Στην πόλη των Βηταγαβααίων (δώδεκα μίλια από τη Γάζα) ζούσε κάποιος που λεγόταν Ρωμανός και είχε αδελφό έναν ευλαβέστατο ιερέα στη μονή του αγίου Ευθυμίου, τον Αχθάβιο. Ο Ρωμανός όμως ζούσε με μαλθακότητα και χαλαρότητα, εντελώς αντίθετα από τον αδελφό […]
Ο μέγας Γρηγόριος, αφού σπούδασε όλη την ελληνική παιδεία και διαπίστωσε με την πείρα πόσο αβάσιμα, αντιφατικά και σαθρά είναι τα διδάγματά της, έγινε μαθητής του Ευαγγελίου. Και πριν ακόμη αναγεννηθεί με το βάπτισμα είχε τόσο καλή ζωή, ώστε να μη φέρει καμία κηλίδα αμαρτίας στο ιερό λουτρό. Όταν λοιπόν έμενε στην Αλεξάνδρεια, όπου συνέρρεαν όλοι όσοι ήθελαν να σπουδάσουν φιλοσοφία και ιατρική, ήταν ενοχλητικό θέαμα στους συνομηλίκους του, νέος αυτός να στολίζεται με τη σωφροσύνη περισσότερο από τους γέρους – γιατί ο έπαινος αυτού που έμενε αγνός προξενούσε ντροπή σε εκείνους που μολύνονταν με την αμαρτία. Για να έχουν... Διαβάστε τη συνέχεια

