Συναξαριστής Αγίου Νικοδήμου28 Ιουνίου

Η εύρεσις των τιμίων λειψάνων των Αγίων Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου· Παππίου, Σεργίου, Μακεδονίου κ.ά.

Αν θέλετε πολυτονικό κείμενο, πατήστε εδώ

Άγιοι Ανάργυροι Κύρος και ΙωάννηςΤω αυτώ μηνί ΚΗ’, η εύρεσις των τιμίων λειψάνων των Αγίων Μαρτύρων και Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου.

Οστά φανέντα Μαρτύρων Αναργύρων,
Βλύζουσι κρουνούς θαυμάτων αναργύρως.

Εικάδι ογδοάτη Κύρος φάνη ηδ’ ομόαθλος.

Ούτοι οι Άγιοι του Χριστού Μάρτυρες και θαυματουργοί Ανάργυροι και ιατροί, ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού, εν έτει σϞβ’ [292]. Και ο μεν Άγιος Κύρος, εκατάγετο από την Αλεξάνδρειαν, ο δε Ιωάννης, από την πόλιν της Εδέσσης. Ούτοι λοιπόν ενωθέντες δια την ομοίαν γνώμην οπού είχον, επεριήρχοντο, και ιάτρευον κάθε νόσον πολυχρόνιον, και κάθε μαλακίαν, ήτοι ασθένειαν ολιγοχρόνιον, και επειδή επαρακίνουν πολλούς δια να μαρτυρήσουν, εφανερώθησαν εις τον κατά τόπον άρχοντα, εις τον οποίον παραστάντες, και ομολογήσαντες τον Χριστόν, εβάλθησαν υποκάτω εις διαφόρους τιμωρίας, και έπειτα απεκεφαλίσθησαν, και έλαβον τους στεφάνους του μαρτυρίου. Τα δε τίμια αυτών λείψανα, τότε μεν επιμελώς εκρύφθησαν από τους πιστούς, δια την επικρατούσαν ασέβειαν της ειδωλολατρείας. Ύστερον δε επί της βασιλείας του Αρκαδίου, Πατριάρχου όντος εις την Αλεξάνδρειαν του Θεοφίλου, εν έτει υ’ [400], ευρέθησαν αυτά, και ευρεθέντα, πάθη διάφορα ιατρεύουσι. Τούτων δε την πανήγυριν πνευματικώς εορτάζομεν σήμερον, επειδή κατά την ημέραν ταύτην, κατά την οποίαν οι άσυλοι ούτοι θησαυροί εφανερώθησαν από την γην, αναρίθμητα πλήθη ανθρώπων συνέδραμον, οίτινες πάσχοντες από διαφόρους ασθενείας, ηξιώθησαν ιατρείας. Και δαιμονισμένοι γαρ ελευθερόνοντο, και ασθενείς εθεραπεύοντο, και τυφλοί ανέβλεπον, και κουτζοί επεριπάτουν, και απλώς, κάθε πάθους ιατρείαν εχάριζον εις όλους τους ανθρώπους τα άγια αυτών λείψανα. Όχι μόνον δε τω τότε καιρώ ταύτα τα θαυμάσια ενεργούσαν, αλλά και έως της σήμερον, όσοι μετά πίστεως προστρέχουν εις τα άγια λείψανα των Αναργύρων τούτων, παντός πάθους λαμβάνουσιν την ίασιν. Τελείται δε η αυτών Σύναξις και εορτή εις τον τόπον τον λεγόμενον του Φορακίου, και εις τας Αρκαδιανάς.

*

Τη αυτή ημέρα του Αγίου Μάρτυρος Παππίου.

