Συναξαριστής Αγίου Νικοδήμου14 Απριλίου

Των Αγίων Αριστάρχου, Πούδη και Τροφίμου εκ των εβδομήκοντα Αποστόλων, Αρδαλίωνος, Θωμαΐδος

Αν θέλετε πολυτονικό κείμενο, πατήστε εδώ

Άγιοι Αρίσταρχος, Πούδης και ΤρόφιμοςΤω αυτώ μηνί ΙΔ’, μνήμη των Αγίων Αποστόλων εκ των εβδομήκοντα Αριστάρχου (1), Πούδη, και Τροφίμου.

Εις τον Αρίσταρχον.

Τιμώ τον Αρίσταρχον ως αριστέα,
Καλώς αριστεύσαντα μέχρι και ξίφους.

Εις τον Πούδην.

Πού δη μετέστης ως απετμήθης Πούδη;
Πού δη μετέστην, ή προς άφθαρτον κλέος;

Εις τον Τρόφιμον.

Τρόφιμος τρυφήν ποθών την ουρανίαν,
Τροφή ξίφους γέγονε του τεθηγμένου.

Τη δεκάτη δε μαθηταί απήραν και γε τετάρτη.

Ούτοι ήτον από τους εβδομήκοντα Αποστόλους, ηκολούθησαν δε εις τον μέγαν Απόστολον Παύλον, κηρύττοντες το Ευαγγέλιον του Χριστού, και συγκακοπαθούντες με τον διδάσκαλον αυτών Παύλον εις όλους τους διωγμούς του και πειρασμούς. Αφ’ ου δε ο Παύλος απεκεφαλίσθη, τότε και αυτοί απεκεφαλίσθησαν από τον Νέρωνα. Ταύτα διηγείται ο μακάριος και πανόλβιος Δωρόθεος (ο Τύρου δηλαδή Επίσκοπος, ούτινος η μνήμη εορτάζεται κατά την ενάτην του Οκτωβρίου). Ούτος γαρ, πηγαίνωντας εις την Ρώμην, τα έμαθε, και με ρωμαϊκήν, ήτοι λατινικήν γλώσσαν τα έγραψε, και τα αφήκεν εις υπομνήματα. Δεν έγραψε δε μόνον δια τούτους, αλλά και δια όλους τους Αποστόλους, και δια πολλούς άλλους Αγίους. Προς τούτοις ιστόρησε και δια τους ιερούς Προφήτας. Έγινε γαρ ο Άγιος δια την ευφυΐαν και αγχίνοιάν του, φιλομαθής και πολυμαθής και πολυΐστωρ ως άλλος ουδείς (2).

(1) Σημείωσαι, ότι ο Άγιος Αρίσταρχος εορτάζεται μετά Μάρκου και Ζήνωνος κατά την εικοστήν εβδόμην του Σεπτεμβρίου, και όρα εκεί τον Βίον αυτού πλατύτερον γραφόμενον.

(2) Περί του Αποστόλου Πούδη ούτω γράφει προς τον Τιμόθεον ο Παύλος· «Ασπάζεταί σε Εύβουλος και Πούδης» (Β’ Τιμ. δ’, 21). Περί δε του Τροφίμου, αι μεν Πράξεις των Αποστόλων γράφουν, ότι ήτον Ασιανός και Εφέσιος· «Ήσαν γάρ φησι προεωρακότες Τρόφιμον τον Εφέσιον» (Πραξ. κα’, 39). Ο δε Παύλος γράφει προς τον Τιμόθεον· «Τρόφιμον δε απέλιπον εν Μιλήτω ασθενούντα» (Β’ Τιμοθ. δ’, 20).

*

Τη αυτή ημέρα ο Άγιος Μάρτυς Αρδαλίων ο Μίμος πυρί τελειούται.

Νυν μίμος όντως Αρδαλίων ή πάλαι,
Μιμούμενος γαρ Μάρτυρας το πυρ στέγει.

