Συναξαριστής Αγίου Νικοδήμου4 Απριλίου
Αν θέλετε πολυτονικό κείμενο, πατήστε εδώ
Τω αυτώ μηνί Δ’, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Γεωργίου του εν τω όρει Μαλαιώ (1).
Ψυχήν ο Γεώργιος ασμένως δίδως,
Ψυχών γεωργώ και φυτουργώ σαρκίων.
Τη δε τετάρτη απήρε Γεώργιος εις πόλον ευρύν.
(1) Μερικοί λέγουν ότι το Μαλαιόν είναι βουνόν, ευρισκόμενον εις την εν τω Μορέα Μάνην, όπερ ονομάζεται την σήμερον, κάβο Μαλέας. Απιθάνως όμως, καθότι το Μαλαιόν, ήτον όρος. Ο δε Μαλέας, είναι κάβος, ήτοι ακρωτήριον.
*
Τη αυτή ημέρα μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Θεοδούλου και Αγαθόποδος.
Πρώτος θάλασσαν εισιών Αγαθόπους,
Έργοις υπήρχε χρηστόπους Θεοδούλω.
Από τούτους τους δύω Μάρτυρας, ο μεν Θεόδουλος, ήτον νεώτερος, ο δε Αγαθόπους, ήτον γέρωντας κατά την ηλικίαν, και οι δύω δε εκατάγοντο από την Θεσσαλονίκην. Δια δε την εις Χριστόν πίστιν παρεστάθησαν εις τον άρχοντα Φαυστίνον, και μη πεισθέντες να αρνηθούν τον Χριστόν, αλλά φυλάττοντες την εις αυτόν πίστιν ασάλευτον, ερρίφθησαν εις τον βυθόν της θαλάσσης, και ούτως ετελειώθησαν, και έλαβον οι αοίδιμοι του μαρτυρίου τον στέφανον. Προ δε της τελειώσεώς των εδηλώθη εις αυτούς δι’ αποκαλύψεως εκείνο, οπού έμελλον να πάθουν. Εφάνηκε γαρ εις αυτούς καθ’ ύπνον, ότι εμβήκαν μέσα εις καΐκι και έπλεον. Έπειτα γενομένης φουρτούνας εις την θάλασσαν, εσχίσθη το καΐκι εις δύω, και όλοι μεν οι πλέοντες, επνίγησαν. Αυτοί δε μόνοι γλυτώσαντες από την φουρτούναν, ανέβηκαν επάνω εις ένα βουνόν, του οποίου το μήκος έφθανεν έως του ουρανού. Εδήλονε δε το όραμα, εκείνο οπού έπαθον ύστερον εις την θάλασσαν, και την άνοδον οπού έκαμαν εκ της θαλάσσης εις τους Ουρανούς. Τούτο το ίδιον εφανερώθη αινιγματωδώς εις τον Άγιον Θεόδουλον προ του να πιασθή εις το μαρτύριον, δια μέσου ενός δακτυλιδίου. Εφάνη γαρ εις αυτόν, ότι έβαλέ τινας εις το χέρι του ένα δακτυλίδιον, το οποίον εσήμαινε τον αρραβώνα του μαρτυρίου, οπού έμελλε να τελειώση (2).
(2) Το Μαρτύριον τούτων το ελληνικόν ευρίσκεται εν τη Ιερά Μονή των Ιβήρων και εν άλλαις, ου η αρχή· «Αεί μεν επανθούσαν την προς Θεόν ευσέβειαν».
*
Μνήμη της Αγίας Μάρτυρος Φερφούθης, και της αυταδέλφης αυτής, και της ταύτης παιδίσκης.
Εις την Φερφούθαν.
Απλήν με πλάττεις Χριστέ διπλέ την φύσιν,
Έχεις δε πρισθείσαν με διπλήν Φερφούθαν.
Εις την αυταδέλφην και την παιδίσκην αυτής.
Δούλας αληθείς Δεσπότου Θεού δύω,
Δούλην τε και δέσποιναν έπρισε πρίων.