Τον Παππίαν δε πώς παρέλθω τω λόγω,
Μάρτυρα όντα ανδρικόν του Κυρίου;

Ούτος ήτον κατά τους χρόνους των βασιλέων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού εν έτει τα’ [301], σεβόμενος και πιστεύων εις τον Χριστόν από τους προγόνους του, και κηρύττων εις τους άλλους την ευσέβειαν. Όθεν εδιαβάλθη εις τον τότε άρχοντα και επιάσθη. Παρασταθείς λοιπόν εις αυτόν, επαρακινήθη να θυσιάση εις τα είδωλα. Επειδή όμως δεν επείσθη, αλλά και μάλλον ύβρισε τον άρχοντα, δια τούτο εκίνησεν αυτόν εις θυμόν. Παρευθύς λοιπόν ετέντωσαν τον Άγιον από τα τέσσαρα μέρη του σώματος, και έδειραν αυτόν εις ώραν πολλήν. Έπειτα έβαλαν αυτόν μέσα εις ένα καζάνι, γεμάτον από λάδι και οξύγγι. Όθεν ηκολούθησεν ένα θαύμα εκπλήξεως άξιον. Εβλέπετο γαρ ο Μάρτυς χωσμένος όλος μέσα εις την φωτίαν, και ενδυμένος το πυρ ωσάν φόρεμα, και ούτως έμεινε μέσα εις την βάσανον ταύτην επτά ολοκλήρους ημέρας. Εξ αιτίας δε του θαύματος τούτου, πολλούς απίστους ετράβιξεν εις την του Χριστού πίστιν. Αφ’ ου δε εύγαλαν από το καζάνι τον Άγιον, τον έσυραν γυμνόν επάνω εις τριβώλια σιδηρά. Είτα δέσαντες αυτόν εις άγρια άλογα, εδίωξαν αυτά, τα δε άλογα διωκόμενα εις τόπους τραχείς και δυσβάτους εσύντριψαν τον Άγιον. Έπειτα εκρέμασαν τον Μάρτυρα επάνω εις ένα δοκάρι κατακέφαλα, κάτωθεν δε έδεσαν με σχοινίον από τον λαιμόν του, μίαν πέτραν βαρείαν. Αφ’ ου δε επέρασαν τρεις ημέραι, έκοψαν το σχοινίον με δρεπάνι, όθεν εκτύπησεν ο Άγιος κατά γης. Μετά ταύτα έρριψαν αναμμένα κάρβουνα επάνω εις όλον το σώμα του, και έχωσαν αυτόν με τας πέτρας. Άγγελος δε Κυρίου φανείς, εύγαλεν αυτόν από τας πέτρας, και υγιή τούτον εποίησεν. Όθεν δια το θαύμα τούτο, ετράβιξεν εις την πίστιν του Χριστού, τους δημίους οπού τον εβασάνιζαν, και λαόν αρκετόν, οι οποίοι αποκεφαλισθέντες έλαβον τους στεφάνους της αθλήσεως. Ύστερον δε απεκεφαλίσθη και ο Άγιος, και ούτως ανέβη νικηφόρος εις τα Ουράνια.

*

Μνήμη του δικαίου και μακαρίου Σεργίου μαγίστρου, του συστησαμένου την Μονήν της Υπεραγίας Θεοτόκου, την εν τω κόλπω Νικομηδείας, και ούτω λεγομένην του Νικητιάτου.

Ο Σέργιος μάγιστρος ων πριν εν βίω,
Θεού μάγιστρος νυν δέδεικται εν πόλω.

