αγωνιστές, εξασθενούν μέσα τους τα […]

Κάποιος άγιος και διορατικός επίσκοπος, όταν κατά τη θεία μυσταγωγία μετέδιδε στον λαό την αγία κοινωνία, έβλεπε ότι, από αυτούς που έρχονταν να μεταλάβουν, άλλοι είχαν το πρόσωπο μαύρο, σαν να ήταν αλειμμένο με καπνιά, και άλλοι κατακόκκινο σαν φωτιά, […]

 Στη Μεγάλη Αντιόχεια της Συρίας υπάρχουν διάφορες διακονίες, (1) και σε μία από αυτές ήταν υπεύθυνος κάποιος φιλόχριστος. Αυτός συνήθιζε να δίνει τακτικά στους φτωχούς ό,τι καθένας είχε ανάγκη. Αγόραζε λοιπόν τα απαραίτητα, και ανάμεσα σ’ αυτά προμηθευόταν από τα […]

 Επειδή η ψυχή διακρίνεται σε τρεις δυνάμεις κι αποτελείται από τρία μέρη, το λογιστικό, το θυμικό και το επιθυμητικό, και είναι άρρωστη και στα τρία, ο Χριστός, θέλοντας να τη θεραπεύσει, άρχισε εύλογα τη θεραπεία από το τελευταίο, την επιθυμία. […]

Κάποιος από τους ξένους, όταν είδε την πολλή καλοσύνη του αγίου Ιωάννη, σκέφτηκε να τον δοκιμάσει, αυτόν που ήταν υπεράνω κάθε δοκιμασίας. Φόρεσε λοιπόν κουρέλια και τον πλησίασε την ώρα που πήγαινε να επισκεφτεί το νοσοκομείο – γιατί συνήθιζε να […]

Αδελφοί, είμαστε πνευματικοί έμποροι, και μοιάζουμε με τους εμπόρους που ενδιαφέρονται για τα υλικά αγαθά. Καθημερινά λογαριάζει ο έμπορος το κέρδος και τη ζημία· και αν έχει ζημία, ενδιαφέρεται και φροντίζει πώς θα ανακτήσει αυτό που έχασε. Έτσι και συ, […]