Αύται αι Άγιαι γυναίκες ήτον κατά τους χρόνους Σαβωρίου μεν βασιλέως Περσών, Κωνσταντίνου δε του Μεγάλου βασιλέως Ρωμαίων εν έτει τλ’ [330], αδελφαί ούσαι του Αγίου Συμεών του μαρτυρήσαντος εν τη Περσία, ομού με άλλους χιλίους εκατόν πεντήκοντα Χριστιανούς (3). Επειδή δε η του βασιλέως γυνή έπασχεν από κάποιαν συμβάσαν ασθένειαν, δια τούτο εδιάβαλαν μερικοί τας Αγίας ταύτας, ότι είναι μάγισσαι, και κατασκευάζουσι θανατηφόρα φαρμάκια. Όθεν επιάσθησαν και εφέρθησαν εις τον αρχιμάγον, Πάπαν ονομαζόμενον. Αι δε Άγιαι απελογήθησαν, ότι είναι αθώαι από την διαβολήν αυτήν και συκοφαντίαν, και εν ταυτώ είπον, ότι είναι Χριστιαναί, εις δε τους Χριστιανούς δεν είναι συγχωρημένον να πράττουσι τοιαύτα μαγικά και παράνομα έργα. Επειδή δε διπλή έγινε κατ’ αυτών η κατηγορία, και ότι είναι μάγισσαι, και ότι είναι Χριστιαναί, δια τούτο εκαταδικάσθησαν να θανατωθούν, και λοιπόν εξαπλώθησαν κατά γης, και εδέθησαν αι μακάριαι από πάλους. Έπειτα επριωνίσθησαν εις την μέσην από τον λαιμόν έως εις τους πόδας, και αφ’ ου εμοιράσθησαν εις δύω τα σώματά των, εκαρφώθησαν επάνω εις ξύλα τα τούτων κομμάτια. Διαπεράσασα δε δια μέσου αυτών η βασίλισσα, ιατρεύθη από το πάθος της. Έτζι γαρ επληροφόρησαν αυτήν οι τας Αγίας διαβάλλοντες, ότι κατά άλλον τρόπον δεν δύναται να ιατρευθή, πάρεξ ανίσως περάση αναμέσον των νεκρών σωμάτων των Αγίων.
(3) Τούτου η μνήμη και το Συναξάριον ευρίσκεται κατά την δεκάτην εβδόμην του παρόντος μηνός.
*
Ο Άγιος Πόπλιος εν ειρήνη τελειούται.
Εν Ουρανοίς Πόπλιε μισθός σοι μέγας,
Προς ους απαίρων χαίρε και κρότει μέγα.
*
Ο Όσιος Πατήρ ημών Πλάτων, ο Ηγούμενος Μονής των Στουδίου, εν ειρήνη τελειούται.
Πλάτων αρίστην ευ μετεπλάσθη πλάσιν,
Χριστώ πλάσαντι συγκραθείς κράσιν ξένην.
*
Οι Όσιοι Θεωνάς, Συμεών, και Φερβίνος, εν ειρήνη τελειούνται.
Ψυχάς δέχου τρεις ου κεκηλιδωμένας,
Ψυχών ακηλίδωτε των θείων τόπε.
*
Ο Όσιος Θεωνάς, ο εν τη Μονή του Παντοκράτορος ασκήσας, ύστερον δε Επίσκοπος Θεσσαλονίκης γενόμενος, εν ειρήνη τελειούται (4).
Λιπών Θεωνάς την κάτω προεδρίαν,
Παρίσταται νυν τω Προέδρω των όλων.
(4) Σημείωσαι, ότι εις τον Άγιον τούτον Θεωνάν εφιλοπόνησεν η εμή αδυναμία ασματικήν Ακολουθίαν, ήτις ευρίσκεται εν τη Ιερά Μονή της Αγίας Αναστασίας τη εις την Γαλάτισταν κειμένη, όπου και το άγιον αυτού κατάκειται λείψανον. Όρα εις την Ακολουθίαν των Αγιορειτών Πατέρων.
*
Μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Ζωσιμά του κηδεύσαντος την Οσίαν Μαρίαν την Αιγυπτίαν.
Ζώσαν προπέμψας Ζωσιμάς την Μαρίαν,
Θανούσαν εύρεν. Αλλά νυν ζώσιν άμα.
Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.
Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β’. Εκδόσεις Δόμος, 2005.
* * *
Τῷ αὐτῷ μηνὶ Δ΄, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Γεωργίου τοῦ ἐν τῷ ὄρει Μαλαιῷ (1).
Ψυχὴν ὁ Γεώργιος ἀσμένως δίδως,
Ψυχῶν γεωργῷ καὶ φυτουργῷ σαρκίων.
Τῇ δὲ τετάρτῃ ἀπῆρε Γεώργιος εἰς πόλον εὐρύν.
(1) Μερικοὶ λέγουν ὅτι τὸ Μαλαιὸν εἶναι βουνόν, εὑρισκόμενον εἰς τὴν ἐν τῷ Μορέᾳ Μάνην, ὅπερ ὀνομάζεται τὴν σήμερον, κάβο Μαλέας. Ἀπιθάνως ὅμως, καθότι τὸ Μαλαιόν, ἦτον ὄρος. Ὁ δὲ Μαλέας, εἶναι κάβος, ἤτοι ἀκρωτήριον.
*
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Θεοδούλου καὶ Ἀγαθόποδος.
