Ανάμεσα στα έτη 1925-1944 έλαμψε στην αδελφότητα της μονής Νεάμτς ένας μεγάλος Πνευματικός, ο οποίος συνέχισε το έργο του προκατόχου του, π. Καλλίστου Γεωργίου. Αυτός ήταν ο π. Ιωσήφ Κρατσιούν. Οι γέροντες μας διηγούνται μέχρι σήμερα για τα πολλά και θαυμαστά έργα της οσιότητάς του, διότι το όνομά του και οι αγώνες του διαδόθηκαν μακριά εκατοντάδες χιλιόμετρα. Πάνω από όλα ο π. Ιωσήφ έγινε γνωστός στον ρουμανικό λαό, διότι διέπρεψε ως εξομολόγος-πνευματικός, νηστευτής και εξορκιστής των πονηρών πνευμάτων.
Καταγόταν από την κοινότητα Γκιρτσίνα της περιοχής της πόλεως Πιάτρα Νεάμτς. Γεννήθηκε το 1864. Από την νεανική του ηλικία έγινε μαθητής του μεγάλου ασκητού λαϊκού χριστιανού, του γέροντα Γεωργίου Λαζάρ. Απ’ αυτόν διδάχθηκε και ακολούθησε τις διάφορες ασκήσεις του, ανάμεσα στις οποίες περισσότερο αγάπησε την νηστεία και την ακατάπαυστη προσευχή. Και με δική του προτροπή άφησε το σπίτι του και την οικογένειά του, εφόσον δέχθηκε η γυναίκα του την επιθυμία του να γίνει μοναχός, και ήλθε στο μοναστήρι Νεάμτς.
Ήλθε να γίνει μοναχός στην ηλικία των 49 ετών. Κατ’ αρχήν πέρασε σαν δόκιμος στην σκήτη Βοβιντένια. Κατόπιν με την ευλογία του τότε ηγουμένου εκάρη μεγαλόσχημος μοναχός και αναχώρησε για την έρημο να ζήσει σαν ερημίτης, γύρω από τα βουνά της σκήτης Παλαιά Εικόνα.
Αγωνίσθηκε εκεί οκτώ χρόνια πολεμώντας τον διάβολο, και υπομένοντας τους κακούς λογισμούς, τις σκληρές καιρικές συνθήκες και κάθε είδους στερήσεις. Τον χειμώνα τον βασάνιζε ο παγετός, διότι περπατούσε ξυπόλυτος, κατά το παράδειγμα του διδασκάλου του (του γέροντα Γεωργίου Λαζάρ). Άλλοτε τον ενοχλούσαν οι λογισμοί να φύγει για το μοναστήρι. Άλλοτε υπέφερε από την υπερβολική νηστεία, διότι έτρωγε μία φορά την ημέρα. Το φθινόπωρο υπέφερε από ρευματισμούς, διότι το κλίμα εκεί είναι πολύ ψυχρό και υγρό.
Όμως ο π. Ιωσήφ υπέμενε τις δοκιμασίες αυτές και τους πειρασμούς δια της συνεχούς προσευχής και της υπομονής. Μετά από κάποιο διάστημα το όνομά του έγινε γνωστό στους χριστιανούς της περιοχής, γι’ αυτό και έτρεχαν στο κελί του για προσευχή, συμβουλές και ευλογία. Κι εκείνος τους δεχόταν όλους, μοναχούς και λαϊκούς. Και με την βοήθεια του Αγίου Πνεύματος τους ανέπαυε.
Από το βιβλίο: Αγιασμένες μορφές της Ορθοδόξου Ρουμανικής Εκκλησίας. Μετάφραση – επιμέλεια υπό αδελφών της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους Άθω, 2002.