Ούτος ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού εν έτει σϞη’ [298], καταγινόμενος εις τα θέατρα και εις τας κωμωδίας, μιμούμενος τον ένα και τον άλλον, και υποκρινόμενος τα των άλλων πάθη και δράματα. Επειδή δε μίαν φοράν του εφάνη να μιμηθή καθ’ υπόκρισιν την αντίστασιν, οπού έκαμναν οι Χριστιανοί προς τους τυράννους, όταν εμαρτύρουν, τούτου χάριν εκρεμάσθη υψηλά και εξεσχίζετο, επειδή δεν ήθελε να προσφέρη θυσίαν εις τους θεούς. Όταν λοιπόν ο λαός βλέπων ταύτα, εκρότει τας χείρας και επαινούσε την επιτηδείαν αυτού μίμησιν ομού και γενναιοκαρδίαν, τότε ο Αρδαλίων έκραξε μεγαλοφώνως και είπεν εις τον λαόν, να σιωπήσουν, και ούτως εκήρυξε τον εαυτόν του, πως είναι τη αληθεία Χριστιανός. Όθεν ο άρχων πάλιν εσυμβούλευσεν αυτόν να μεταθέση την γνώμην του, αλλ’ ο Αρδαλίων δεν ηθέλησε να πεισθή. Όθεν επιμένωντας εις την ομολογίαν του Χριστού, εβάλθη εν τω μέσω μιας πυρκαϊάς, οπού ανάφθη εκεί, και ούτως ετελειώθη ο μακάριος, και έλαβε του μαρτυρίου τον στέφανον.

*

Αγία ΘωμαΐςΜνήμη της Αγίας Μάρτυρος Θωμαΐδος.

Αιώνος ήρας τούδε την Θωμαΐδα,
Το της Γραφής μέλλοντος αιώνος Πάτερ.

Η Αγία αύτη Θωμαΐς, εγεννήθη μεν εις την Αλεξάνδρειαν, ανετράφη δε καλώς, και επαιδεύθη από τους γονείς της. Έπειτα συνεζεύχθη με άνδρα, και ήτον μέσα εις το οσπήτι της ηγαπημένη με τον άνδρα της, και διαπερνώσα την ζωήν της με κοσμιότητα και σωφροσύνην. Επειδή δε εκατοίκει εις το αυτό οσπήτιον και ο πενθερός της, ήγουν ο κατά σάρκα πατήρ του ανδρός της, μίαν ημέραν έτυχε να μην ευρεθή ο άνδρας της εκεί. Όθεν ο των ψυχών φθορεύς Διάβολος έβαλεν αισχρούς λογισμούς εις τον γέροντα, κατά της νύμφης του Θωμαΐδος, και εδοκίμαζε να σμίξη με αυτήν, σπουδάζωντας και μηχανευόμενος κάθε τρόπον, δια να πληρώση τον κακόν του σκοπόν. Η δε μακαρία Θωμαίς εσυμβούλευε τον γέροντα, και παρεκάλει αυτόν να ευγάλη από την καρδίαν του τοιούτον διαβολικόν λογισμόν, εις μάτην όμως εκοπίαζεν. Όθεν ο κακογέρων τυφλωθείς από τον Διάβολον, επήρε το σπαθί του υιού του, και κτυπήσας την νύμφην του εις θανατηφόρον μέρος, έσχισεν αυτήν και εθανάτωσε. Και η μεν μακαρία Θωμαΐς, παρέδωκε την ψυχήν της εις τον Θεόν, και έγινε Μάρτυς δια την σωφροσύνην. Ο δε γέρων, παρευθύς τυφλωθείς κατά τους σωματικούς οφθαλμούς, ετριγύριζεν εις το οσπήτι εδώ και εκεί.