Πρῶτος θάλασσαν εἰσιὼν Ἀγαθόπους,
Ἔργοις ὑπῆρχε χρηστόπους Θεοδούλῳ.
Ἀπὸ τούτους τοὺς δύω Μάρτυρας, ὁ μὲν Θεόδουλος, ἦτον νεώτερος, ὁ δὲ Ἀγαθόπους, ἦτον γέρωντας κατὰ τὴν ἡλικίαν, καὶ οἱ δύω δὲ ἐκατάγοντο ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκην. Διὰ δὲ τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν παρεστάθησαν εἰς τὸν ἄρχοντα Φαυστῖνον, καὶ μὴ πεισθέντες νὰ ἀρνηθοῦν τὸν Χριστόν, ἀλλὰ φυλάττοντες τὴν εἰς αὐτὸν πίστιν ἀσάλευτον, ἐρρίφθησαν εἰς τὸν βυθὸν τῆς θαλάσσης, καὶ οὕτως ἐτελειώθησαν, καὶ ἔλαβον οἱ ἀοίδιμοι τοῦ μαρτυρίου τὸν στέφανον. Πρὸ δὲ τῆς τελειώσεώς των ἐδηλώθη εἰς αὐτοὺς δι’ ἀποκαλύψεως ἐκεῖνο, ὁποῦ ἔμελλον νὰ πάθουν. Ἐφάνηκε γὰρ εἰς αὐτοὺς καθ’ ὕπνον, ὅτι ἐμβῆκαν μέσα εἰς καΐκι καὶ ἔπλεον. Ἔπειτα γενομένης φουρτούνας εἰς τὴν θάλασσαν, ἐσχίσθη τὸ καΐκι εἰς δύω, καὶ ὅλοι μὲν οἱ πλέοντες, ἐπνίγησαν. Αὐτοὶ δὲ μόνοι γλυτώσαντες ἀπὸ τὴν φουρτούναν, ἀνέβηκαν ἐπάνω εἰς ἕνα βουνόν, τοῦ ὁποίου τὸ μῆκος ἔφθανεν ἕως τοῦ οὐρανοῦ. Ἐδήλονε δὲ τὸ ὅραμα, ἐκεῖνο ὁποῦ ἔπαθον ὕστερον εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ τὴν ἄνοδον ὁποῦ ἔκαμαν ἐκ τῆς θαλάσσης εἰς τοὺς Οὐρανούς. Τοῦτο τὸ ἴδιον ἐφανερώθη αἰνιγματωδῶς εἰς τὸν Ἅγιον Θεόδουλον πρὸ τοῦ νὰ πιασθῇ εἰς τὸ μαρτύριον, διὰ μέσου ἑνὸς δακτυλιδίου. Ἐφάνη γὰρ εἰς αὐτόν, ὅτι ἔβαλέ τινας εἰς τὸ χέρι του ἕνα δακτυλίδιον, τὸ ὁποῖον ἐσήμαινε τὸν ἀρραβῶνα τοῦ μαρτυρίου, ὁποῦ ἔμελλε νὰ τελειώσῃ (2).
(2) Τὸ Μαρτύριον τούτων τὸ ἑλληνικὸν εὑρίσκεται ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις, οὗ ἡ ἀρχή· «ᾈεὶ μὲν ἐπανθοῦσαν τὴν πρὸς Θεὸν εὐσέβειαν».
*
Μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Φερφούθης, καὶ τῆς αὐταδέλφης αὐτῆς, καὶ τῆς ταύτης παιδίσκης.
Εἰς τὴν Φερφούθαν.
Ἁπλῆν με πλάττεις Χριστὲ διπλὲ τὴν φύσιν,
Ἔχεις δὲ πρισθεῖσάν με διπλῆν Φερφούθαν.
Εἰς τὴν αὐταδέλφην καὶ τὴν παιδίσκην αὐτῆς.
Δούλας ἀληθεῖς Δεσπότου Θεοῦ δύω,
Δούλην τε καὶ δέσποιναν ἔπρισε πρίων.
