Είμαστε στενόψυχοι. Συνηθίσαμε απλώς να είμαστε θρησκευτικοί αλλά βολεμένοι. Η ειδοποιός διαφορά: να πιστεύει κανείς ότι είναι δυνατόν να ενεργείται και να κινείται και σήμερα από το Άγιο Πνεύμα. Και η ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» είναι για να βοηθήσει τον καθένα να έχει διάθεση να λάβει το Άγιο Πνεύμα. Όλα τα άλλα είναι τύποι.

Ο άνθρωπος σώζεται, όταν έχει μέσα του τον Χριστό, όταν χριστοποιείται, όχι κάνοντας απλώς κάποια εξωτερικά πράγματα. Να αγαπήσεις τον Χριστό, να απαρνηθείς τα πάντα και τον εαυτό σου, προκειμένου να έχεις μέσα σου τον Χριστό. Και έχεις μέσα σου τον Χριστό έχοντας το Άγιο Πνεύμα.

Εμείς το αντιπαρερχόμαστε αυτό. Κάτι φταίει από μας και δεν έχουμε μέσα μας το Πνεύμα το Άγιο. Κατά κανόνα οι χριστιανοί ικανοποιούνται με τα υλικά αγαθά και δεν ζητούν τα πνευματικά αγαθά, το Άγιο Πνεύμα. Η ψυχή μας έγινε σαν κόρα που δεν αφήνει το Άγιο Πνεύμα να μπει μέσα.

Μια ζωή ολόκληρη μαζέψαμε μπάζα μέσα μας. Τάχα και το ένα χρειαζόταν, και το άλλο ήταν πολύτιμο, και το ένα βίωμα και το άλλο βίωμα… Και χρειάζεται να εργασθεί κανείς μέσα του με την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», ώσπου σιγά-σιγά να παραμερισθούν τα μπάζα, όλα τα αρνητικά βιώματα, όλα εκείνα τα οποία δεν είναι του Θεού και κάνουν τον άνθρωπο άχαρο, δυστυχή. Οπότε σιγά-σιγά φυγαδεύονται όλα αυτά και ανακαλύπτεται η σπίθα της χάριτος που έχουμε μέσα μας με το βάπτισμα, καθώς ζούμε μέσα στην Εκκλησία και όλο και περισσότερο κάνουμε τις εντολές του Χριστού.

Αυτό μοιάζει με την εργασία που έκαναν παλιά οι νοικοκυρές στα χωριά: αφού πρώτα έβαζαν προσανάμματα στο τζάκι, όπου υπήρχε αποβραδίς μια σπίθα μέσα στη στάχτη και άρπαζε φωτιά, έριχναν μετά και ξύλα, μεγάλωνε η φωτιά, και είχαν συνεχώς μεγάλη φωτιά.

Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου (†), “Πνευματικά Μηνύματα 2018”, σελ. 240, 326.

Να εργασθείς μέσα σου με την ευχή