Τότε έτυχε να υπάγουν μερικοί Χριστιανοί δια να ζητήσουν τον υιόν του, όθεν ευρήκαν νεκράν την Αγίαν Θωμαΐδα, ερριμμένην κάτω, και το έδαφος της γης γεμάτον από αίματα. Καθώς δε είδον αυτά, και τον γέροντα περιτριγυρίζοντα και περιπλανώμενον εδώ και εκεί, ερώτων αυτόν, ποίος εθανάτωσε την νύμφην του. Ο δε γέρων εφανέρωσε την αλήθειαν, και είπεν ότι αυτός με τας χείρας του την εφόνευσεν. Όθεν επροθυμοποιείτο και παρεκάλει αυτούς, να τον υπάγουν εις τον άρχοντα και εξουσιαστήν, δια να λάβη παρ’ αυτού την τιμωρίαν, οπού του πρέπει κατά τους πολιτικούς νόμους. Πεισθέντες λοιπόν εκείνοι, τον επαράστησαν εις τον εξουσιαστήν, και φανερωθείσης της αληθείας, επρόσταξεν ο εξουσιαστής και απεκεφάλισαν τον γέροντα. Ταύτα μαθών ο Αββάς Δανιήλ ο πρώτος της Σκήτεως, εκατέβη εις την Αλεξάνδρειαν, και λαβών το λείψανον της Αγίας Θωμαΐδος, ανέβασεν αυτό εις την Σκήτην, και έβαλεν αυτό εις το κοιμητήριον των Πατέρων, επειδή και έλαβε μαρτυρικόν τέλος δια την σωφροσύνην. Ένας δε αδελφός από την Σκήτην, ενοχληθείς από το πάθος της πορνείας, επρόστρεξεν εις τον τάφον της μακαρίας, και χρίσας τον εαυτόν του με το λάδι της κανδήλας της Αγίας, έλαβεν εις τον ύπνον του ευλογίαν από την Αγίαν, η οποία εφάνη εις αυτόν. Εξυπνήσας δε, ελευθερώθη από το πάθος. Από τότε λοιπόν και έως του νυν, όλοι οι αδελφοί της Σκήτεως, έχουσι μεγάλην βοηθόν εις τους πολέμους της σαρκός, την μακαρίαν ταύτην Θωμαΐδα.

Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.

Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β’. Εκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

 

 

Άγιοι Αρίσταρχος, Πούδης και ΤρόφιμοςΤ ατ μην ΙΔ΄, μνήμη τν γίων ποστόλων κ τν βδομήκοντα ριστάρχου (1), Πούδη, κα Τροφίμου.

Ες τν ρίσταρχον.

Τιμ τν ρίσταρχον ς ριστέα,
Καλς ριστεύσαντα μέχρι κα ξίφους.

Ες τν Πούδην.

Πο δ μετέστης ς πετμήθης Πούδη;
Πο δ μετέστην, πρς φθαρτον κλέος;

Ες τν Τρόφιμον.

Τρόφιμος τρυφν ποθν τν ορανίαν,
Τροφ ξίφους γέγονε το τεθηγμένου.

Τ δεκάτ δ μαθητα πραν καί γε τετάρτ.

Οτοι τον π τος βδομήκοντα ποστόλους, κολούθησαν δ ες τν μέγαν πόστολον Παλον, κηρύττοντες τ Εαγγέλιον το Χριστο, κα συγκακοπαθοντες μ τν διδάσκαλον ατν Παλον ες λους τος διωγμούς του κα πειρασμούς. φ’ ο δ Παλος πεκεφαλίσθη, τότε κα ατο πεκεφαλίσθησαν π τν Νέρωνα. Τατα διηγεται μακάριος κα πανόλβιος Δωρόθεος ( Τύρου δηλαδ πίσκοπος, οτινος μνήμη ορτάζεται κατ τν νάτην το κτωβρίου). Οτος γάρ, πηγαίνωντας ες τν ώμην, τ μαθε, κα μ ωμαϊκήν, τοι λατινικν γλσσαν τ γραψε, κα τ φκεν ες πομνήματα. Δν γραψε δ μόνον δι τούτους, λλ κα δι λους τος ποστόλους, κα δι πολλος λλους γίους. Πρς τούτοις στόρησε κα δι τος ερος Προφήτας. γινε γρ γιος δι τν εφυΐαν κα γχίνοιάν του, φιλομαθς κα πολυμαθς κα πολυΐστωρ ς λλος οδείς (2).

