Γεννημένος στο χωριό Μπούρτσεφ της επαρχίας Βόλογκντα, ο άγιος Βασσιανός εξασκούσε το επάγγελμα του ράπτη. Όντας πολύ φιλακόλουθος εκκλησιαζόταν συχνά, άκουγε με προσοχή τις ψαλμωδίες και τα αναγνώσματα και του άρεσε πολύ να συζητά για την πίστη και την σωτηρία της ψυχής με ευλαβείς χριστιανούς. Όταν αισθάνθηκε στην καρδιά του την μυστική φωνή του ουρανίου Πατρός που τον καλούσε στην ασκητική ζωή, άναψε μέσα του η επιθυμία να ασπασθή ένα νέον τρόπο ζωής, εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στον Θεό. Έτσι, έγινε μοναχός στην μονή του Τοτέμσκ, όπου με χαρά εκτελούσε τα πιο δύσκολα διακονήματα, χωρίς ποτέ να απουσιάση από τις μακρές εκκλησιαστικές ακολουθίες.

Το 1594 αποσύρθηκε σε έρημο τόπο, κοντά στον ποταμό Τίκσεν. Εκεί εγκαταστάθηκε σε ένα κελλί και τρεφόταν μόνον με ό,τι του πρόσφεραν πότε-πότε ευλαβείς επισκέπτες. Για να μη διακόπτη την ησυχία του, στο κελλί δεχόταν μόνον τον πνευματικό του. Με τους επισκέπτες συνομιλούσε πίσω από μικρό παράθυρο, χωρίς να φαίνεται. Κοιμόταν επάνω στο έδαφος και περνούσε συχνά όλη την νύκτα όρθιος, προσευχόμενος και κάνοντας πολλές μετάνοιες. Για να απονεκρώση την σάρκα του, φορούσε κάτω από το μοναχικό σχήμα βαρειές αλυσίδες και κάτω από τον καλογερικό του σκούφο σιδερένιο σκουφάκι.

Στην εγκλείστρα του, που είχε γίνει προθάλαμος του ουρανού, ο Βασσιανός ασκήθηκε τριάντα χρόνια. Φθάνοντας σε βαθύ γήρας, προεγνώρισε την ημέρα της κοιμήσεώς του και κάλεσε τον πνευματικό του για να τον κοινωνήση. Έπειτα είπε «Κύριε, εις χείρας σου παραδίδω το πνεύμα μου» και ανεχώρησε αγαλλόμενος για τις ουράνιες μονές στις 12 Σεπτεμβρίου 1624. Τα τίμια λείψανά του κατετέθησαν στον ναό του μοναστηριού του.

Από το βιβλίο: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Τόμος πρώτος, Σεπτέμβριος. Εκδόσεις Ορμύλια, 2001, σελ. 129.

Ο άγιος Βασσιανός της Βόλογκντα