Ούτος ο Άγιος ήτον εκ της χώρας των Παφλαγόνων, από ένα χωρίον ονομαζόμενον Νικήτια, το οποίον ευρίσκεται κοντά εις την πόλιν Άμαστριν, την εν τη Μαύρη Θαλάσση, εν έτει ωμβ’ [842]. Όθεν από το χωρίον αυτό ωνομάσθη και το Μοναστήριον Νικητιάτου. Ούτος λοιπόν ήτον αγαθός, και αγαθών γονέων υιός, είχε δε και συγγενείς την αοίδιμον Θεοδώραν την βασίλισσαν, την σύζυγον Θεοφίλου του Εικονομάχου, και τον ταύτης υιόν Μιχαήλ τον βασιλέα. Εχρημάτισε δε ζηλωτής διάπυρος της ορθοδόξου πίστεως, και πολλά ηγωνίσθη ο μακάριος εις το να γένη η Ορθοδοξία και αναστήλωσις των αγίων και σεπτών εικόνων. Επειδή δε τω τότε καιρώ εκατέβη εις την Κρήτην η βασιλική αρμάδα, δια τούτο εστάλθη και αυτός από τον βασιλέα Μιχαήλ και όλην την Σύγκλητον, (οίτινες μόλις αυτόν εις τούτο εκατάπεισαν) δια να εξουσιάζη και να κυβερνά όλα τα στρατιωτικά τάγματα. Είχε γαρ ευφυΐαν και επιτηδειότητα, και ήτον ικανός να επιστατή επάνω εις όλα τα των Ρωμαίων πράγματα. Εκεί δε πηγαίνωντας, απήλθε προς Κύριον. Και τότε μεν ενταφιάσθη το άγιον αυτού λείψανον εις το εν τη Κρήτη ευρισκόμενον Μοναστήριον, το μέχρι της σήμερον ονομαζόμενον του Μαγίστρου. Ύστερον δε ανεκομίσθη και απετέθη εις το Μοναστήριον, οπού αυτός έκτισεν εν τω κόλπω της Νικομηδείας, το οποίον ευρίσκεται μεταξύ των δύω εμπορίων, τόσον του καλού Αγρού, όσον και του Δόρκωνος.

*

Ο Άγιος Μάρτυς Μακεδόνιος τους δακτύλους των χειρών και των ποδών εκκοπείς, τελειούται.

Μακεδονίου Μάρτυρος τους δακτύλους,
Τέμνουσιν ανδρών δάκτυλοι μιαιφόνοι.

*

Ο Όσιος Ουλκιανός εν ειρήνη τελειούται.

Είσελθε χαίρων Ουλκιανέ παμμάκαρ,
Την Ουρανών ήνοιξε Χριστός σοι πύλην.

*

Ο Άγιος Παύλος ο ιατρός εν ειρήνη τελειούται.

Έπαυε Παύλος πριν τομή καύσει χρίσει,
Πάθη τανύν δε, ταύτα πρεσβεία λύει.

*

Οι Άγιοι δύω Παίδες σταυρωθέντες τελειούνται.

Εν τοις χρόνου πίναξι και Παίδας δύω,
Σταυρουμένους γράφουσι παίδες ζωγράφων.

*

Ο Όσιος Μωϋσής ο αναχωρητής εν ειρήνη τελειούται (1).

Των αρετών ανήλθε Μωσής εις όρος,
Κακεί τέθνηκεν, ως ο Μωσής εις όρος.

(1) Ο Μωϋσής ούτος άλλος είναι από τον Αιθίοπα, καθότι εκείνος εορτάζεται κατά την εικοστήν ογδόην του Αυγούστου. Και ίσως ούτος είναι ο πνευματοφόρος εκείνος Μωϋσής, όστις είπεν εις τον Κασσιανόν, και Άγιον Γερμανόν, την θαυμαστήν εκείνην διδασκαλίαν περί διακρίσεως, η οποία αναφέρεται εν τω Ευεργετινώ, σελ. 724.

*

Ο Άγιος Δόναγος Επίσκοπος Λιβύης πυρί τελειούται.

Στέξον το πυρ Δόναγε. Της γαρ σης κάρας,
Ώς φησι Χριστός, ουκ ολείται θριξ όλως.

*

Οι Άγιοι εβδομήκοντα Μάρτυρες οι εν Σκυθοπόλει ξίφει τελειούνται.

Είχες μαθητάς επτάκις Σώτερ δέκα,
Εχεις αθλητάς και τοσούτους εκ ξίφους.

*

Οι Άγιοι τρεις Μάρτυρες οι εκ Γαλατίας ξίφει τελειούνται.

Τρεις άνδρες ημείς, αλλά συμπνοίας λόγω,
Ως εις ιδού χωρούμεν οι τρεις προς ξίφος.

*

Ο Όσιος Μάγνος προσευχόμενος εν ειρήνη τελειούται.

Εν τη προσευχή θείος εκπνεύσας Μάγνος,
Υπήρξε δήλος λήξιν αιτήσας βίου.

Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.

Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ’. Εκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

 

 

Άγιοι Ανάργυροι Κύρος και ΙωάννηςΤῷ αὐτῷ μηνὶ ΚΗ΄, ἡ εὕρεσις τῶν τιμίων λειψάνων τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καὶ Ἀναργύρων Κύρου καὶ Ἰωάννου.

Ὀστᾶ φανέντα Μαρτύρων Ἀναργύρων,
Βλύζουσι κρουνοὺς θαυμάτων ἀναργύρως.

Εἰκάδι ὀγδοάτῃ Κῦρος φάνη ἠδ’ ὁμόαθλος.

Οὗτοι οἱ Ἅγιοι τοῦ Χριστοῦ Μάρτυρες καὶ θαυματουργοὶ Ἀνάργυροι καὶ ἰατροί, ἦτον κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ, ἐν ἔτει σϞβ΄ [292]. Καὶ ὁ μὲν Ἅγιος Κῦρος, ἐκατάγετο ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρειαν, ὁ δὲ Ἰωάννης, ἀπὸ τὴν πόλιν τῆς Ἐδέσσης. Οὗτοι λοιπὸν ἑνωθέντες διὰ τὴν ὁμοίαν γνώμην ὁποῦ εἶχον, ἐπεριήρχοντο, καὶ ἰάτρευον κάθε νόσον πολυχρόνιον, καὶ κάθε μαλακίαν, ἤτοι ἀσθένειαν ὀλιγοχρόνιον, καὶ ἐπειδὴ ἐπαρακίνουν πολλοὺς διὰ νὰ μαρτυρήσουν, ἐφανερώθησαν εἰς τὸν κατὰ τόπον ἄρχοντα, εἰς τὸν ὁποῖον παραστάντες, καὶ ὁμολογήσαντες τὸν Χριστόν, ἐβάλθησαν ὑποκάτω εἰς διαφόρους τιμωρίας, καὶ ἔπειτα ἀπεκεφαλίσθησαν, καὶ ἔλαβον τοὺς στεφάνους τοῦ μαρτυρίου. Τὰ δὲ τίμια αὐτῶν λείψανα, τότε μὲν ἐπιμελῶς ἐκρύφθησαν ἀπὸ τοὺς πιστούς, διὰ τὴν ἐπικρατοῦσαν ἀσέβειαν τῆς εἰδωλολατρείας. Ὕστερον δὲ ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ Ἀρκαδίου, Πατριάρχου ὄντος εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν τοῦ Θεοφίλου, ἐν ἔτει υ΄ [400], εὑρέθησαν αὐτά, καὶ εὑρεθέντα, πάθη διάφορα ἰατρεύουσι. Τούτων δὲ τὴν πανήγυριν πνευματικῶς ἑορτάζομεν σήμερον, ἐπειδὴ κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην, κατὰ τὴν ὁποίαν οἱ ἄσυλοι οὗτοι θησαυροὶ ἐφανερώθησαν ἀπὸ τὴν γῆν, ἀναρίθμητα πλήθη ἀνθρώπων συνέδραμον, οἵτινες πάσχοντες ἀπὸ διαφόρους ἀσθενείας, ἠξιώθησαν ἰατρείας. Καὶ δαιμονισμένοι γὰρ ἐλευθερόνοντο, καὶ ἀσθενεῖς ἐθεραπεύοντο, καὶ τυφλοὶ ἀνέβλεπον, καὶ κουτζοὶ ἐπεριπάτουν, καὶ ἁπλῶς, κάθε πάθους ἰατρείαν ἐχάριζον εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τὰ ἅγια αὐτῶν λείψανα. Ὄχι μόνον δὲ τῷ τότε καιρῷ ταῦτα τὰ θαυμάσια ἐνεργοῦσαν, ἀλλὰ καὶ ἕως τῆς σήμερον, ὅσοι μετὰ πίστεως προστρέχουν εἰς τὰ ἅγια λείψανα τῶν Ἀναργύρων τούτων, παντὸς πάθους λαμβάνουσιν τὴν ἴασιν. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτῶν Σύναξις καὶ ἑορτὴ εἰς τὸν τόπον τὸν λεγόμενον τοῦ Φορακίου, καὶ εἰς τὰς Ἀρκαδιανάς.