(1) Σημείωσαι, τι γιος ρίσταρχος ορτάζεται μετ Μάρκου κα Ζήνωνος κατ τν εκοστν βδόμην το Σεπτεμβρίου, κα ρα κε τν Βίον ατο πλατύτερον γραφόμενον.

(2) Περ το ποστόλου Πούδη οτω γράφει πρς τν Τιμόθεον Παλος· «σπάζεταί σε Εβουλος κα Πούδης» (Β΄ Τιμ. δ΄, 21). Περ δ το Τροφίμου, α μν Πράξεις τν ποστόλων γράφουν, τι τον σιανς κα φέσιος· «σαν γάρ φησι προεωρακότες Τρόφιμον τν φέσιον» (Πράξ. κα΄, 39). δ Παλος γράφει πρς τν Τιμόθεον· «Τρόφιμον δ πέλιπον ν Μιλήτ σθενοντα» (Β΄ Τιμοθ. δ΄, 20).

*

Τ ατ μέρ γιος Μάρτυς ρδαλίων Μμος πυρ τελειοται.

Νν μμος ντως ρδαλίων πάλαι,
Μιμούμενος γρ Μάρτυρας τ πρ στέγει.

Οτος τον κατ τος χρόνους το βασιλέως Μαξιμιανο ν τει σϞη΄ [298], καταγινόμενος ες τ θέατρα κα ες τς κωμδίας, μιμούμενος τν να κα τν λλον, κα ποκρινόμενος τ τν λλων πάθη κα δράματα. πειδ δ μίαν φορν το φάνη ν μιμηθ καθ’ πόκρισιν τν ντίστασιν, πο καμναν ο Χριστιανο πρς τος τυράννους, ταν μαρτύρουν, τούτου χάριν κρεμάσθη ψηλ κα ξεσχίζετο, πειδ δν θελε ν προσφέρ θυσίαν ες τος θεούς. ταν λοιπν λας βλέπων τατα, κρότει τς χερας κα παινοσε τν πιτηδείαν ατο μίμησιν μο κα γενναιοκαρδίαν, τότε ρδαλίων κραξε μεγαλοφώνως κα επεν ες τν λαόν, ν σιωπήσουν, κα οτως κήρυξε τν αυτόν του, πς εναι τ ληθεί Χριστιανός. θεν ρχων πάλιν συμβούλευσεν ατν ν μεταθέσ τν γνώμην του, λλ’ ρδαλίων δν θέλησε ν πεισθ. θεν πιμένωντας ες τν μολογίαν το Χριστο, βάλθη ν τ μέσ μις πυρκαϊς, πο νάφθη κε, κα οτως τελειώθη μακάριος, κα λαβε το μαρτυρίου τν στέφανον.

*

Αγία ΘωμαΐςΜνήμη τς γίας Μάρτυρος Θωμαΐδος.

Αἰῶνος ρας τοδε τν Θωμαΐδα,
Τ τς Γραφς μέλλοντος αἰῶνος Πάτερ.

γία ατη Θωμαΐς, γεννήθη μν ες τν λεξάνδρειαν, νετράφη δ καλς, κα παιδεύθη π τος γονες της. πειτα συνεζεύχθη μ νδρα, κα τον μέσα ες τ σπτί της γαπημένη μ τν νδρα της, κα διαπερνσα τν ζωήν της μ κοσμιότητα κα σωφροσύνην. πειδ δ κατοίκει ες τ ατ σπήτιον κα πενθερός της, γουν κατ σάρκα πατρ το νδρός της, μίαν μέραν τυχε ν μν ερεθ νδρας της κε. θεν τν ψυχν φθορες Διάβολος βαλεν ασχρος λογισμος ες τν γέροντα, κατ τς νύμφης του Θωμαΐδος, κα δοκίμαζε ν σμίξ μ ατήν, σπουδάζωντας κα μηχανευόμενος κάθε τρόπον, δι ν πληρώσ τν κακόν του σκοπόν. δ μακαρία Θωμας συμβούλευε τν γέροντα, κα παρεκάλει ατν ν εγάλ π τν καρδίαν του τοιοτον διαβολικν λογισμόν, ες μάτην μως κοπίαζεν. θεν κακογέρων τυφλωθες π τν Διάβολον, πρε τ σπαθ το υο του, κα κτυπήσας τν νύμφην του ες θανατηφόρον μέρος, σχισεν ατν κα θανάτωσε. Κα μν μακαρία Θωμαΐς, παρέδωκε τν ψυχήν της ες τν Θεόν, κα γινε Μάρτυς δι τν σωφροσύνην. δ γέρων, παρευθς τυφλωθες κατ τος σωματικος φθαλμούς, τριγύριζεν ες τ σπτι δ κα κε.

