Ο Σεβασμιώτατος Αντώνιος είχε απλή και δυνατή πίστη. Όποιος άρρωστος ή άνθρωπος με προβλήματα του ζητούσε να του διαβάση ευχή, αμέσως πήγαινε. Σε κανέναν δεν είπε όχι. Έχουν να διηγούνται πολλές περιπτώσεις που εισακούστηκε η προσευχή του και έγιναν καλά οι ασθενείς.
Πήγε κάποτε με μία μικρή συνοδεία να προσκυνήση στην Ιερά Μονή του Οσίου Δαυΐδ στην Εύβοια και ο διορατικός Γέροντας π. Ιάκωβος του είπε: «Σεβασμιώτατε, έχετε μεγάλη παρρησία στον Θεό, γιατί έχετε ταπείνωση».
Είπε σε κάποιον: «Οι άνθρωποι νομίζουν ότι κάνω θαύματα. Κάποιος αξιωματικός από την Καστοριά έφερε και διάβασα το παιδάκι του, που έπασχε από μία αθεράπευτη ασθένεια, και αυτό έγινε καλά. Το σταύρωσα και ο Κύριος με την δύναμη του Σταυρού το έκανε καλά».
Κάποιο καλοκαίρι είχε μεγάλη ανομβρία. Πήγε και έκαναν λιτανεία στο Μικρόκαστρο. Θα γύριζαν σε όλο το χωριό. Μόλις όμως ξεκίνησαν από την Εκκλησία, άρχισε να βρέχη τόσο δυνατά που μόλις κατώρθωσαν να κάνουν ένα γύρο από την Εκκλησία. Άλλες δύο φορές, εκείνο το καλοκαίρι που έκανε λιτανεία ο Δεσπότης, ο Θεός εισήκουσε της προσευχής τους και έβρεξε. «Θέλημα των φοβουμένων Αυτόν ποιήσει και της δεήσεως αυτών επακούσεται» (Ψαλμ. 144:19).
Πολλές φορές διάβαζε στείρες γυναίκες και αποκτούσαν παιδιά. Διάβαζε τούς εξορκισμούς σε δαιμονισμένους και καθαρίζοντο.
Έκανε προσκύνημα στην Μυτιλήνη με μία ομάδα ιεροψαλτών. Όταν πήγαν στον Άγιο Ταξιάρχη στο Μανταμάδο, βρήκαν εκεί μία γυναίκα δαιμονισμένη. Άρχισαν την Παράκληση και η δαιμονισμένη πήγαινε μπροστά τους βρίζοντας, μουγκρίζοντας και βγάζοντας αφρούς από το στόμα της. Όλοι έμειναν άφωνοι, φοβισμένοι και συνταραγμένοι. Ο Σεβασμιώτατος της διάβασε εξορκισμούς και την σταύρωνε. Σε μία στιγμή έπεσε κάτω λιπόθυμη. Ύστερα από λίγο συνήλθε, σηκώθηκε, ασπάστηκε το χέρι του Δεσπότη και του είπε: «Σε περίμενα δύο χρόνια να ‘ρθής να με απαλλάξης. Σ’ ευχαριστώ».
Τον μετέφερε γνωστός του με το αυτοκίνητό του, για να κάνη επίσκεψη σε οικογένεια πνευματικών του τέκνων. Τον οδηγό τον απασχολούσε ένα πολύ σοβαρό θέμα από καιρό, αλλά δεν το είχε πει στον Δεσπότη. Στον γυρισμό ο Σεβασμιώτατος σιωπηλός προσευχόταν με κλειστά μάτια. Σε μία στιγμή κάτι ψιθύρισε, και ο οδηγός έκπληκτος κατάλαβε την απάντηση στο πρόβλημά του. Όταν ρώτησε τον Δεσπότη πώς έγινε και γνώρισε το πρόβλημά του, εκείνος απάντησε: «Άστα, παιδάκι μου, αυτά του Θεού είναι».
Ευλαβείτο πολύ τον άγιο Νεκτάριο. Σε ένα προσκύνημά του στην Αίγινα είπε στον συνοδό του: «Ζωντανός είναι. Μιλάει. Ζήτησέ του με πίστη κάτι και θα δεις».
Νεαρή κυρία ενοσηλεύετο σε νευρολογική Κλινική. Η κατάστασή της ήταν πολύ σοβαρή και οι γιατροί απέκλεισαν το ενδεχόμενο θεραπείας της. Ο σύζυγός της επισκέφθηκε τον Δεσπότη και του ανέφερε τον πόνο του για την άρρωστη σύζυγό του. Ο Δεσπότης του έδωσε ελπίδες. Σε δύο μέρες βελτιώθηκε η υγεία της και επανήλθε στο σπίτι της.
Από το βιβλίο: Ασκητές μέσα στον κόσμο, τ. Β’, Άγιον Όρος 2012, σελ. 326.