*

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Παππίου.

Τὸν Παππίαν δὲ πῶς παρέλθω τῷ λόγῳ,
Μάρτυρα ὄντα ἀνδρικὸν τοῦ Κυρίου;

Οὗτος ἦτον κατὰ τοὺς χρόνους τῶν βασιλέων Διοκλητιανοῦ καὶ Μαξιμιανοῦ ἐν ἔτει τα΄ [301], σεβόμενος καὶ πιστεύων εἰς τὸν Χριστὸν ἀπὸ τοὺς προγόνους του, καὶ κηρύττων εἰς τοὺς ἄλλους τὴν εὐσέβειαν. Ὅθεν ἐδιαβάλθη εἰς τὸν τότε ἄρχοντα καὶ ἐπιάσθη. Παρασταθεὶς λοιπὸν εἰς αὐτόν, ἐπαρακινήθη νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν ἐπείσθη, ἀλλὰ καὶ μᾶλλον ὕβρισε τὸν ἄρχοντα, διὰ τοῦτο ἐκίνησεν αὐτὸν εἰς θυμόν. Παρευθὺς λοιπὸν ἐτέντωσαν τὸν Ἅγιον ἀπὸ τὰ τέσσαρα μέρη τοῦ σώματος, καὶ ἔδειραν αὐτὸν εἰς ὥραν πολλήν. Ἔπειτα ἔβαλαν αὐτὸν μέσα εἰς ἕνα καζάνι, γεμάτον ἀπὸ λάδι καὶ ὀξύγγι. Ὅθεν ἠκολούθησεν ἕνα θαῦμα ἐκπλήξεως ἄξιον. Ἐβλέπετο γὰρ ὁ Μάρτυς χωσμένος ὅλος μέσα εἰς τὴν φωτίαν, καὶ ἐνδυμένος τὸ πῦρ ὡσὰν φόρεμα, καὶ οὕτως ἔμεινε μέσα εἰς τὴν βάσανον ταύτην ἑπτὰ ὁλοκλήρους ἡμέρας. Ἐξ αἰτίας δὲ τοῦ θαύματος τούτου, πολλοὺς ἀπίστους ἐτράβιξεν εἰς τὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν. Ἀφ’ οὗ δὲ εὔγαλαν ἀπὸ τὸ καζάνι τὸν Ἅγιον, τὸν ἔσυραν γυμνὸν ἐπάνω εἰς τριβώλια σιδηρᾶ. Εἶτα δέσαντες αὐτὸν εἰς ἄγρια ἄλογα, ἐδίωξαν αὐτά, τὰ δὲ ἄλογα διωκόμενα εἰς τόπους τραχεῖς καὶ δυσβάτους ἐσύντριψαν τὸν Ἅγιον. Ἔπειτα ἐκρέμασαν τὸν Μάρτυρα ἐπάνω εἰς ἕνα δοκάρι κατακέφαλα, κάτωθεν δὲ ἔδεσαν μὲ σχοινίον ἀπὸ τὸν λαιμόν του, μίαν πέτραν βαρεῖαν. Ἀφ’ οὗ δὲ ἐπέρασαν τρεῖς ἡμέραι, ἔκοψαν τὸ σχοινίον μὲ δρεπάνι, ὅθεν ἐκτύπησεν ὁ Ἅγιος κατὰ γῆς. Μετὰ ταῦτα ἔρριψαν ἀναμμένα κάρβουνα ἐπάνω εἰς ὅλον τὸ σῶμά του, καὶ ἔχωσαν αὐτὸν μὲ τὰς πέτρας. Ἄγγελος δὲ Κυρίου φανείς, εὔγαλεν αὐτὸν ἀπὸ τὰς πέτρας, καὶ ὑγιῆ τοῦτον ἐποίησεν. Ὅθεν διὰ τὸ θαῦμα τοῦτο, ἐτράβιξεν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, τοὺς δημίους ὁποῦ τὸν ἐβασάνιζαν, καὶ λαὸν ἀρκετόν, οἱ ὁποῖοι ἀποκεφαλισθέντες ἔλαβον τοὺς στεφάνους τῆς ἀθλήσεως. Ὕστερον δὲ ἀπεκεφαλίσθη καὶ ὁ Ἅγιος, καὶ οὕτως ἀνέβη νικηφόρος εἰς τὰ Οὐράνια.