Τότε τυχε ν πάγουν μερικο Χριστιανο δι ν ζητήσουν τν υόν του, θεν ερκαν νεκρν τν γίαν Θωμαΐδα, ρριμμένην κάτω, κα τ δαφος τς γς γεμάτον π αματα. Καθς δ εδον ατά, κα τν γέροντα περιτριγυρίζοντα κα περιπλανώμενον δ κα κε, ρώτων ατόν, ποος θανάτωσε τν νύμφην του. δ γέρων φανέρωσε τν λήθειαν, κα επεν τι ατς μ τς χεράς του τν φόνευσεν. θεν προθυμοποιετο κα παρεκάλει ατούς, ν τν πάγουν ες τν ρχοντα κα ξουσιαστήν, δι ν λάβ παρ’ ατο τν τιμωρίαν, πο το πρέπει κατ τος πολιτικος νόμους. Πεισθέντες λοιπν κενοι, τν παράστησαν ες τν ξουσιαστήν, κα φανερωθείσης τς ληθείας, πρόσταξεν ξουσιαστς κα πεκεφάλισαν τν γέροντα. Τατα μαθν ββς Δανιλ πρτος τς Σκήτεως, κατέβη ες τν λεξάνδρειαν, κα λαβν τ λείψανον τς γίας Θωμαΐδος, νέβασεν ατ ες τν Σκήτην, κα βαλεν ατ ες τ κοιμητήριον τν Πατέρων, πειδ κα λαβε μαρτυρικν τέλος δι τν σωφροσύνην. νας δ δελφς π τν Σκήτην, νοχληθες π τ πάθος τς πορνείας, πρόστρεξεν ες τν τάφον τς μακαρίας, κα χρίσας τν αυτόν του μ τ λάδι τς κανδήλας τς γίας, λαβεν ες τν πνον του ελογίαν π τν γίαν, ποία φάνη ες ατόν. ξυπνήσας δέ, λευθερώθη π τ πάθος. π τότε λοιπν κα ως το νν, λοι ο δελφο τς Σκήτεως, χουσι μεγάλην βοηθν ες τος πολέμους τς σαρκός, τν μακαρίαν ταύτην Θωμαΐδα.

Τας τν σν γίων πρεσβείαις Χριστ Θες λέησον μς.

Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Β’. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

 

 

Των Αγίων Αριστάρχου, Πούδη και Τροφίμου εκ των εβδομήκοντα Αποστόλων, Αρδαλίωνος, Θωμαΐδος

Ορθόδοξη πίστη και ζωή στο email σας. Λάβετε πρώτοι όλες τις τελευταίες αναρτήσεις της Κοινωνίας Ορθοδοξίας:
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter! Θα λάβετε email επιβεβαίωσης σε λίγα λεπτά. Παρακαλούμε, ακολουθήστε τον σύνδεσμο μέσα του για να επιβεβαιώσετε την εγγραφή. Εάν το email δεν εμφανιστεί στο γραμματοκιβώτιό σας, παρακαλούμε ελέγξτε τον φάκελο του spam.
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter!
Λυπούμαστε, υπήρξε ένα σφάλμα. Παρακαλούμε, ελέγξτε το email σας.