Τον τελευταίο καιρό το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως έγραψε ακόμη έναν άγιο στα βιβλία της Εκκλησίας: τον άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη. Η συνείδηση της Εκκλησίας τον είχε ως άγιο, και το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποφάσισε με ειδική πράξη την αγιοκατάταξή του. Χθες, 24 Σεπτεμβρίου, ημέρα που κοιμήθηκε ο άγιος το 1938, γιορτάσθηκε για πρώτη φορά η μνήμη του. Και στο εξής κάθε χρόνο την ημέρα αυτή όλη η Εκκλησία ανά τον κόσμο θα γιορτάζει τη μνήμη του νεοφανούς αυτού αγίου.
Ο άγιος Σιλουανός καταγόταν από τη Ρωσία. Ήλθε στο Άγιον Όρος και για πολλά χρόνια ασκήτεψε στο Ρωσικό, στην ιερά Μονή του Αγίου Παντελεήμονος. Ήταν και αυτός όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι στον κόσμο και, αν θέλετε, ειδικότερα ήταν και αυτός όπως ήταν όλοι οι άλλοι μοναχοί, τότε και πριν και μετά, στο Άγιον Όρος. Ο άγιος Σιλουανός, ως άνθρωπος προικισμένος όπως κάθε άνθρωπος με νου, μελέτησε το γεγονός ότι ο ίδιος ο Θεός ήλθε στη γη και όχι μόνο έγινε άνθρωπος, αλλά παρέδωσε τον εαυτό του, έδωσε τον εαυτό του και θυσιάσθηκε για τη σωτηρία των ανθρώπων, για τον αγιασμό των ανθρώπων. Και πίστεψε ότι και γι’ αυτόν πέθανε ο Χριστός, και ότι, όσο αμαρτωλός κι αν ήταν, όσα πάθη κι αν είχε, όσες αδυναμίες κι αν είχε, ο Χριστός μπορούσε να τον γιατρέψει και να τον αγιάσει. Και γι’ αυτό έδωσε τον εαυτό του χρόνια ολόκληρα στον πνευματικό αγώνα.
Δεν πήγε στο Άγιον Όρος απλώς για να βρει ησυχία, για να βολευτεί, έστω απλώς για να ζήσει κάπως πνευματικά. Αλλά τι; Συναισθανόμενος από το ένα μέρος την αγάπη του Θεού και τη θυσία του Χριστού για τον άνθρωπο και από το άλλο μέρος το πόσο αμαρτωλός είναι κάθε άνθρωπος και πόσο αμαρτωλός ήταν κι εκείνος, έδωσε τον εαυτό του καθημερινή θυσία στον πνευματικό αγώνα, ανταποκρινόμενος στην αγάπη του Χριστού.
Ένας μαθητής του, ένα πνευματικό του τέκνο, ο π. Σωφρόνιος – ζει ακόμη (*) στην Αγγλία έξω από το Λονδίνο, στο Έσσεξ, όπου έχει δικό του μοναστήρι – γνώρισε καλά από κοντά τον άγιο Σιλουανό, είχε εμπειρίες από τη γνωριμία αυτή και από την κοινή ζωή τους. Και ευτυχώς που, καθώς μαζί με την όλη αρετή του είναι προικισμένος με πολλά χαρίσματα και με τη διάθεση μέσα του να αγιάσει, ο π. Σωφρόνιος έγραψε ένα αρκετά μεγάλο βιβλίο για τον γέροντά του, για τον πνευματικό του πατέρα, για τον άγιο Σιλουανό, και του χρωστούμε ευγνωμοσύνη γι’ αυτό. Ας είναι ευλογημένος, και ο Θεός να τον αγιάσει.
Έχουμε τη χαρά και την ευλογία από τον Θεό να μπορούμε να βρούμε μέσα σ’ αυτό το βιβλίο, αν όχι με κάθε λεπτομέρεια, πάντως με πολλές λεπτομέρειες τα της ζωής του αγίου Σιλουανού. Ο π. Σωφρόνιος χώρισε το βιβλίο σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος αναφέρεται στη ζωή του αγίου Σιλουανού και στο δεύτερο μέρος παραθέτει – ευτυχώς και αυτό – γραφές του ιδίου του αγίου Σιλουανού. Κείμενα που έγραψε ο άγιος, που βγήκαν από το χέρι του ιδίου του αγίου Σιλουανού.
Δεν υπάρχει κανείς που διάβασε αυτό το βιβλίο και δεν ωφελήθηκε, και από το πρώτο μέρος, που είναι όλα εκείνα που γράφει ο π. Σωφρόνιος, και από το δεύτερο μέρος, που είναι οι γραφές του αγίου, αυτούσια δηλαδή κείμενά του.
(25-9-1988)
(*) Η ομιλία έγινε το 1988· ο π. Σωφρόνιος εκοιμήθη εν Κυρίω στις 11 Ιουλίου 1993.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, “Θέλεις να αγιάσεις;”, Σεπτέμβριος, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2017, σελ. 281.