*

Μνήμη τοῦ δικαίου καὶ μακαρίου Σεργίου μαγίστρου, τοῦ συστησαμένου τὴν Μονὴν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τὴν ἐν τῷ κόλπῳ Νικομηδείας, καὶ οὕτω λεγομένην τοῦ Νικητιάτου.

Ὁ Σέργιος μάγιστρος ὢν πρὶν ἐν βίῳ,
Θεοῦ μάγιστρος νῦν δέδεικται ἐν πόλῳ.

Οὗτος ὁ Ἅγιος ἦτον ἐκ τῆς χώρας τῶν Παφλαγόνων, ἀπὸ ἕνα χωρίον ὀνομαζόμενον Νικήτια, τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται κοντὰ εἰς τὴν πόλιν Ἄμαστριν, τὴν ἐν τῇ Μαύρῃ Θαλάσσῃ, ἐν ἔτει ωμβ΄ [842]. Ὅθεν ἀπὸ τὸ χωρίον αὐτὸ ὠνομάσθη καὶ τὸ Μοναστήριον Νικητιάτου. Οὗτος λοιπὸν ἦτον ἀγαθός, καὶ ἀγαθῶν γονέων υἱός, εἶχε δὲ καὶ συγγενεῖς τὴν ἀοίδιμον Θεοδώραν τὴν βασίλισσαν, τὴν σύζυγον Θεοφίλου τοῦ Εἰκονομάχου, καὶ τὸν ταύτης υἱὸν Μιχαὴλ τὸν βασιλέα. Ἐχρημάτισε δὲ ζηλωτὴς διάπυρος τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, καὶ πολλὰ ἠγωνίσθη ὁ μακάριος εἰς τὸ νὰ γένῃ ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ἀναστήλωσις τῶν ἁγίων καὶ σεπτῶν εἰκόνων. Ἐπειδὴ δὲ τῷ τότε καιρῷ ἐκατέβη εἰς τὴν Κρήτην ἡ βασιλικὴ ἁρμάδα, διὰ τοῦτο ἐστάλθη καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὸν βασιλέα Μιχαὴλ καὶ ὅλην τὴν Σύγκλητον, (οἵτινες μόλις αὐτὸν εἰς τοῦτο ἐκατάπεισαν) διὰ νὰ ἐξουσιάζῃ καὶ νὰ κυβερνᾷ ὅλα τὰ στρατιωτικὰ τάγματα. Εἶχε γὰρ εὐφυΐαν καὶ ἐπιτηδειότητα, καὶ ἦτον ἱκανὸς νὰ ἐπιστατῇ ἐπάνω εἰς ὅλα τὰ τῶν Ῥωμαίων πράγματα. Ἐκεῖ δὲ πηγαίνωντας, ἀπῆλθε πρὸς Κύριον. Καὶ τότε μὲν ἐνταφιάσθη τὸ ἅγιον αὐτοῦ λείψανον εἰς τὸ ἐν τῇ Κρήτῃ εὑρισκόμενον Μοναστήριον, τὸ μέχρι τῆς σήμερον ὀνομαζόμενον τοῦ Μαγίστρου. Ὕστερον δὲ ἀνεκομίσθη καὶ ἀπετέθη εἰς τὸ Μοναστήριον, ὁποῦ αὐτὸς ἔκτισεν ἐν τῷ κόλπῳ τῆς Νικομηδείας, τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται μεταξὺ τῶν δύω ἐμπορίων, τόσον τοῦ καλοῦ Ἀγροῦ, ὅσον καὶ τοῦ Δόρκωνος.

*

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Μακεδόνιος τοὺς δακτύλους τῶν χειρῶν καὶ τῶν ποδῶν ἐκκοπείς, τελειοῦται.

Μακεδονίου Μάρτυρος τοὺς δακτύλους,
Τέμνουσιν ἀνδρῶν δάκτυλοι μιαιφόνοι.

