Εμείς σήμερα, μολονότι όλα όσα είχε να δώσει ο Θεός στον άνθρωπο τα έχει δώσει, τα καταφέραμε, ώστε να ζούμε μπερδεμένα, σαν μέσα σε σκοτάδι, σε σύγχυση, σαν μέσα σε άγνοια, σαν να μην ξέρουμε τι γίνεται. Και είναι καιρός, σήμερα που εορτάζουμε τη Μεσοπεντηκοστή, που είναι ακριβώς η εορτή του Λόγου του Θεού, της Σοφίας του Θεού, να ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας. Καθώς ο Κύριος εμφανίζεται ως διδάσκαλος, ως η Αλήθεια του Θεού, ποιος μπορεί να ισχυριστεί άγνοια, σύγχυση, και ότι δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει; Να σκεφτούμε σοβαρά, όχι τρομαγμένοι, μπροστά στην αλήθεια: «Αι εντολαί αυτού (του Κυρίου) βαρείαι ουκ εισί». Ή θα πει κανείς το ναι ή θα ομολογήσει την αδυναμία του παίρνοντας την τελευταία θέση. Δεν μπορείς να έχεις ψηλά το κεφάλι, να έχεις τουπέ, όπως κάνει σήμερα ο άνθρωπος ο οποίος δεν τηρεί τις εντολές, αλλά συγχρόνως θέλει να έχει και την αίσθηση ότι καλά πάει.
Στην εορτή της Μεσοπεντηκοστής τονίζουμε ότι ο Χριστός είναι η Σοφία του Θεού. Αλλά τι είναι σοφία; Σοφία δεν είναι το να είσαι έξυπνος, να είσαι καταφερτζής, όπως ισχύει στην καθημερινή ζωή. Όχι. Σοφία είναι αυτή η θεία φώτιση· ξέρεις, ας πούμε, τι να κάνεις, σαν να είναι ο Θεός μέσα στην ψυχή σου και σε συμβουλεύει να κάνεις υπομονή ή να υποχωρήσεις ή να ενεργήσεις έτσι ή έτσι την κάθε στιγμή. Και κάτι παραπάνω: Η σοφία δεν είναι απλώς σαν εργαλείο που σε βοηθάει να κάνεις τις δουλειές σου. Ο Θεός λέγεται πάνσοφος. Και πάνσοφος δεν είναι για να μπορεί να κάνει τις δουλειές του, αλλά είναι μέσα στο είναι του Θεού η πανσοφία και η παντοδυναμία και όλα τα άλλα ιδιώματά του. Η σοφία λοιπόν είναι παραδεισένια κατάσταση και όχι απλώς εργαλείο που βοηθιέμαι για να κάνω τούτο ή εκείνο. Αυτή καθ’ εαυτήν η κατάσταση είναι κάτι το θεϊκό.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου (†), “Πνευματικά Μηνύματα 2019”, σελ. 159, 160.