Αὗται αἱ Ἅγιαι γυναῖκες ἦτον κατὰ τοὺς χρόνους Σαβωρίου μὲν βασιλέως Περσῶν, Κωνσταντίνου δὲ τοῦ Μεγάλου βασιλέως Ῥωμαίων ἐν ἔτει τλ΄ [330], ἀδελφαὶ οὖσαι τοῦ Ἁγίου Συμεὼν τοῦ μαρτυρήσαντος ἐν τῇ Περσίᾳ, ὁμοῦ μὲ ἄλλους χιλίους ἑκατὸν πεντήκοντα Χριστιανούς (3). Ἐπειδὴ δὲ ἡ τοῦ βασιλέως γυνὴ ἔπασχεν ἀπὸ κᾄποιαν συμβάσαν ἀσθένειαν, διὰ τοῦτο ἐδιάβαλαν μερικοὶ τὰς Ἁγίας ταύτας, ὅτι εἶναι μάγισσαι, καὶ κατασκευάζουσι θανατηφόρα φαρμάκια. Ὅθεν ἐπιάσθησαν καὶ ἐφέρθησαν εἰς τὸν ἀρχιμάγον, Πάπαν ὀνομαζόμενον. Αἱ δὲ Ἅγιαι ἀπελογήθησαν, ὅτι εἶναι ἀθῶαι ἀπὸ τὴν διαβολὴν αὐτὴν καὶ συκοφαντίαν, καὶ ἐν ταυτῷ εἶπον, ὅτι εἶναι Χριστιαναί, εἰς δὲ τοὺς Χριστιανοὺς δὲν εἶναι συγχωρημένον νὰ πράττουσι τοιαῦτα μαγικὰ καὶ παράνομα ἔργα. Ἐπειδὴ δὲ διπλῆ ἔγινε κατ’ αὐτῶν ἡ κατηγορία, καὶ ὅτι εἶναι μάγισσαι, καὶ ὅτι εἶναι Χριστιαναί, διὰ τοῦτο ἐκαταδικάσθησαν νὰ θανατωθοῦν, καὶ λοιπὸν ἐξαπλώθησαν κατὰ γῆς, καὶ ἐδέθησαν αἱ μακάριαι ἀπὸ πάλους. Ἔπειτα ἐπριωνίσθησαν εἰς τὴν μέσην ἀπὸ τὸν λαιμὸν ἕως εἰς τοὺς πόδας, καὶ ἀφ’ οὗ ἐμοιράσθησαν εἰς δύω τὰ σώματά των, ἐκαρφώθησαν ἐπάνω εἰς ξύλα τὰ τούτων κομμάτια. Διαπεράσασα δὲ διὰ μέσου αὐτῶν ἡ βασίλισσα, ἰατρεύθη ἀπὸ τὸ πάθος της. Ἔτζι γὰρ ἐπληροφόρησαν αὐτὴν οἱ τὰς Ἁγίας διαβάλλοντες, ὅτι κατὰ ἄλλον τρόπον δὲν δύναται νὰ ἰατρευθῇ, πάρεξ ἀνίσως περάσῃ ἀναμέσον τῶν νεκρῶν σωμάτων τῶν Ἁγίων.
(3) Τούτου ἡ μνήμη καὶ τὸ Συναξάριον εὑρίσκεται κατὰ τὴν δεκάτην ἑβδόμην τοῦ παρόντος μηνός.
*
Ὁ Ἅγιος Πόπλιος ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Ἐν Οὐρανοῖς Πόπλιε μισθός σοι μέγας,
Πρὸς οὓς ἀπαίρων χαῖρε καὶ κρότει μέγα.
*
Ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν Πλάτων, ὁ Ἡγούμενος Μονῆς τῶν Στουδίου, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Πλάτων ἀρίστην εὖ μετεπλάσθη πλάσιν,
Χριστῷ πλάσαντι συγκραθεὶς κράσιν ξένην.
*
Οἱ Ὅσιοι Θεωνᾶς, Συμεών, καὶ Φερβῖνος, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦνται.
Ψυχὰς δέχου τρεῖς οὐ κεκηλιδωμένας,
Ψυχῶν ἀκηλίδωτε τῶν θείων τόπε.
*
Ὁ Ὅσιος Θεωνᾶς, ὁ ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Παντοκράτορος ἀσκήσας, ὕστερον δὲ Ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης γενόμενος, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται (4).
Λιπὼν Θεωνᾶς τὴν κάτω προεδρίαν,
Παρίσταται νῦν τῷ Προέδρῳ τῶν ὅλων.
(4) Σημείωσαι, ὅτι εἰς τὸν Ἅγιον τοῦτον Θεωνᾶν ἐφιλοπόνησεν ἡ ἐμὴ ἀδυναμία ᾀσματικὴν Ἀκολουθίαν, ἥτις εὑρίσκεται ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας τῇ εἰς τὴν Γαλάτισταν κειμένῃ, ὅπου καὶ τὸ ἅγιον αὐτοῦ κατάκειται λείψανον. Ὅρα εἰς τὴν Ἀκολουθίαν τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων.
*
Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ζωσιμᾶ τοῦ κηδεύσαντος τὴν Ὁσίαν Μαρίαν τὴν Αἰγυπτίαν.
Ζῶσαν προπέμψας Ζωσιμᾶς τὴν Μαρίαν,
Θανοῦσαν εὗρεν. Ἀλλὰ νῦν ζῶσιν ἅμα.
Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Β’. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005.
* * *