*

Ὁ Ὅσιος Οὐλκιανὸς ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Εἴσελθε χαίρων Οὐλκιανὲ παμμάκαρ,
Τὴν Οὐρανῶν ἤνοιξε Χριστός σοι πύλην.

*

Ὁ Ἅγιος Παῦλος ὁ ἰατρὸς ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Ἔπαυε Παῦλος πρὶν τομῇ καύσει χρίσει,
Πάθη τανῦν δέ, ταῦτα πρεσβείᾳ λύει.

*

Οἱ Ἅγιοι δύω Παῖδες σταυρωθέντες τελειοῦνται.

Ἐν τοῖς χρόνου πίναξι καὶ Παῖδας δύω,
Σταυρουμένους γράφουσι παῖδες ζωγράφων.

*

Ὁ Ὅσιος Μωϋσῆς ὁ ἀναχωρητὴς ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται (1).

Τῶν ἀρετῶν ἀνῆλθε Μωσῆς εἰς ὄρος,
Κᾀκεῖ τέθνηκεν, ὡς ὁ Μωσῆς εἰς ὄρος.

(1) Ὁ Μωϋσῆς οὗτος ἄλλος εἶναι ἀπὸ τὸν Αἰθίοπα, καθότι ἐκεῖνος ἑορτάζεται κατὰ τὴν εἰκοστὴν ὀγδόην τοῦ Αὐγούστου. Καὶ ἴσως οὗτος εἶναι ὁ πνευματοφόρος ἐκεῖνος Μωϋσῆς, ὅστις εἶπεν εἰς τὸν Κασσιανόν, καὶ Ἅγιον Γερμανόν, τὴν θαυμαστὴν ἐκείνην διδασκαλίαν περὶ διακρίσεως, ἡ ὁποία ἀναφέρεται ἐν τῷ Εὐεργετινῷ, σελ. 724.

*

Ὁ Ἅγιος Δόναγος Ἐπίσκοπος Λιβύης πυρὶ τελειοῦται.

Στέξον τὸ πῦρ Δόναγε. Τῆς γὰρ σῆς κάρας,
Ὥς φησι Χριστός, οὐκ ὀλεῖται θρὶξ ὅλως.

*

Οἱ Ἅγιοι ἑβδομήκοντα Μάρτυρες οἱ ἐν Σκυθοπόλει ξίφει τελειοῦνται.

Εἶχες μαθητὰς ἑπτάκις Σῶτερ δέκα,
Εχεις ἀθλητὰς καὶ τοσούτους ἐκ ξίφους.

*

Οἱ Ἅγιοι τρεῖς Μάρτυρες οἱ ἐκ Γαλατίας ξίφει τελειοῦνται.

Τρεῖς ἄνδρες ἡμεῖς, ἀλλὰ συμπνοίας λόγῳ,
Ὡς εἷς ἰδοὺ χωροῦμεν οἱ τρεῖς πρὸς ξίφος.

*

Ὁ Ὅσιος Μάγνος προσευχόμενος ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Ἐν τῇ προσευχῇ θεῖος ἐκπνεύσας Μάγνος,
Ὑπῆρξε δῆλος λῆξιν αἰτήσας βίου.

Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.

Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Γ’. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

 

 

 

Η εύρεσις των τιμίων λειψάνων των Αγίων Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου· Παππίου, Σεργίου, Μακεδονίου κ.ά.

Ορθόδοξη πίστη και ζωή στο email σας. Λάβετε πρώτοι όλες τις τελευταίες αναρτήσεις της Κοινωνίας Ορθοδοξίας:
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter! Θα λάβετε email επιβεβαίωσης σε λίγα λεπτά. Παρακαλούμε, ακολουθήστε τον σύνδεσμο μέσα του για να επιβεβαιώσετε την εγγραφή. Εάν το email δεν εμφανιστεί στο γραμματοκιβώτιό σας, παρακαλούμε ελέγξτε τον φάκελο του spam.
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter!
Λυπούμαστε, υπήρξε ένα σφάλμα. Παρακαλούμε, ελέγξτε το email σας.